Review: Company of Heroes 3

Company of Heroes 3 doet de reputatie van zowel de ontwikkelingsstudio als de franchise eer aan.

Toen Company of Heroes in 2006 uitkwam deed het iets anders. De meeste real-time strategiespellen van die tijd gingen over enorme legers, tientallen of honderden eenheden en de anonimiteit van conflicten. Company of Heroes dacht kleiner. Natuurlijk, het had nog steeds elementen van basisopbouw en andere mechanics die bekend zijn bij RTS-fans. Maar in plaats van legers bestuurde je kleinere squadrons. Elke dood was een grote klap, en de overwinning was des te onzeker. Nu hebben we Company of Heroes 3. Daarmee doet Relic weer iets anders.

Gezien de periode van 17 jaar tussen de eerste en de huidige Company of Heroes-games, is het een beetje verrassend dat er slechts drie inzendingen in de franchise zijn geweest. Ik denk eigenlijk dat dit het beste is, aangezien elke nieuwe game het wachten waard is geweest. Voor Company of Heroes 3 heeft Relic zich tot Italië gewend voor een van zijn twee grote campagnes, en Noord-Afrika voor de andere (waar je de Axis forces speelt). Er zijn in totaal vier facties, twee voor de geallieerden en twee voor de Axis.

Wat deze keer nieuw is, is een campagnelaag van het type Total War. Het is echter meer een lichte versie van Total War, omdat je eigenlijk maar met een relatief klein aantal variabelen te maken hebt. Relatief is het operatieve woord. Je voert nog steeds het bevel over lucht-, zee- en landeenheden terwijl je vierkant voor vierkant door Italië naar Rome oprukt. Naast het verplaatsen van apparatuur en personeel, moet je ook een cast van egoïstische commandanten sussen en manipuleren.

Terwijl elk bedrijf doorstoot en territorium bestrijdt of verovert op de campagnekaart, verdienen ze XP, die op hun beurt kunnen worden gebruikt voor upgrades, vaardigheden en eenheidsbonussen en ontgrendelingen. Deze nieuwe vaardigheden of eenheden verschijnen vervolgens op de grond in de real-time gevechten van het spel, als uitrusting die je bestuurt of als onderdeel van evenementen. Daarnaast is er een loyaliteitssysteem waarin je de doelen van een drietal ondercommandanten in evenwicht brengt door gunsten te verlenen en vriendschappen op te bouwen. Succes in deze monteur wordt beloond met zeer nuttige bonussen.

De campagnelaag bevat ook verschillende gescripte vijandelijke bewegingen en gevechten die buiten de controle van de speler liggen en die belangrijke real-time schermutselingen veroorzaken. Er is de mogelijkheid om sommige gevechten automatisch op te lossen. Het zou echter zonde zijn om dit te doen. Company of Heroes 3 is op zijn best op het slagveld.

Of het nu een scriptonderdeel van de campagne is of het resultaat van actie op de wereldkaart, de realtime ontmoetingen van Company of Heroes 3 zijn de toegangsprijs waard. Net als bij eerdere titels zijn ze gespannen, dynamisch en laten ze veel creativiteit toe, zelfs als er niet over de overwinningsvoorwaarden kan worden onderhandeld. Dit is ook waar succes op de campagnekaart zich vertaalt naar de echte wereld. Het verzachten van doelen met artillerie of luchtaanvallen wordt weerspiegeld in het misvormde terrein en de dorpen die in puin zijn veranderd.

Zoals altijd zorgt de relatief kleine omvang van je squadron ervoor dat elke ontmoeting en elke soldaat telt. Kaarten maken uitstekend gebruik van hoogte, dekking, structuren en natuurlijk alle hulpmiddelen die u kunt meenemen. Het bereik van upgradebare wapens en persoonlijke upgrades is intens, dankzij de vier facties. Gedurende tientallen uren zullen geen twee gevechten hetzelfde verlopen of zelfs maar vergelijkbaar aanvoelen. Het enige bindweefsel zijn de structuren die je moet bouwen en upgraden om specifieke eenheden te genereren. Daarnaast is er veel variatie in doelstellingen.

Company of Heroes staat bekend om zijn uitstekende, uitdagende campagnes en boeiende verhalen. De persoonlijkheden van elke commandant komen goed tot uiting dankzij goed geschreven dialogen en acteerwerk. In het heetst van de strijd worden sommige standaardreacties van individuele soldaten na verloop van tijd een beetje repetitief. Animaties van afzonderlijke eenheden zijn gevarieerd en voegen een persoonlijkheidslaag toe aan de kleine digitale krijgers. Mechanisch gezien zijn eenheden eenvoudig te besturen, en de tactische pauze van het spel is levensreddend wanneer gevechten naar chaos neigen.

Hoewel het misschien geen geavanceerde graphics heeft, ziet Company of Heroes 3 er geweldig uit en klinkt het zelfs nog beter. Afgezien van een beetje schokkerigheid in een paar eenheidsanimaties, zijn de beelden en geluiden van het slagveld geweldig. Ik waardeerde ook dat de campagnekaarten duidelijk waren en niet te vol met informatie.

Het bevel voeren over de Axis-eenheden in Noord-Afrika is een zeldzame kans om tegen de Duitse en Italiaanse facties te spelen. Hun eenheden zijn uniek en vereisen even creatieve tactieken. Dat gezegd hebbende, het is een beetje raar om achter Rommel en de nazi’s te staan. Het zijn tenslotte geen kwaadaardige fantasieraces.

Als de dubbele campagnes van 40 uur niet genoeg waren, biedt Company of Heroes 3 onbeperkte herspeelwaarde in de vorm van solo- en multiplayer-schermutselingen. Legioenen spelers maken zich op voor deze modus en slaan de campagnes helemaal over. De game wordt gestart met de Essence Editor, waarmee spelers nieuwe kaarten kunnen maken en zo ongeveer alles kunnen modificeren dat er al is. Aangezien het maken van aangepaste kaarten mijn persoonlijke favoriete onderdeel van RTS-games is, kijk ik ernaar uit om diep in dit mechanisme te duiken.