NieR:Automata: The End of YoRHa Edition is een uitstekende port van een actie-RPG die je moet spelen.

De Switch-versie van NieR: Automata The End of YoRHa Edition herinnert zich eraan dat dit echt het meesterwerk van Yoko Taro is, en het is in elk opzicht gewoon een uitzonderlijke game waar we waarschijnlijk een keer per jaar over moeten praten, gewoon om eraan te herinneren onszelf van hoe aas het was.

Maar dat is niet alles wat NieR: Automata The End of YoRHa Edition eigenlijk doet. Ik ga hier niet zitten en doen alsof dit de best uitziende versie van een geweldige game is, en ik ga zelfs niet beweren dat het de draagbaarheid is die het de “ultieme editie” maakt, omdat de Steam Deck bestaat, hoewel is duidelijk veel minder in omloop. Maar ik zou NieR: Automata niet nog een keer hebben gespeeld als deze versie er niet was geweest, en ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb.

In plaats van lyrisch te worden over meerdere playthroughs, of het genie dat het huwelijk is tussen Taro’s verhalen vertellen en PlatinumGames die de beste zijn met een combinatie van Bayonetta -achtige third-person-gevechten, hacking-minigames en gameplay-elementen die allemaal worden gecombineerd tot een sensationeel spel van begin tot eind (meerdere keren) maakt, wil je waarschijnlijk weten hoe het speelt, en belangrijker nog, hoe het eruit ziet op de Nintendo Switch.

En kijk, de resolutie heeft een deuk opgelopen. Het moest, echt. Er is niets aan NieR: Automata The End of YoRHa Edition waar je als het ware van schrikt. Er zijn wat gekartelde randen rond sommige texturen, alsof iemand vergat de anti-aliasing in te schakelen, en in een spel dat, laten we eerlijk zijn, nooit de mooiste was om mee te beginnen, is het een duidelijke downgrade. Ik zou niet zo ver gaan om het lelijk te noemen, maar het is eerlijk om te zeggen dat het de minst visueel aantrekkelijke versie van NieR: Automata tot nu toe is.

Ook de framesnelheid heeft een flinke deuk opgelopen. Gelukkig lijkt het niet te dalen tot iets onaanvaardbaars, het draait gewoon niet op een soepele 60 fps, zoals de originele PlayStation 4-versie deed. Dat gezegd hebbende, de originele titel haalde ook geen 1080p, wat de Switch-versie wel doet in de gedockte modus. Maar om duidelijk te zijn, zowel in de hand als in het dock, is de framesnelheid hier gericht op 30 fps, en ik kan niet zeggen dat het veel merkbare dalingen daaronder heeft. Voor degenen die zich afvragen, het is 720p in de handheld-modus, met die 30 fps ook vergrendeld.

Dat is jammer. Om volledig transparant te zijn, denk ik dat de vermindering van het frame de gameplay enigszins beïnvloedt. Nu is er geen deel van mij dat zal zeggen “het is slecht”, maar ik denk dat het belangrijk is om erop te wijzen dat er een duidelijk merkbaar verschil is als je andere versies hebt gespeeld, zelfs als het jaren geleden was, zoals ik. Dat gezegd hebbende, het is nog steeds een absoluut fantastische gedachte.

Om het enigszins goed te maken, kun je bewegingsbesturingen gebruiken om te spiegelen of te schuiven. Het is niet iets waar ik persoonlijk voor zou kiezen, maar het is leuk om te weten dat het als optie is opgenomen voor degenen die het leuk vinden. Er zijn ook wat touchscreen-dingen, die je zelf kunt vinden. Er zijn enkele nieuwe kostuums, pod-skins en de downloadbare inhoud 3C3C1D119440927 (cosmetica en een klein verhaalgedeelte) en 6C2P4A118680823 (dit is de exclusieve Switch-inhoud), waarvan er één gratis te verkrijgen is in de Nintendo eShop. Het verzacht de klap niet per se, maar het betekent wel dat je een complete en volledige versie krijgt van alles wat NieR: Automata is, alleen met een lagere framesnelheid en duidelijk iets lagere kwaliteit beelden.

Maar echt, om NieR: Automata The End of YoRHa Edition op Switch niet aan te bevelen, zou het een kapotte of niet-werkende game moeten zijn. Dit is nog steeds een fenomenale titel die op meerdere manieren de grenzen verlegt en laat zien hoe een uniek idee kan worden geleverd met een bijna perfecte uitvoering. Ik kan je niet vertellen dat het de beste versie is, en ik kan je niet vertellen dat je hem opnieuw moet kopen, ook al weet ik zeker dat meneer Taro dat graag zou doen. Maar ik ben zo blij dat ik het heb gespeeld, omdat het me eraan herinnert dat, ongeacht hoe oud je wordt of hoeveel games je ook speelt, er speciale momenten zijn die zich altijd zullen onderscheiden van de andere.

NieR: Automata The End of YoRHa Edition is briljant. Het is een beetje ruwer dan zijn grote broer-versies dankzij de hardware, maar het hart en de ziel zijn aanwezig, het verhaal en de gevechten zijn uitstekend, en het idee om tijdens het spelen naar het toilet te kunnen gaan, voelt op de een of andere manier als een soort van meta-eindspel voor de titel dat zelfs de grootste fans niet hadden kunnen voorspellen. Nog steeds essentieel, nog steeds knettergek.