Back 4 Blood is een uitstekende co-op zombieshooter, met een op kaarten gebaseerd perk-systeem en heerlijk bevredigende vuurgevechten.

Back 4 Blood is eigenlijk Left 4 Dead 3, zie het als een spirituele opvolger. Ja, het speelt zich af op een andere plaats en de geïnfecteerden zijn vervangen door de bereden, maar dat is het afgezien van een paar extra mechanica. In deze specifieke apocalyps zijn de hordes gemuteerde mensen veroorzaakt door een parasitaire worm die de gastheer besmet en overneemt.

Ze worden eerst zombies, maar nemen dan een verscheidenheid aan mutaties over die ze in veel moiré-gevaarlijke wezens veranderen. Er zijn Tall Boys, Crushers en Brutes, die elk iets heel brutaals doen met hun ene oversized hand. Er zijn Hockers die zich als spinnen aan muren vastklampen en klodders plakkerig slijm naar je spugen. Er is er een die op je braakt, een die op je springt en je wegsleurt, een andere die bloedige moord schreeuwt als je hem laat schrikken, en een horde oproept.

Om eerlijk te zijn, als je veel Left 4 Dead of zijn recentere hommage, World War Z, hebt gespeeld, zal geen van deze mutaties nieuw aanvoelen. In feite zijn ze nu bijna generiek, wat helaas een deel van hun impact berooft. Het is vervelend als ze je vastpinnen of grijpen en je moet wachten op redding of een stun gun gebruiken, maar ze zijn niet meer zo eng.

Back 4 Blood probeert dit soms te compenseren door ze simpelweg in bijna komische aantallen naar je toe te slingeren, maar er is weinig dat je niet kunt overwinnen door achteruit te trappen terwijl je kogels spuit. Wat niet wil zeggen dat ze geen effect hebben. Als je een Tall Boy door de mist ziet materialiseren, of de galmende oprisping van een kokhals hoort, zal je even pauzeren. Het is gewoon niet eng. Het heeft het punt bereikt waarop elke mutatie die je aan de nabije horizon bespioneert, alleen maar meer plezier betekent.

Elk van de acht Cleaners die je kunt kiezen om te spelen, heeft een andere startuitrusting en geeft het feest unieke verbeteringen en vaardigheden. De vleermuiszwaaiende roodharige Holly, bijvoorbeeld, richt meer melee-schade aan, terwijl de voormalige jachtjager Jim de snelheid van iedereen bij het neerwaarts richten verhoogt. Deze verbeteringen zijn niet genoeg om een ​​team te maken of te breken, maar voegen een beetje individualiteit toe aan elke Cleaner.

In tegenstelling tot die eerder genoemde andere game, ben je echter niet alleen een stel wanhopige overlevenden die proberen te evacueren. Als schoonmakers is het jouw taak om stedelijke gebieden te vegen en bereden nesten uit te roeien, overlevenden te zoeken en te redden, en soms lang genoeg afleiding te veroorzaken voor je kameraden om mensen in veiligheid te brengen. Met geld dat in elk level wordt gevonden, kun je upgrades kopen voor je wapens en items zoals pijpbommen, gereedschapskisten, EHBO-kits en stunguns.

Ik heb het grootste deel van de game gewacht op een podium om echt op te vallen. Zoiets als het rockconcertniveau in Left 4 Dead 2, of Hard Rain, waar geïnfecteerden je door de korenvelden achtervolgen. Back 4 Blood heeft niet veel grote boommomenten, maar er zijn er een paar. Een balk weggooien op het ritme van wat er op de jukebox staat, is een hoogtepunt. De eerste keer dat ik schoppenaas van Motorhead kreeg, de tweede keer dat ik Tick Tick Boom van de Hives kreeg.

Wat Back 4 Blood wel in elk level heeft, is sfeer. Of je je een weg baant door een in mist gehuld moeras, de schachten van een verlaten mijn uitblaast of door een ondergelopen pakhuis waadt, de verlichting, de geluidsrichting en het tempo zijn allemaal op punt. Sommige missies kunnen natuurlijk vreselijk mis gaan.

Meer dan eens was er maar één onvoorzichtige speler voor nodig om te ver vooruit te rennen en een horde tussen hen en de groep te veroorzaken om ons allemaal weggevaagd te zien. Op hoge moeilijkheidsgraden verbranden de vijanden je gezondheid in seconden en één fout is voldoende. Dat gezegd hebbende, het voelt extreem slecht om het alleen te laten zijn aan een gevangen, vastgepinde of omringde teamgenoot en hun huid te redden.

Maar daarin ligt ook de grootste tekortkoming van Back 4 Blood: alleen gespeeld, deze game is gewoon niet dezelfde ervaring. De AI-bots zijn nutteloos, ze worden vaak gedood terwijl ze proberen je te herplaatsen zonder eerst de horde op te ruimen. Ze staan ​​te veel stil, glitchen uit, komen vast te zitten in de omgeving, gebruiken altijd de startpistolen en mods. Er zijn ook geen echte voortgangs- of prestatie-ontgrendelingen wanneer je de campagne solo speelt. Het is handig om de lay-out van missies te leren, maar dat is alles.

Maar als je in een groep wordt gespeeld, is dit gemakkelijk een van de beste multiplayer-ervaringen van het jaar. Je kunt niet alleen samenwerken en communiceren, maar ieder van jullie kan Cards activeren tijdens elke fase van een act. Deze voorraadkaarten voegen verbeteringen toe, zoals een betere gezondheid, teamvoordelen zoals een sneller herstel van het uithoudingsvermogen en tal van andere vaardigheden en verbeteringen. Sommige van de beste kaarten hebben ook negatieve effecten, zoals het uitschakelen van je granaatsleuf in ruil voor een enorme passieve boost om te beschadigen.

Je kunt de vooraf ingestelde decks gebruiken of je eigen decks bouwen met tonnen kaarten die zijn ontgrendeld met Supply Points. Je verdient deze door de campagne in multiplayer te spelen, en ze stellen je ook in staat om skins voor je Cleaners en wapens, of banners en spuitverfpatronen te ontgrendelen. Meer dan honderd uitdagingen belonen je ook met Supply Points en Cosmetics, zodat je altijd iets hebt om na te jagen.

Elk wapen kan op verschillende manieren worden aangepast. Snuit, tijdschrift, zicht en voorraad kunnen worden gewijzigd. Zowel de wapens als de mods zijn kleurgecodeerd in groen, blauw, paars, oranje, wat je een snelle indicatie van de kwaliteit geeft. Soms blijf je vasthouden aan een wapen waar je niet van houdt, omdat de mods die je hebt te goed zijn om weg te gooien. Ze doen geweldige dingen, zoals het herladen versnellen of de nauwkeurigheid en handling aanzienlijk verbeteren.

Als je van tempo wilt veranderen, kun je ook de Swarm-modus spelen, waarin andere spelers de controle over de bereden horde krijgen. Deze modus is een leuke afleiding en biedt zijn eigen beloningen, maar ik heb er niet mee geklikt zoals ik de hoofdcampagne heb. Het voelt buggier, en in sommige opzichten voelt het niet goed om de horde door een speler te laten besturen. Ze zouden hersenloos moeten zijn. De AI doet goed genoeg om vijanden naar je toe te slingeren.

Met de AI-directeur die werkt aan het wisselen van wapen- en itemdrops, vijandelijke plaatsingen, versterkingen en mutaties, en de ongelooflijke sfeer die altijd aan zijn gewicht trekt, is Back 4 Blood een triomfantelijke terugkeer voor Turtle Rock. Ja, sommige delen van het spel zijn glitchy, en de bijna aangeklede solo-modus voelt als een echte belediging voor spelers die dit misschien gewoon willen ervaren zonder andere mensen. Maar uiteindelijk is Back 4 Blood het leukste dat ik dit jaar met een shooter heb gehad, en fantastisch om met vrienden te spelen.