After Us is een fatsoenlijke 3D-platformgame die je aandacht trekt en vasthoudt.

Als ontwikkelingsteam hebben de leden van Piccolo Studio kennelijk interesse in artistieke interactieve representaties van ongemakkelijke werkelijkheden. Hun vorige project, Arise: A Simple Story, was een aangrijpende en krachtige weergave van dood en liefdesverdriet. After Us heeft bredere ambities en vertelt een allegorisch verhaal over het leven na de mensheid en de gecompliceerde en vaak verwoestende relatie die we altijd hebben gehad met de natuur. De conclusies die het aan de speler overlaat om uit die onderwerpen te trekken, zijn thematisch hardhandig maar nog steeds indrukwekkend. Het reisgerichte avontuur dat je daarheen brengt, bevat momenten van genialiteit en schoonheid, maar onderweg ook een aantal frequente frustraties.

Spelers besturen een nimfachtig meisje dat de geest van Gaia belichaamt, en beweegt zich door een wereld die lang in puin ligt door menselijke mishandeling. Over een indrukwekkende verscheidenheid aan grote onderling verbonden podia vol met symbolische voorstellingen van de vernietiging van de natuur, springen, sprinten en fladderen spelers om de geesten te achtervolgen en te herstellen van dieren die tot uitsterven zijn gedreven door de arrogantie van de mensheid.

De meest memorabele elementen van After Us zijn deze surrealistische landschappen, gevuld met torenhoge monumenten van consumentisme, stapels afval en torenhoge menselijke standbeelden in angst over wat ze hebben aangericht. Ik keek er naar uit om elke nieuwe bestemming te ontdekken. Naarmate de verkenning vordert, begint de ontdekking van verschillende dierengeesten elk gebied te bevolken met spookachtige blauwe verschijningen van de lang geleden overleden dieren, verdrietig en ontroerend in gelijke mate.

De kerngameplay van springen en terugvechten van de verslindende menselijke geesten langs de weg houdt het omringende visuele feest niet vol. Sprongen en andere verplaatsingsmechanismen zijn vaak onnauwkeurig, wat leidt tot te veel respawns omdat landingen zo zwevend en moeilijk te detecteren zijn. De zeldzame en rudimentaire gevechten missen zelfs de meest elementaire vaardigheden om vast te zetten of lateraal te bewegen, wat resulteert in vreemde terugtrekkingen om wat afstand te winnen voordat ze af en toe een snelle draai maken om een ​​aanval uit te voeren. Ik stond te popelen om voorbij die momenten te gaan en terug te gaan naar verkenning.

De meeste gebieden introduceren slimme nieuwe wendingen en gimmicks die helpen om de actie levendig te houden. In een verwoest landschap moest ik tussen overdekte gebieden ontwijken voordat de vergiftigde regen me naar beneden sleepte. In een andere kon ik tussen verlaten televisies teleporteren als ze op hetzelfde beeld waren afgestemd. Lichte puzzels oplossen speelt een rol bij deze nieuwe mechanica, maar de oplossingen zijn zelden ingewikkeld of ingewikkeld.

Terwijl ik in de ban was van elke locatie die ik bezocht, leek elke plek die ik ontdekte te lang aan te slepen. After Us is een game die qua reikwijdte en omvang aanzienlijk had kunnen worden teruggeschroefd, en ik zou de impact ervan des te meer hebben gevoeld. Zoals het nu is, hebben de lange podia en vaag etherische muziek soms een slaapverwekkend effect.