Review: The Last of Us Part II Remastered

Met The Last of Us Part II Remastered verwelkomt Naughty Dog spelers opnieuw in het verhaal van Ellie en Abby, verrijkt met tal van nieuwe functies en verbeteringen.

Ik herinner me nog goed mijn verbazing toen de credits voor The Last of Us Part II begonnen te rollen, en de emotionele wervelwind die me overspoelde na de gebeurtenissen in het laatste deel. Deze game was aanzienlijk somberder dan zijn voorganger, had een dubbele speelduur en waagde zich aan ambitieuze gameplay. Vooral opmerkelijk was de keuze om de speler controle te geven over een personage dat velen automatisch zouden haten na de intense gebeurtenissen in de hutkelder.

Technisch gezien is The Last of Us Part II Remastered een wonder. Het speelt als een droom, ziet er fenomenaal uit en draait zonder enige hapering. De laadtijden zijn aanzienlijk verbeterd, zij het niet op het niveau van Marvel’s Spider-Man 2, maar nog steeds veel sneller dan voorheen. Visueel is alles naar een hoger niveau getild. Niet alleen is het detailniveau indrukwekkender, maar de verlichting en texturen zijn ook tot in de puntjes verfijnd. Mijn ‘aha’-moment kwam halverwege het spel, terwijl ik rondkroop op een scheepswerf. Tijdens het ontwijken van clickers onder een enorme krat door, ving ik de weerspiegeling op van verre gebouwen in een plas water. Een vluchtig moment, maar het illustreerde de ongekende aandacht voor realisme die Naughty Dog in deze game heeft gestoken. Elk element, van de warme atmosfeer van Jackson tot de overwoekerde straten van Seattle en de aangrijpende gebeurtenissen in het Wyoming Museum of Science and History, is adembenemend.

Een opvallende toevoeging aan The Last of Us Part II Remastered is de No Return-modus, een rogue-lite ervaring. Hoewel God of War Ragnarok: Valhalla in 2023 een vergelijkbare modus introduceerde, weet No Return zijn eigen stempel te drukken met spannende gameplay en herspeelbaarheid. Bij elke run kies je een personage, met de mogelijkheid om gaandeweg meer te ontgrendelen, waaronder voorheen onspeelbare personages zoals Jessie, Dina en Manny naast de hoofdrolspelers Ellie en Abby. Elke run begint in de Hideout, waar je ontmoetingen selecteert, wapens upgradet, vaardigheden verbetert en munten besteedt aan nieuwe uitrusting. De ontmoetingen hebben verschillende doelen, waarbij vijanden variëren afhankelijk van je keuzes. Van het afweren van golven vijanden in Assault tot het overleven van constante aanvallen in Hunted, elke ontmoeting biedt unieke uitdagingen. Willekeurige ontmoetingen worden pas zichtbaar wanneer je ze selecteert, en dat risico-reward-element voegt een extra laag spanning toe. Naarmate je verder komt, neemt de moeilijkheidsgraad toe, of je nu tegen W.L.F, de Infected of de Seraphites vecht. No Return biedt een verfrissende manier om de wereld van The Last of Us te ervaren, met de mogelijkheid om runs aan te passen en de dagelijkse runs van Naughty Dog uit te voeren, waardoor je naast het indrukwekkende hoofdverhaal vele uren extra kunt genieten, zelfs als het steeds moeilijker wordt om te overleven.

The Last of Us Part II Remastered brengt het originele verhaal verder met drie verloren niveaus die op elk moment kunnen worden gespeeld. Hoewel kort en onvoltooid, voegen ze nog steeds waarde toe door extra context aan het verhaal te bieden. Mijn persoonlijke favoriet was een level dat werd afgesneden toen Ellie door een clicker in de rivier werd geslagen op weg naar het aquarium. Het benadrukt Ellie’s PTSD na de ‘golfclub’-scène en geeft inzicht in waarom deze scène werd verwijderd. Andere niveaus bevatten een herinterpretatie van de konijnenscène uit het origineel en een op een kermis in Jackson, wat fans van deel II zeker zullen waarderen. De toegevoegde commentaartracks voor tussenfilmpjes, met onder meer Neil Druckmann, Troy Baker, Laura Bailey en Ashley Johnson, bieden een boeiende kijk achter de schermen en laten zien hoeveel toewijding er in dit project is gestoken.