Het nieuwste deel in de Ace Combat-franchise is er dan eindelijk. In Ace Combat 7: Skies Unknown zal je non-stop geweldige en stoere momenten gaan ervaren. Altijd al gedroomd om een straaljagerpiloot te worden? Dan is Ace Combat 7: Skies Unknown zeker een game voor jou. Waarom dat is, lees je hier.

Allereerst moet ik je erop wijzen dat Skies Unknown niet mijn eerste ervaring is met Namco’s luchtgevechtserie, de laatste die ik bijna 15 jaar geleden speelde was Ace Combat 5. Het nieuwste deel draagt het nummer 7, maar is eigenlijk nummer 17 in een franchise van bijna 28 jaar oud. Het is dus duidelijk dat Namco Bandai en Project Aces inmiddels weten wat ze doen.

In Ace Combat 7 worden we opnieuw in het centrum van de oorlog tussen de Osean Federatie en het koninkrijk Erusea gestoken, een paar grote landen die een groot deel van de fictieve maar allegorische wereld van Ace Combat innemen. Het plot wordt verteld door twee personages, een scrappy civiele monteur genaamd Avril Mead die plannen in een Osean militaire gevangenis, die ook fungeert als een geheime luchtbasis, vaststelt, en een van de Erusean wetenschappers die verantwoordelijk zijn voor een ethisch twijfelachtig initiatief om AI-drones te ontwikkelen met behulp van een verouderende menselijke piloot als een soort sjabloon.

Een personage staat bekend als Trigger. Naarmate het spel vordert, is het een veelbelovende jonge piloot in een elite-squadron, maar nadat hij de rap voor een opvallende cock-up heeft genomen, wordt hij naar het strafkamp van Osean gestuurd waar hij Avril tegenkomt en wordt opgeruimd in de reserveonderdelen, ploeg van buitenbeentjes veroordeelde piloten. Nadat ze verscheidene uitdagende missies hebben overleefd, beginnen Trigger en de overgebleven Spares langzaamaan hun vroegere eer te herwinnen. De verhalen gaan, het is fatsoenlijk. Sommige geschriften missen het merkteken en de scherts tussen je verschillende squadrons kan af en toe een geforceerd gevoel geven, maar over het algemeen was ik redelijk geïnvesteerd.

Het moet moeilijk zijn voor een spel dat volledig in een vliegtuig plaatsvindt om een ​​dramatische sfeer goed over te brengen. Het is gemakkelijk om de inzet te verhogen door iedereen te laten schreeuwen en dingen te zeggen als “Ik heb maar één kans, jongen”, maar halverwege was ik helemaal in voor Trigger, Avril en Count (Trigger’s snarky wingman). Het zijn geen Oscar-waardige dingen, maar het verhaal was genoeg om me binnen te halen, en de personages waren net genoeg om me voor de duur te verankeren.

De missies in Ace Combat 7 zijn wellicht de beste die ik heb gezien in een luchtgevechtssim, met escortmissies die slechts tweemaal of driemaal in 20 missies voorbijkomen. In plaats daarvan vlieg je offensief om grondkrachten weg te vagen en de weg vrij te maken voor een geallieerde aanval, je zult laagvliegen onder zoeklichten in de schemering, ontsnappende vrachtwagens uitschakelen terwijl je probeert te navigeren naar zero-visibility zandstorm, en verdedig je squadron tegen een superieure vijand in het midden van een afwendende bliksemstorm. Een of twee keer zal een gigantische vijand genaamd een Arsenal Bird opduiken en een zwerm drones loslaten, net als de Onafhankelijkheidsdag. Je weet nooit wat de missie gaat worden, en de meeste zijn twee- of driefasige zaken die vijanden, voorwaarden of doelstellingen bij gecontroleerde tussenpozen.

De fans van de serie verwachten al een stevige uitdaging, maar nieuwkomers kunnen vinden dat de moeilijkheidsgraden in Skies Unknown zo nu en dan hinderlijk zijn. Vaak moet je op de AI vertrouwen om niet neergeschoten te worden, anders vecht je meer tegen weersomstandigheden dan tegen vijandige plannen. Ik moet erop wijzen dat het hebben van dynamische, wolken een groot verschil maakt, dat waterdruppels tegen je scherm spatten en het zicht tot gevaarlijke niveaus daalt. Mijn favoriete missietype is Annihilation, waarbij elke vijandelijke eenheid wordt toegewezen aan puntenwaarde en je binnen een krappe tijdslimiet hoog genoeg moet scoren om door te gaan naar de volgende fase van de missie. Ondanks dat het altijd leuk is, moest ik vaker klikken op “probeer opnieuw” dan ik me zou herinneren. De lengte van de missie zal in feite sterk afhankelijk zijn van je vaardigheid, omdat ik meer dan een uur op een missie heb doorgebracht omdat ik maar bleef falen. Het spreekt boekdelen dat ik nooit wilde stoppen.

Wanneer je missies eindigen, word je uitgenodigd om volledige herhalingen met meerdere hoeken te bekijken, of bekijk je een volledige analyse van je bewegingen via een 3D-tactische kaart terwijl het spel je rang berekent van S tot D. Je bent ook in staat om de vliegtuigboom te bezoeken, naar een uitgestrekte RPG-achtige skill tree waar je XP (of het equivalent, MRP genaamd) spendeert om tientallen plannen, speciale wapens en upgrades te ontgrendelen. Elk vliegtuig heeft een keuze uit 3 speciale wapens, waaronder geleide raketten, raketstormen, directe energiewapens, bommen, sidewinders en tankbrekers, maar afgezien van een paar missies, kun je de uitzet na de start niet veranderen, dus kies verstandig. Op dezelfde manier heeft elke jager een klasse en een aantal slots voor upgrades die alles verbeteren, van herladen van raketten en capaciteit om schade te beperken, versnellingssnelheid en afhandeling. Hoe meer je uitgeeft, des te beter de upgrade of het vliegtuig dat je kunt ontgrendelen.