Ghostrunner is een uitdagende, maar eerlijke adrenaline-aangedreven escapade van geweld en snelheid.

Neon-verlichte lichten bedekt met graffiti flitsen voorbij terwijl je moeiteloos vijf vijanden neerhaalt voordat ze ooit wisten dat je er was. Waar de meeste games zo’n moment zouden hebben tijdens een filmpje vol actie, geeft Ghostrunner je de tools om actiemomenten van filmkwaliteit te creëren tijdens het spelen. Het is echt verbazingwekkend.

Je bent Ghostrunner, een speciaal gebouwde moordmachine en de laatste verdedigingslinie tegen een bloeddorstige tiran. Jij en 100 van je soort worden uitgeroeid in de eerste hoofdstukken van het spel, maar op de een of andere manier heb je het overleefd. Beginnend op de bodem van een post-apocalyptische cyberpunkstad overspoeld met elektronisch verbeterde goons en robots, is het jouw taak om je uit de diepte te beklimmen en op te stijgen om de confrontatie aan te gaan met de kwaadaardige dictator.

Ghostrunner is echt iets speciaals. De manier waarop het zijn vechtsysteem presenteert, is ongelooflijk bevrijdend. Elke ontmoeting hangt af van het feit dat een enkele treffer tot de dood leidt, waarbij te allen tijde totale nauwkeurigheid vereist is. Gelukkig zijn beweging en gevechten beide ongelooflijk vloeiend. Als Ghostrunner kun je verwoestende slagen toebrengen met je samoeraizwaard, om vijanden heen ontwijken terwijl je in bullet time bent en zelfs kogels en projectielen naar hen terugslaan.

Dat is zonder rekening te houden met de eerste persoonsbeweging in Mirror’s Edge-stijl, waarmee je langs muren kunt rennen, over muren kunt springen en uiteindelijk elektronisch touw kunt gebruiken om aan ankerpunten over de hele wereld te bevestigen. Het bewegingssysteem is ongelooflijk soepel, zowel tijdens gevechten als tijdens de uitdagende platformsecties verspreid over de stad.

Naarmate je meer zelfvertrouwen kreeg in het spel, merkte ik dat ik minder op bullet time vertrouwde en in plaats daarvan acrobatische vaardigheden volledig gebruikte. In één geval heb ik een groep vijanden neergehaald terwijl ze tegen de muur renden en hun kogels naar hen terugschoten.

Er zijn ook af en toe puzzelsecties die betrekking hebben op upgrades en pickups. Deze puzzelsecties leren je meestal hoe je een nieuwe vaardigheid kunt gebruiken of het verhaal kunt voortzetten, maar ze nemen je nooit te lang weg van de actie. Gelukkig zijn de puzzels nooit te moeilijk en duurt het meestal even voordat je ze oplost. Upgrades die later in het spel worden ontgrendeld, maken je Ghostrunner nog formidabeler, verbeteren je arsenaal en vullen het aan. Op een gegeven moment ontgrendel je een force-push-vaardigheid die projectielen naar vijanden kan afbuigen, waardoor je je als Neo from the Matrix voelt.

Die bovengenoemde platformsecties zijn echt heel leuk. De bewegingsvrijheid vermengd met de verhoogde delen van muurrennen en grijppunten voelt bijna alsof ze in een filmpje zouden moeten zijn, maar dat zijn ze niet. Er zijn af en toe problemen met de natuurkunde waarbij Ghostrunner plotseling buiten mijn schuld van een muur zou schokken. Gelukkig gebeurde dit zelden en nooit vaak genoeg om frustratie te veroorzaken. Voor degenen die op zoek zijn naar een extra uitdaging terwijl ze de stad doorkruisen, zijn er talloze geheimen te vinden op moeilijk bereikbare plaatsen die spelers belonen met verzamelobjecten, extra kennis en skins voor het zwaard van Ghostrunner.

Het enige echte probleem dat ik heb met Ghostrunner in zijn huidige vorm, is een groot gebrek aan toegankelijkheidsopties. Veel puzzels in het spel hebben kleuren nodig om op te lossen, maar er zijn geen kleurenblinde opties beschikbaar. Dit kan vooral frustrerend zijn tijdens puzzels met de kleur geel. Ik had ook graag meer toegankelijkheidsopties gezien rond platformen en gevechten. Iets dat lijkt op de aanpasbare physics van Celeste zou Ghostrunner een stuk toegankelijker hebben gemaakt voor een grotere verscheidenheid aan vaardigheidsniveaus.

Ik denk dat het ook de moeite waard is om op te merken dat dit een spel is dat echt aanvoelt alsof het is gebouwd voor muis en toetsenbord, ook al komt het tegelijkertijd uit op PlayStation 4, Xbox One, PC en Switch. Ik heb een paar keer geprobeerd mijn Xbox One-gamepad te gebruiken en vond het gewoon een stuk moeilijker om te doen wat ik wilde. Ik weet niet zeker of het aanpassen van de gevoeligheid het probleem had kunnen verhelpen, maar op dit moment voelen muis en toetsenbord aan als de enige manier om het meeste uit Ghostrunner’s vloeiende gevechts- en traversal-systeem te halen.

Ghostrunner is een visuele traktatie die fantastisch werkt op mijn PC. Ik speelde op een GTX 1070ti met DLSS en draaide de game op maximale instellingen met een solide 120 FPS en hoger. Als je op zoek bent naar hoe de volgende generatie er op PC uit zou kunnen zien, is het ongetwijfeld zoiets als Ghostrunner. Een uitstekende originele soundtrack van Daniel Deluxe begeleidt alle actie, waardoor de futuristische stad nog meer cyberpunk aanvoelt dan ze al doet.