Call of Duty keert dit jaar terug naar de Tweede Wereldoorlog.

https://youtu.be/EfFU-vxbzd0

Er is een ontembare veerkracht in de Call Of Duty-franchise. Het is sinds 2007 op het toppunt van relevantie in het gaming-veld en ondanks vele troonpretendenten, is het altijd gegarandeerd een van de bestverkochte items van het jaar, hoe goed individuele delen ook lijken te worden ontvangen. De vastberadenheid van de franchise om altijd een product uit te brengen voor de kerstperiode, ongeacht de omstandigheden, is bijna intimiderend, zo niet voor gewone gamers, dan zeker voor toekomstige rivalen van Activision.

Ondanks wat tegenstanders misschien zeggen, is Call Of Duty niet elk jaar hetzelfde. Elke Call Of Duty voelt, ondanks vergelijkbare attributen, anders aan. Black Ops voelt niet als Modern Warfare, wat niet voelde als WW2, wat niet voelde als Infinite Warfare. Het is allemaal militair vuurgevecht, maar hun tonen, instellingen en focus hebben wel een duidelijke afbakening. Maar tot nu toe is de haak voor Vanguard niet echt duidelijk gemaakt. Het speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar dat gold ook voor het laatste uitje van Sledgehammer, en veel Call Of Duty-games daarvoor. Dus wat maakt Vanguard, Vanguard?

Nou, na drie uur is die toon net iets meer naar voren gekomen. Dit is WW2, maar met minder nadruk op eerbiedige authenticiteit en meer op onstuimig plezier. Soldaten haasten zich rond overvolle slagvelden met geweldige vuurgevechten, explosies en de aanwezigheid van killstreaks.

Laten we in details treden. Gedurende de drie uur werd een menu van een aantal multiplayer-maps geserveerd. Al betekent dat wel dat er geen inzicht was in de campagne, Zombies en de immer populaire Warzone. Dit was allemaal arena-multiplayer. Eén ding is echter duidelijk, Call Of Duty: Vanguard heeft variatie. Van spelmodi tot maps tot uitrustingen tot teamgroottes, als je van arenaschieters houdt, zal Vanguard iets voor je op tafel leggen.

Een van de grootste contrasten in het spel is de Tactical- en Blitz-versie van elke modus. Tactical is verwant aan je meer traditionele Call Of Duty-spellen, met twee teams van elk zes spelers. Blitz daarentegen heeft veel meer deelnemers, ook al speel je op dezelfde maps. 24 vs. 24 spelers die het tegen elkaar opnemen op een kaart waar ze net een 6 vs. 6-game speelden, creëren waanzin, en dat is duidelijk het punt.

Persoonlijk was het een beetje veel, de stroom van de strijd wordt moeilijk te ontleden met de constante beloningen voor sterven, respawnen en killstreak die de een na de ander afgaan. Het is een chaos, en het voelde moeilijk om ooit echt grip op het spel te krijgen voordat iemand je onvermijdelijk tegenkwam en je vermoordde. Als je echter die ervaring wilt, biedt Vanguard het.

De grote nieuwe modus heet Patrol, wat een ietwat vreemde kijk op King of the Hill is. Het doel is om binnen een zwervende ring te blijven die langzaam over de kaart reist. Het creëert deze rare dynamiek waarbij je punten kunt verdienen die je nodig hebt om zowel een punt bij te houden als te verdedigen, terwijl de vijand precies weet waar je bent. Het klinkt niet alsof het zou moeten werken, maar het creëert een bizar gefocuste gameplay-loop die eigenlijk behoorlijk bevredigend is.

Het bijhouden van de langzaam bewegende cirkel voegt een mooi gevoel van focus toe. Hoewel een van de meest overtuigende voorbeelden was wanneer een wedstrijd niet vol was en er slechts drie spelers aan elke kant waren, waardoor de actie tactischer en weloverwogener aanvoelde. Dat wil echter niet zeggen dat de Blitz-versie van de modus, waarin 48 spelers in een kleine bewegende cirkel rond een kaart proberen te blijven, geen lust voor het oog was.

De gebruikelijke modi zoals Team Deathmatch, Domination en Kill Confirmed zijn hier ook en ze houden stand zoals je zou verwachten. Call Of Duty’s pittige en gemakkelijk op te pikken vuurgevecht fungeert als een solide ruggengraat voor dit alles, een beproefd systeem dat niet zal teleurstellen. Er is geen overdrijving of proberen het voor de hand liggende hier opnieuw in te pakken: Call Of Duty heeft uitstekende roots om op voort te bouwen. De gevechten zijn uitzonderlijk en de klassieke modi houden stand. Dit is Call Of Duty en Call Of Duty heeft altijd geweldige gevechten gehad.

Call Of Duty: Vanguard komt tot leven op zijn prachtige kaarten. Een van de meer definieerbare eigenschappen van Sledgehammer’s game is dat het verhalen probeert te vertellen op een veel groter aantal locaties dan de meeste WW2-games. Met de Stille Oceaan, het westfront, het oostfront en Noord-Afrika is hier veel te halen.

Een enorm Russisch plein, compleet met gebouwen om in te verbergen en verticaliteit om mee te experimenteren; een hechtere hotelmap zorgde voor hectische gevechten van dichtbij; een eiland in de Stille Oceaan, Gavutu, verscheurd door oorlog; zelfs een rustige, Duitse basis bovenop Europese bergen. Het is echt een reis rond de wereld, een sluipende herinnering aan de enorme omvang van dit wereldomvattende conflict waarbij 85 miljoen mensen omkwamen.

Wat opvalt aan Call Of Duty: Vanguard is het vermogen om iedereen te plezieren die op zoek is naar militaire arena-shooters. Er is chaos, er is intimiteit, er is de belachelijkheid van Patrol of de eenvoud van Team Deathmatch. Je kunt het allemaal op een grote kaart doen, of je kunt het allemaal op een kleine kaart doen. Sledgehammer Games heeft een wonderbaarlijk modulaire multiplayer-ervaring gecreëerd waarmee spelers het plezier kunnen vinden waarnaar ze op zoek zijn.

En het is leuk! Call Of Duty is altijd buitengewoon solide geweest. De pittige vuurgevechten, de breedte van het arsenaal dat voor je beschikbaar is; de game wil je wanhopig de tools geven om je eigen plezier te vinden met zijn systemen en kaarten. Het is ook niet moeilijk om het te vinden. Het is beschikbaar en gemakkelijk toegankelijk. Als je op zoek bent naar een goede Call Of Duty-tijd, zal Vanguard die leveren.

Call Of Duty: Vanguard bestaat echter in een gecompliceerde wereld. Het doet deze dans al sinds 2007 en als je op zoek was naar een buitengewone nieuwe functie waarmee het opvalt boven andere in de franchise, dan was er niet meteen een duidelijk zichtbaar van de drie uur die je in de multiplayer-arena hebt doorgebracht. Natuurlijk zal de bredere game veel groter zijn, met een campagne, Warzone en Zombies die allemaal de ervaring vullen. Echter, binnenkomen, op zoek naar die ongrijpbare haak.