Battlefield 2042 is een dapper nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de serie

Zoals alle langlopende FPS-franchises hebben, heeft Battlefield in principe elke mogelijke periode gedekt. Van het bescheiden begin van de Tweede Wereldoorlog tot futuristische frontlinies tot de oerwouden van Vietnam, Battlefield heeft het allemaal gezien. Battlefield 2042 brengt de serie terug naar een futuristische setting, en hoewel het niet zo ver weg is als Battlefield 2142, is het nog steeds ver genoeg om tal van unieke uitrustingen mogelijk te maken om de uitrusting van spelers te versterken. Terwijl 2042 vooruitkijkt met zijn technologie en uitrusting, kijkt het terug naar zijn roots om een ​​van de meest meeslepende Battlefield-ervaringen tot nu toe te creëren. Het is echter niet zonder fouten, en een tekort aan inhoud bij de lancering schaadt de algehele ervaring. Toch voelt 2042 aan als een game die speciaal is gemaakt voor Battlefield-fans, en de liefde van DICE voor de serie straalt af in elk van de drie kernpijlers.

Multiplayer is het middelpunt van elk Battlefield-spel, en dit geldt deze keer vooral omdat in 2042 een campagne voor één speler volledig ontbreekt. Gelukkig is het multiplayer-aanbod van 2042 geweldig en zal de campagne voor één speler niet worden gemist. Battlefield 1 en Battlefield 5 hadden het gevoel dat ze de serie in een andere richting gingen, maar Battlefield 2042 voelt als een terugkeer naar vorm voor de franchise, teruggaand naar de favoriete Battlefield 3 en 4 van fans. Die klassieke Battlefield-chaos is terug.

Vliegtuigen die overvliegen, voertuigen die in de verte exploderen, squadrons die gebouwen bestormen, het voelt als een actief oorlogsgebied wanneer de dingen verhit worden en de gevechten zich op één punt concentreren. Het maximale aantal spelers is verdubbeld van 64 naar 128 (op next-gen consoles en pc), wat nog meer bijdraagt ​​aan de actie. Kaarten zijn groter dan ooit en hebben nu dynamisch weer, waaronder een enorme tornado die op de meeste kaarten kan verschijnen en zowel spelers als voertuigen kan opvegen. Er is altijd wel iets aan de hand, wat de wedstrijden spannend houdt.

Battlefield 2042 ziet af van klassen ten gunste van specialisten, unieke personages met speciale vaardigheden. Iedereen kan genezende items, munitiedozen of andere ondersteunende items in de game uitrusten, ongeacht met wie je kiest om te spelen. In eerste instantie leek dit een vreemde beslissing, maar het opent een nieuwe strategielaag als het gaat om de samenstelling van de squadrons. Jij en je bondgenoten kunnen vloeiendere rollen spelen in plaats van opgesloten te zitten in een van de vier archetypen, en niemand wordt gedwongen een les te spelen die ze niet leuk vinden, alleen omdat het team er een nodig heeft.

De specialisten zelf zijn ook verrassend nuttig. Elk van hun unieke vaardigheden brengt iets interessants op tafel. Irish kan inzetbare schilden neerleggen om spelers te beschermen tegen vijandelijk vuur terwijl ze wijd open gebieden doorkruisen. Maria kan bondgenoten van ver genezen met een afstandsgeneesmiddelspuit. Dozer heeft een oproerschild waarmee je team gebouwen kan doorbreken en doelen kan bereiken. Sommige specialisten zijn beter dan andere, maar de schijnbaar nutteloze personages kunnen essentiële squadleden blijken te zijn in andere modi zoals Hazard Zone (daarover later meer).

Conquest en Breakthrough zijn de twee belangrijkste modi in multiplayer, en je kunt ze elk op 7 kaarten spelen. Conquest is de klassieke Battlefield-modus, maar deze keer zijn er enkele grote veranderingen. Omdat de kaarten van 2042 zo groot zijn, worden traditionele vlaggen vervangen door sectoren, die uit meerdere vlaggen bestaan. Om een ​​sector te besturen, moet je alle vlaggen in het gebied besturen. Dit creëert meerdere hotspots op elke kaart, waardoor ze in wezen aanvoelen als een aantal kleinere multiplayer-kaarten die tegen elkaar zijn geslagen. DICE noemt deze ontwerpfilosofie ‘clustering’, en dat is een toepasselijke omschrijving.

Er zijn echter maar zeven kaarten in de multiplayer, dus dingen kunnen repetitief gaan aanvoelen als je er een paar uur mee bezig bent geweest. Er is maar zoveel dat grootte kan doen om herhaling te verminderen. De totale wapenpool is ook vrij klein. Je wordt keer op keer gedood door hetzelfde aanvalsgeweer, dezelfde SMG en hetzelfde sluipschuttersgeweer. Er zijn ook niet zoveel bijlagen, dus er is weinig in de weg van wapenaanpassing.

De game compenseert zijn kleine wapen- en bijlagenpool met een nieuwe functie genaamd het Plus-systeem, waarmee spelers de wapenbijlagen dynamisch kunnen aanpassen. Je kunt wisselen naar een langeafstandsvizier en krachtige munitie om een ​​vijand van ver uit te schakelen en vervolgens over te schakelen naar een rode stip en een uitgebreid magazijn terwijl je een gebouw binnenstormt. In eerste instantie lijkt het Plus-systeem een ​​noviteit, maar de sterke punten worden duidelijker naarmate je meer tijd met het spel doorbrengt en er echt mee begint.

Zeer zelden kun je het bij één vooraf ingestelde uitrusting houden. De kaarten zijn groot en dynamisch genoeg om vaak voor verrassingen te komen te staan, dus het verwisselen van bijlagen is een must. Bovendien heeft elk hulpstuk nadelen, dus je moet heen en weer wisselen, afhankelijk van de situatie. Een mondingsrem zal de horizontale terugslag verminderen, maar bijvoorbeeld de verticale terugslag vergroten, waardoor langeafstandsschoten moeilijker te raken zijn. Je zou kunnen overstappen op een compensator, maar dat heeft het tegenovergestelde effect op de terugslag. Elke wisseling van bijlagen is een kosten-batenanalyse, en het helpt je een heel eind te blijven werken terwijl je van vuurgevecht naar vuurgevecht gaat.

Het multiplayer-aanbod van Battlefield 2042 voelt geweldig om te spelen. De wapens zijn bevredigend om te schieten, de kaarten zijn prachtig en er is non-stop actie totdat de scorelimiet is bereikt. De kleine map pool is echter een beetje teleurstellend, vooral omdat sommige niet zo geweldig zijn als de rest, en het is jammer dat het algehele arsenaal zo beperkt is gezien de futuristische setting van de game. Toch compenseert Battlefield 2042 dit in zijn andere twee modi, die een aanzienlijke hoeveelheid inhoud bieden bovenop de traditionele multiplayer-modi.

Hazard Zone is een van de paradepaardjes van Battlefield 2042. Het is een high-stakes-modus waarin squadrons van vier spelers op een multiplayer-map terechtkomen die belast zijn met het beveiligen van datadrives van gevallen satellieten. Na het verzamelen van de schijven, moeten spelers uit het gebied halen op een van de twee vooraf ingestelde extractiepunten. Deze komen op vaste tijden tijdens de wedstrijd en elk extractiepunt kan slechts door één team worden gebruikt. Bovendien heb je maar één leven.

Datadrives en succesvolle extracties belonen je met een speciale valuta genaamd Dark Market Credits, die in de volgende wedstrijd aan wapens en uitrusting kan worden besteed. Als je geen Credits hebt, moet je een gratis basiswapen gebruiken zonder bijlagen en kun je geen upgrades of uitrusting kopen. Als je credits uitgeeft, krijg je betere uitrusting, wat je kansen vergroot om er levend uit te komen, maar er is ook de mogelijkheid dat je dure apparatuur verspilt om alleen maar dood te gaan voordat je eruit haalt.

De kaart wordt ook bevolkt door AI-vijanden die Occupying Forces worden genoemd. Ondanks dat ze bots zijn, hebben ze behoorlijk gevochten. Ze vormen een reële bedreiging. Ze patrouilleren in grote groepen en kunnen voertuigen en uitrusting zelfs tegen je gebruiken. Als je met ze vecht, verraad je ook je positie en schilder je een gigantisch doelwit in je squadron. Ze kunnen zich echter af en toe een beetje oneerlijk voelen, omdat hun doel soms een beetje te goed kan zijn. Toch is het nooit frustrerend om tegen de bezettende troepen te vechten. De bots lijken op papier een wegwerpfunctie, maar ze doen veel om Hazard Zone levendiger te maken.

Het is heel duidelijk geïnspireerd door games als Escape From Tarkov, maar Hazard Zone is een veel snellere en meer informele kijk op het genre. Er is echter niet veel risico, en dat is de grootste zwakte van de modus. Je zit helemaal goed met de basis gratis uitrusting, en koopbare wapens en uitrusting zijn helemaal niet duur. Na slechts een paar rondes van Hazard Zone hoef je je in principe nooit meer zorgen te maken over Dark Market Credits. De economie is cruciaal in een modus als deze, en tenzij DICE de prijzen verhoogt en mensen echt twee keer nadenkt over het kopen van die pantserplaten of dat sluipschuttersgeweer, heeft Hazard Zone geen inzet.

Het is jammer, want de modus is ongelooflijk spannend om te spelen. Coördineren met je squadron, de juiste specialisten kiezen en het met andere squads op het extractiepunt uitvechten, is opwindend, maar de spanning verdwijnt snel als je je realiseert dat verliezen geen significante straf is. Dat kan voor sommigen als een pluspunt worden gezien, maar er zijn tal van andere op doelstellingen gebaseerde modi zonder inzetten in Battlefield 2042 die je kunt spelen die leuker zijn. De inzet is wat Hazard Zone uniek maakt. De inzet neemt ook heel snel af.

Battlefield Portal is de derde pijler van 2042 en het is een allegaartje. Portal ontgrendelt de toolbox en plaatst deze in de handen van de gemeenschap. Mensen kunnen aangepaste spelmodi maken met alle middelen van niet alleen Battlefield 2042, maar ook Battlefield 1942, Battlefield Bad Company 2 en Battlefield 3. Dit kan resulteren in bizarre situaties, zoals een team WO II-soldaten die het opnemen tegen een team dat is uitgerust met 2042’s futuristische wapens of een wedstrijd van messen versus defibrillators.

Op papier is dit een opwindend vooruitzicht. In de praktijk voelen deze modi aan als veredelde custom games. De toolset van Portal lijkt op dit moment niet zo uitgebreid te zijn. Het is moeilijk om een ​​modus als deze bij de lancering te beoordelen, maar er zijn andere modi geweest die spelers veel meer controle bieden. Denk aan Fortnite Creative en Halo’s Forge-modus. Portal is echter een zich ontwikkelende spelmodus, dus in de loop van de tijd zullen er meer inhoud en tools worden toegevoegd. Hopelijk komt er ooit een kaarteditor of zoiets.

Hoewel de aangepaste spelmodi niet zo spannend zijn, heeft Portal wel iets anders te bieden. Spelers kunnen niet alleen middelen uit andere Battlefield-games gebruiken, maar ze kunnen die andere games ook spelen zoals ze waren in 2042. Er zijn zes klassieke maps die helemaal opnieuw zijn opgebouwd. Twee komen uit Battlefield 1942, twee komen uit Bad Company 2 en twee komen uit Battlefield 3. Wapens, beweging en vernietiging zijn allemaal precies zoals ze waren in de originele games. Het komt een tijdje het dichtst in de buurt van Bad Company 2 Remastered.

Je kunt bijvoorbeeld Rush op Valparaiso uitvoeren vanuit Bad Company 2 met alle originele instellingen. Gevoelig is uitgeschakeld, je kunt niet beschieten en vernietiging wordt tot het uiterste opgevoerd. Je bent beperkt tot de oorspronkelijke vier klassen, compleet met hun originele uiterlijk, en de wapenhantering voelt net als in 2010. Hetzelfde geldt voor de Battlefield 3 en 1942-kaarten. Het voelt als een portaal naar het verleden, waar de naam waarschijnlijk vandaan komt.

Helaas zitten deze kaarten niet in de standaard multiplayer-rotatie, dus je kunt ze alleen in Portal spelen. Vooruitgang zal gelukkig nog steeds worden overgedragen, maar er is een harde kloof tussen klassieke kaarten en de 2042-kaarten. Aangezien Portal in de loop van de tijd zal groeien, zou het geweldig zijn om de komende maanden meer kaarten van deze drie games te zien worden toegevoegd. Misschien kunnen we zelfs content van Battlefield 1, 4 of 5 krijgen.

Portal heeft een enorm potentieel, maar DICE zal regelmatig nieuwe kaarten moeten toevoegen om een ​​vergelijkbare status te bereiken. Met slechts twee kaarten van elke game, voelt het momenteel meer als een noviteit dan als een volwaardige functie. Als er echter voldoende kaarten worden toegevoegd, kan Portal uiteindelijk een vervanging worden voor remasters. Het is zo trouw aan de originelen.