De Pixel Remaster van Final Fantasy II is de ultieme manier om de game te kunnen ervaren.

Met Final Fantasy II zette Square Enix (destijds technisch gezien gewoon Square) een grote narratieve stap voorwaarts – en belandde in een modderpoel. Het plot van Final Fantasy II voegt hoge politiek, verraad, familiebanden en werkelijke karaktermotivatie toe in plaats van flinterdunne schurken en lege helden. Natuurlijk, het is rudimentair, maar het doet veel meer dan zijn voorganger en opvolger.

Het profiteert ook het meest van de Pixel Remaster-soundtrack. De originele soundtrack van Final Fantasy II is een puinhoop van chippiepjes, en ik heb me nooit gerealiseerd hoeveel een gemiste kans dat was.

Elk nummer profiteert, en Square Enix voegde een aantal mooie bloeiers toe waar ze niet werden verwacht – korte overgangszang en fluiten voor het Rebel-thema, bijvoorbeeld, en ingetogen strijkers die aanzwellen tot onverwachte crescendo’s met koperen begeleidingen in het Overworld-thema.

De geremasterde versie is meeslepend en zelfs ontroerend, en ik was verrast hoeveel het avontuur uit 1988 meer als een epische saga voelde.

Of het zou zijn als het niet, weet je, Final Fantasy II was. De bepalende gril blijft intact en ongewijzigd: als je statistieken wilt verhogen, moet je vechten, vechten en nog meer vechten met het bijbehorende wapen of de bijbehorende vaardigheden . In een schurende groove glijden is gemakkelijker dan het klinkt, maar het zou leuk zijn om ergens in de toekomst een volledige, gestroomlijnde remake te zien.

Dit is de best uitziende versie van Final Fantasy II tot nu toe. De GBA Dawn of Souls-versie heeft last van een lage resolutie. De PSP-remake weet niet zeker welke stijl hij wil en nam wat vrijheden met karakterportretten. Het is jammer dat Final Fantasy II Pixel Remaster geen portretten op het scherm heeft tijdens de dialoog, maar de expressieve karakterafbeeldingen in het menu maken dat goed.

Net als zijn voorganger, bevat Final Fantasy II Pixel Remaster geen bonusinhoud die in latere versies is toegevoegd. De weglating is moeilijker over het hoofd te zien met deze, omdat het een bonuskerker en zelfs een epiloog-achtig hoofdstuk bevatte. Toch is dit voor alleen het basisspel de beste Final Fantasy II-versie ooit.