Lost Records: Bloom & Rage vertelt het verhaal van vier vriendinnen, getekend door een mysterieus voorval.

Veel schrijvers proberen clichés te vermijden, omdat een te vaak gebruikte idee zijn kracht verliest. Videogames daarentegen omarmen vaak bekende tropen, en Lost Records: Bloom & Rage is daarop geen uitzondering.

Je speelt als Swann, een tienermeisje dat in 1995 in het fictieve stadje Velvet Cove, Michigan woont. Swann en haar familie verhuizen aan het einde van de zomer naar Canada, maar een onverwachte ontmoeting met pestkoppen leidt tot een intense vriendschap met Nora, Kat en Autumn. Nora en Autumn dromen van een carrière in de muziek, en wannabe-filmmaker Swann wordt hun vaste videograaf. Samen repeteren ze liedjes, maken ze muziekvideo’s en richten ze een verlaten hut in het bos in als hun geheime schuilplaats.

Een van de leukste gameplay-elementen is de camcorder, waarmee je vrij beelden kunt vastleggen. Deze videofragmenten vormen herinneringen en kunnen door de speler bewerkt worden tot korte montages. Dit voegt een nostalgische laag toe aan het verhaal en versterkt de sfeer van de game. De dialogen vormen een belangrijk spelelement, waarbij jouw keuzes de relaties tussen de personages beïnvloeden en het verhaal vormgeven. Hoewel de gevolgen van je keuzes subtiel blijven, voelt de game authentiek en oprecht.

Het tempo van Lost Records is rustig, waardoor je echt de tijd krijgt om de vriendschappen en de sfeer van de jaren ’90 in je op te nemen. De personages voelen herkenbaar en charmant aan, en de game weet een gevoel van nostalgie op te roepen dat liefhebbers van coming-of-age verhalen zeker zal aanspreken. De sprongen naar het heden, waarin de vriendinnen in 2022 herenigd worden, brengen extra diepgang en maken het interessant om te ontdekken hoe hun levens en onderlinge dynamiek veranderd zijn.

De visuele stijl van de game is prachtig en de gezichtsanimaties zijn rijk en expressief. De UI-indicatoren van vriendschap kunnen soms direct aanvoelen, maar benadrukken wel het belang van authenticiteit binnen de groep. Het gebruik van kleine interacties, zoals het bekijken van objecten uit de jaren ‘90, voegt een extra laag van nostalgie toe en maakt het verhaal meeslepend.