Atelier Sophie 2 is een hoogtepunt in een fantastische serie.

Voor de langste tijd heeft de Atelier-serie een formeel releasepatroon gevolgd. Er zal een inzending verschijnen die het begin markeert van een nieuwe thematische trilogie, maar hoewel de volgende twee releases in de serie binnen die trilogie zullen vallen, zullen ze zich focussen op nieuwe hoofdrolspelers en verhalen die slechts losjes verbonden zijn met de rest van de trilogie door middel van karakter cameo’s. Er is de Arland-trilogie, de Dusk-trilogie en de Mystery-trilogie.

In de afgelopen paar jaar is Koei Tecmo begonnen tegen deze formule-aanpak in te gaan en een verscheidenheid aan onverwachte inzendingen in de serie uit te brengen, zoals de huidige bestverkochte Atelier Ryza-games die beide gericht zijn op een enkele hoofdrolspeler of zelfs de onverwachte en ongekende Arland vervolg, Atelier Lulua. Om het 25-jarig jubileum van de serie te vieren, wordt er nu een direct vervolg op mijn eerste en favoriete game in de franchise geleverd in de vorm van Atelier Sophie 2: The Alchemist of the Mysterious Dream.

Een groot deel van de reden waarom ik van het eerste Atelier Sophie hield, was dat het zo’n kille, lusteloze sfeer had. Het was een soort verhaal van Kiki’s Delivery Service – geen grote boze demon om te verslaan of een wereld om te redden, gewoon een aspirant-alchemist die rondhangt met haar vrienden, het bos verkent en beste vrienden wordt met een pratend boek. Sophie en haar boek-en-androïde-vriend Plachta verschijnen in de rest van de Mysterious-trilogie als oudere en sterkere alchemisten, maar het nieuwe vervolg gaat niet verder na die gebeurtenissen. In plaats daarvan plaatst het ons ergens tussen Atelier Sophie 1 en het vervolg op de Mysterious-trilogie, Atelier Firis – Sophie gaat de wereld verkennen en een erkende alchemist worden, en dit is een van de vele avonturen waar ze op belandt.

Mysteries stapelen zich snel op als Sophie een jonge alchemist ontmoet die ook Plachta wordt genoemd, en ontdekt dat er een meester-alchemist is, Ramizel genaamd – dezelfde naam van wijlen grootmoeder die Sophie inspireerde om een ​​alchemist te worden. De oorspronkelijke opzet van het verhaal is… veel, maar als je eenmaal voorbij de interdimensionale dromenland-dingen bent, komt het allemaal neer op een ander comfortabel coming-of-age-avontuur voor Sophie, en het is een genot.

Natuurlijk is de gameplay een groot deel van de ervaring hier, de Atelier-serie staat erom bekend meer gefocust te zijn op het verzamelen van materialen en het maken van items dan op het slijpen van veldslagen en het vechten tegen enorme eindbazen. Je kunt het laatste natuurlijk doen, maar het eerste is het vlees van de ervaring, en dat vlees wordt tot in de perfectie bereid in Atelier Sophie 2. Elke game in de serie voegt een paar nieuwe rimpels toe aan de basis gameplay-lus van het betreden van een gebied , middelen verzamelen en ze vervolgens mee naar huis nemen om te alchemiseren tot bruikbare items. Atelier Sophie 2 laat een van mijn favoriete rimpels weer vallen met het recept-inspiratiesysteem, het doen van een verscheidenheid aan taken in de gamewereld, zoals het verslaan van drie slimes of genieten van de zonsondergang in een specifiek dorp, zal leiden tot nieuwe, maakbare recepten  en met de bonus van Plachta die ook kan alchemiseren.

Sommige gloednieuwe systemen voegen ook de broodnodige pit toe aan het verzamelen en verkennen – het gebruik van unieke tools zoals sikkels om bepaalde items te verzamelen, zal minigames activeren die je de kans geven om bonusitems te verdienen of de kwaliteit van je verzamelde materialen te verbeteren. Met mysterieuze stenen verspreid over het dromenrijk kun je ook het weer manipuleren – bevriezen over meren, zware stortbuien veroorzaken en het soort items en monsters en paden veranderen die voor je beschikbaar zijn in elke zone. In sommige gevallen voegt de weermanipulatie een element van het oplossen van puzzels toe dat je helpt scherp te blijven – waardoor je nog een paar dingen hebt om over na te denken, zodat het verzamelen van middelen niet zo hersenloos of repetitief is als het gewoonlijk zou zijn.

Atelier Sophie 2 markeert ook een terugkeer naar mijn favoriete iteratie van het alchemiesysteem dat de serie heeft gehad: het puzzelraster! Hoezeer ik ook van Atelier Ryza hou, de ingewikkelde mechanics van de receptboom voor alchemie in dat spel zorgde ervoor dat ik de knop “Auto-alchemize” vaker spamde dan ik zou willen toegeven. In Atelier Sophie 2 presenteert alchemie je een leeg raster en elk item dat je in een recept moet plaatsen, heeft zijn eigen, duidelijk gevormde set rasterbollen. Het verbinden van elementaire items met lege elementruimten of het plaatsen van vergelijkbare elementen naast elkaar zal bonussen activeren. Je ontgrendelt zelfs personage-specifieke crafting-bonussen die je kunt activeren door item-orbs perfect op elkaar af te stemmen, zodat je min-max een recept kunt maken en een basisbom kunt veranderen in een must-have voor het eindspel. Craften is verslavend en eenvoudig te benaderen, maar toch lastig en uiterst bevredigend om onder de knie te krijgen.

Nogmaals, gevechten zijn niet het grootste deel van Atelier Sophie 2, maar ze zijn zeker leuk. Ik merk dat ik nog steeds de voorkeur geef aan de snelle realtime gevechten van Atelier Ryza, maar Atelier Sophie gebruikt een interessant 6-persoons partysysteem dat acties met meerdere personages beloont en verleidt boven solo-heldendom. Je hebt speciale meters en middelen om tijdens gevechten op te bouwen waarmee je tweepersoons Twin Actions of Emergency Support Guards kunt activeren, maar je kunt ook verwoestende Dual Trigger-aanvallen activeren die een andere flitsende animatie spelen, afhankelijk van welke personages erbij betrokken zijn. Je kunt uitdagende eindbaasgevechten en vijanden op hoog niveau zoeken als dat je gok is, maar als je gewoon van plan bent om door gevechten te razen om je te concentreren op de alchemie en het verhaal.

Atelier Sophie 2 verliest misschien wat van die charme van een klein stadje uit de eerste game dankzij het overweldigende verhaal over tijdreizen in droomdimensie, maar het is nog steeds heel charmant. Plus, een terugkeer naar de bevredigende gameplay voor het maken van puzzelrasters en nieuwe boeiende manieren om met de wereld om te gaan, maken dit zoveel meer dan alleen een vernieuwing van het vorige terrein. Een nieuwkomer in de serie voelt zich misschien een beetje verloren en overweldigd, maar als een oude Atelier-fan en een diehard liefhebber van het eerste Sophie-voertuig, was het een constant genot om haar weer in actie te zien.