Rhythm games zijn interessante spellen Je hebt games zoals Dance Dance Revolution, die afhankelijk zijn van het algemene ritme van een nummer om spelers een richtlijn te geven voor gebruik bij het dansen, het raken van knoppen of hoe ze omgaan met de game. Dan heb je meer technische titels zoals Guitar Hero die proberen het gevoel na te bootsen van het daadwerkelijk spelen van muziek.

Spin Rhythm XD is ook uniek omdat het een vreugdevolle ervaring biedt met slechts twee knoppen. Ik was er niet van overtuigd dat ik het gevoel had dat ik muziek aan het ‘maken’ was, of zelfs meespeelde met de 15-nummers soundtrack van moderne elektronische jam, gewoon door op twee knoppen te tikken.

Spin Rhythm XD maakt gebruik van een paar eenvoudige gebaren die, wanneer ze samen worden genomen, een vreemd effectieve simulatie creëren van de gevoelens die je krijgt bij het spelen van muziek.

De eerste beweging is tikken. Terwijl notes op mijn scherm naar beneden scrollen voor de muziek, kan ik meevoeren naar de blauwe en rode balken, evenals groene lijnen die zich over het speelveld uitstrekken. Blauwe en rode noten worden beide geactiveerd met één knop, terwijl de groene noten worden toegewezen aan een andere knop.

Het is niet verwonderlijk dat deze noten overeenkomen met het ritme van de nummers, pulserende in de tijd met drumbeats, akkoorden en andere muzikale bloei. Ik kan ook op de blauwe en rode indicatoren tikken en vasthouden wanneer de game wil dat ik een notitie uitrek. Terwijl ik deze noten vasthoud, schuif ik de analoge stick naar links en rechts op mijn controller om pitchbending na te bootsen.

In feite is de analoge stick een essentieel aspect van het spel. Aangezien de nummers alleen worden weergegeven door twee grote noten, de blues en rood, moet ik de activator onderaan mijn scherm draaien om overeen te komen met de plaatsingen van de noten. Terwijl andere games de blauwe en rode noten kunnen toewijzen aan verschillende knoppen op de controller om de monotonie van het raken van een enkele knop in de tijd met de muziek te doorbreken, gebruikt Spin Rhythm XD de analoge stick als een soort selector waarmee ik de hele game, hoe chaotisch ook, met diezelfde twee knoppen speel.

In de praktijk betekent dit dat ik mijn analoge stick naar links en rechts op het ritme van de muziek verplaats, terwijl ik de gekleurde delen van mijn schijf op een rij zet om op de blauwe en rode noten te tikken die langs mijn scherm komen (en ook op een aparte knop wanneer een groene balk verschijnt). Het is moeilijk in woorden te beschrijven, maar hopelijk is het duidelijk na het bekijken van de trailer.

Dit gedrang van de analoge stick creëert een gevoel van beweging dat ik in geen enkel ander ritmespel heb ervaren. Zoals het fysiek bewegen van mijn handen op en neer over de lengte van een toetsenbord, voegt Spin Rhythm XD ‘s gebruik van een draaiende schijf vaart aan de gameplay, waardoor het anders eenvoudige knopschema veel meer betrokken lijkt. Het is zeldzaam om beweging in een ritmegame te voelen door het met een standaard gamepad te spelen, maar het effect is hier veel aantrekkelijker dan het klinkt.

Dat is echter niet alles wat de analoge stick doet. Voor liedjes moet ik ook het speelveld “draaien” door de analoge stick snel naar links of rechts te vegen, afhankelijk van de prompt. Door dit te doen draait de schijf onderaan mijn scherm en klikt deze slim terug op zijn plaats wanneer een notitie op het veld staat. Het voelt aan als het draaien van een draaitafel zoals een DJ.

Een van mijn favoriete aspecten van dit spel is echter hoe het slim complexiteit toevoegt zonder me te dwingen een virtuoos te zijn bij het tikken op knoppen. Verscholen tussen grote blauwe, groene en rode noten die ik aantik om kleinere, gestippelde blauwe en rode noten te zijn. Ik ben niet bedoeld om op knoppen te drukken om ze te activeren; in plaats daarvan ‘traceer’ ik ze. Terwijl ze langs het speelveld bewegen, zolang deze indicatoren in de juiste kleur op de schijf onderaan het scherm vallen, worden ze meegespeeld met de muziek. Deze geluiden vertegenwoordigen de meer muzikaal en ritmisch dichte delen van nummers, zoals arpeggio’s en snelle hi-hattrills. Het zou een nachtmerrie zijn om deze noten daadwerkelijk te spelen met een enkele druk op de knop, maar het glijden over de schijf onderaan het scherm om ze te vangen, geeft nog steeds dat gevoel van voldoening zonder de moeilijkheid op te voeren tot onmogelijk.

Terwijl andere ritmespellen deze meer complexe patronen op gemakkelijkere moeilijkheidsniveaus weglaten, bestaan ​​ze in alle moeilijkheden in Spin Rhythm XD. Het opnemen van deze meer betrokken elementen in de nummers en me alleen vragen om hun pad te volgen, is een effectieve manier om me bezig te houden met de muziek, zelfs als ik alleen maar simpele beats aan het tikken ben. Op de moeilijkste moeilijkheden komen tikken, glijden, glijden en traceren samen om een ​​muzikaliteit te creëren die ik niet heb ervaren in andere ritmespellen. En om daar te komen, hoef ik niet door het gevoel te gaan om alleen maar de helft van het nummer te spelen, wat ik krijg als ik de meeste andere muziektitels speel op gemakkelijke of zelfs gemiddelde moeilijkheden.