Atlas had allesbehalve een soepele start. Na een trailer bij The Game Awards zou de Early Access op 11 december beginnen, alleen werd even later bekend dat dit 19 december zou worden. Er was flink wat hype gecreëerd met onder andere een timer op de officiële website die langzaam afliep naar het releasemoment. Helaas gingen de servers niet live toen de timer op nul stond, maar werden we getrakteerd op een trailer en nogmaals uitstel. 21 december zou de dag zijn dat we de zee op konden, maar wederom werd het spel een dag uitgesteld. Op de 22ste was het dan eindelijk zover, maar ondertussen had het spel al een slechte reputatie, kan de gameplay dit nog goed maken?

Wij gingen vrijwel meteen aan de slag en werden begroet met een onwijs uitgebreide personage-maker. Toen we eindelijk een veel te gespierde piraat in elkaar geknutseld hadden, werd het allemaal al snel minder rooskleurig. We begonnen in een Freeport, een eiland met een kleine stad waar je je eerste stapjes zet. De tutorial bestaat uit tien teksten die veel te lang zijn en verdwijnen voor je klaar bent met lezen, laat staan dat je het allemaal onthoudt. We begonnen maar met wat meestal de bedoeling is in survival games: bomen slaan om hout te verzamelen. Hiermee richt je wel schade toe aan jezelf dus gingen we al een keer dood door te lang tegen een boom te slaan.

Alsof bovenstaande nog niet frustrerend genoeg was, had Atlas ook nog eens onwijs veel last van lag. Dit betekende vooral veel haperingen en het een paar stappen terugzetten van je personage. Door frustratie hebben we het spel afgesloten omdat het simpelweg onspeelbaar was. Een paar dagen later was de lag flink verminderd dus tijd om het nog een kans te geven. Dit keer ging het bomen slaan en daarvan doodgaan een stuk soepeler, maar was het niet minder idioot.

Daarnaast ga je dood aan vitaminetekort, agressieve vogels, hitte of watertekort. Dit allemaal in het eerste uur van je speelsessie. Op dit moment zouden we al niemand aanraden om Atlas te kopen, simpelweg omdat het totaal niet leuk is. Misschien vinden de “die hard”-survivalfans hier nog enige vorm van plezier in, maar dit zal geen grote groep zijn. Uiteindelijk heb je genoeg grondstoffen om een simpel vlot te bouwen en kun je de zee op. Tevens kun je al snel een bed bouwen wat dan je nieuwe spawn-punt is, wat betekent dat je niet meer overnieuw begint als je doodgaat. Helaas wordt het spel na het begineiland niet beter.

Er waren nog maar een paar dagen voorbij, maar bijna alle eilanden waar je kunt settelen en een huisje kunt bouwen waren al geclaimd door grote groepen spelers. Dit betekent dat je ongeveer vier uur moet rondvaren om een plekje te vinden. Vier uur op een lege zee terwijl je de hele tijd doodgaat door de zon en voedseltekort is niet bepaald leuk te noemen. Mocht je uiteindelijk een leeg karig eiland vinden, bereid je er dan maar op voor dat deze ’s nachts wordt ingepikt door een groep spelers.

Uiteindelijk hebben we ongeveer tien uur gespeeld en geen enkel moment was leuk. We hadden nog liever tien uur buiten gekeken hoe het gras groeit, want zelfs dat is interessanter dan de gameplay van Atlas. Het feit dat het er allemaal wel redelijk uitziet, kan zo’n oersaaie game niet redden. Er moet nog veel gebeuren om hier een succesverhaal van te maken, maar tot er grote veranderingen zijn doorgevoerd, kunnen wij iedereen aanraden zijn of haar tijd ergens anders in te steken.