De fantastische Bravely Default II is nu speelbaar op PC.

Het verhaal begint op ware JRPG-manier, met een jonge zeeman genaamd Seth die aanspoelt aan de wal, zich niet bewust van wat er met hem is gebeurd. Seth wordt gered door prinses Gloria en haar trouwe vazal, Sir Sloan, en besluit met hen mee te gaan op hun zoektocht om de ontbrekende kristallen te herstellen en de orde in de wereld van Excillant te herstellen. Al snel worden ze vergezeld door de laatste twee stukjes van de avonturenpuzzel, Elvis en Adelle, en dit is waar je reis echt begint.

Het vechtsysteem blijft de stralende ster van de serie, met klassieke turn-based gevechten in combinatie met de titulaire Brave- en Default-commando’s waarmee spelers meerdere acties in één beurt kunnen opslaan of ontketenen. Personages kunnen maximaal vier acties per beurt uitvoeren, variërend van fysieke vaardigheden tot magisch gieten, itemgebruik en meer. Door alles uit de kast te halen en meerdere aanvallen per personage uit te voeren, kunnen normale vijandelijke ontmoetingen in korte tijd worden voltooid, en zichtbare vijanden op het scherm stellen spelers in staat om in gevechten te duiken of deze te ontwijken als dat nodig is. Door meerdere acties te stapelen, kunnen spelers ook profiteren van het gebruik van meerdere herstellende items of vaardigheden, zoals het herrijzen van een bondgenoot en het aanvullen van hun gezondheid binnen één beurt, of het rondgooien van meerdere buffs en debuffs om ervoor te zorgen dat de krachtige aanval van een vijand zacht landt. Vijanden zullen ook in gebreke blijven om zowel beurten te sparen als de schade die partijleden tegen hen kunnen aanrichten te verminderen. Spelers moeten echter voorzichtig zijn, want als je Brave gebruikt zonder voldoende gespaarde beurten, zullen ze in negatieve beurten vallen, wat leidt tot een aantal inactieve rondes terwijl hun beurtteller zich herstelt.

Naarmate spelers verder komen in het spel, zullen belangrijke vijanden job Asterisks laten vallen, die nieuwe jobs vrijspelen die de speler kan toewijzen aan hun groep van vier. Elk personage kan een hoofdtaak aannemen die taakpunten (JP) oplevert als spelers kleine en grote vijanden verslaan, plus een subtaak, die geen JP oplevert, maar de speler alle vaardigheden laat gebruiken die ze eerder hebben geleerd. Het behalen van baanniveaus ontgrendelt ook passieve vaardigheden die kunnen worden uitgerust, ongeacht de huidige baan. Vaardigheden hebben veel verschillende rollen, waaronder het verhogen van verdiende JP, bepalen hoe lang effectieve positieve buffs en negatieve stat-effecten duren, en spelers toestaan ​​om de 9999-schadelimiet van het spel te doorbreken. Bepaalde vaardigheden passen ook in de dag-en-nachtcyclus van het spel en moedigen spelers aan om op bepaalde tijden van de dag te vechten. Veel mobs hebben ook tegenmaatregelen voor specifieke acties, zoals magie of fysieke aanvallen, of zelfs het gebruik van vaardigheden, en spelers zullen zich aan deze uitdagingen moeten aanpassen als ze zich voordoen. Het veranderen van baan en het opzetten van nieuwe vaardigheden kan snel en efficiënt worden gedaan in de intuïtieve, gebruiksvriendelijke menu’s van het spel.

Dat gezegd hebbende, gevechten zijn niet zonder gebreken, grotendeels gecentreerd rond de bazen van het spel. Spelers kunnen de sprong in moeilijkheidsgraad en HP-pools tussen normale vijandelijke ontmoetingen en baasgevechten verontrustend vinden. Er zijn ook zeldzame ontmoetingen met vijanden verspreid over de hele wereld, die spelers op elk moment kunnen uitdagen, inclusief een moeilijke vijand die bedoeld is voor zeer hoge partijen die zich net buiten de eerste stad van de game bevinden. Hoewel deze vijanden vaag rood gloeien om aan te geven dat ze een uitdaging zullen vormen, is dat niet handig voor degenen die de kleur niet kunnen zien. Er is ook weinig aandacht voor klassenbalans, en een vroeg beschikbare klasse heeft vaardigheden die de hele lengte van het spel domineren. Bovendien, hoewel absurd krachtig aan het begin van het spel, valt elementaire magie snel weg als een haalbare optie voor het delen van schade.

Het verhaal van de game is heerlijk, maar grotendeels voorspelbaar voor iedereen die veel JRPG’s heeft gespeeld, of zelfs alleen de vorige twee games in de serie. Gelegen in een gloednieuwe wereld, met een geheel nieuwe cast, bundelen vier avonturiers hun krachten om de krachtige elementaire kristallen te herstellen, die zijn gestolen van hun bewakers en momenteel grote effecten in de wereld veroorzaken, naast het verzamelen van zoveel sterretjes als ze hebben. kan. Omdat Asterisk-houders opvallen als kleurrijke gekostumeerde personages, is het geen grote gok om erachter te komen wie de vermeende slechteriken zijn, en al snel wordt aangetoond dat ze een karakterfout hebben die het waard is om voor te worden geslagen. Het enige dat opvalt als superieur uit het verleden Bravely Default games is dat de trigger voor verdere voortzetting van het spel niet langer modderig is en spelers voorbij de eerste set credits kunnen doorgaan met een duidelijk doel voor ogen.

Bravely Default II deelt ook honderd sidequests uit, hoewel het spel een specifieke kritieke bron mist: een quest log. Ondanks dat elk verzoek is genummerd, is er geen manier om te zeggen welke de speler heeft gemist of voltooid, wat vervelend is als je bedenkt hoeveel deze optionele verhalen de wereld als geheel verrijken. Dit is vooral frustrerend omdat sommige speurtochten alleen beschikbaar zijn op bepaalde tijden in de dag/nacht-cyclus van de game, en andere worden ontgrendeld in een klein venster vóór het eindbaasgevecht. Het is gemakkelijk om een ​​aantal speurtochten te missen zonder herhaaldelijk elke stad te bezoeken, zowel overdag als ‘s nachts, elke keer dat het verhaal vordert, wat leidt tot buitensporig terugtrekken.

Het verhaal van de game zou niet half zo ontroerend zijn zonder ondersteund te worden door een sterke lokalisatie. Elk personage heeft zijn eigen specifieke persoonlijkheid, met waarneembare gebreken die elk voorbij moeten groeien naarmate hun verhaal vordert. Bovendien sluiten veel sidequests op onverwachte manieren direct aan op het hoofdverhaal, waardoor personages terug komen die deel uitmaakten van steden waar de speler in het hoofdverhaal langs is gekomen. Dit biedt een goede reden om herhaaldelijk terug te keren om te zien hoe elk verder gaat dan wat elk personage ertoe bracht om in de eerste plaats een sterretje te hebben. Het is een fantastische manier om een ​​klein aantal steden opnieuw te gebruiken, en het is gemakkelijk om gehecht te raken aan personages die in eerste instantie misschien weggegooide NPC’s lijken, maar later echte persoonlijkheid en diepgang erachter ontdekken.

Passend bij het verhaal is muziek die bij elke stap de toon zet. Het prachtige overworld-thema wordt elke keer dat de speler naar een nieuwe locatie verhuist herwerkt, waarbij een instrument dat past bij het thema van elke regio de dominante rol inneemt. Dit thema van dominante instrumenten gaat door in gevechten, aangezien elke held een instrument heeft dat is gekoppeld aan hun kristal, dat onder veel verschillende omstandigheden speelt, zoals bij het gebruik van krachtige vaardigheden tijdens gevechten of verhaalmomenten rond dat specifieke personage. Dit zorgt ook voor een welkome afwisseling in gevechtsmuziek, die anders irritant repetitief zou kunnen worden, aangezien een groot deel van het spel draait om het bestrijden van vijanden; omdat met name eindbaasgevechten behoorlijk lang kunnen duren, voegt het injecteren van een kort maar interessant muzikaal deuntje in het midden van een zwaar gevecht een dramatische flair toe.

De graphics blijven evolueren terwijl de serie de sprong maakt van 3DS naar Switch en nu naar PC. Bravely Default II bevat een verfijnde kijk op klassieke chibi-personages. Hoewel dit de serie ooit deed uitsteken, met talloze succesvolle indiegames die dezelfde stijl gebruiken, is de bobblehead-look veranderd van een zeldzame waarneming naar een veelvoorkomend verschijnsel.

Van de drie games tot nu toe in de serie, Bravely Default IIwerd al snel mijn favoriet. Ondanks de grote verschillen in de moeilijkheidsgraad van de baas in vergelijking met willekeurige ontmoetingen, was het gemakkelijk om in een ritme te komen van van gebied naar gebied te gaan, vijanden te verslaan en nieuwe banen te verwerven, en vervolgens te slijpen om alle nieuwe beschikbare vaardigheden te ontgrendelen. Het verhaal, hoewel voorspelbaar, is nog steeds solide met een uitstekend gevoel voor zowel oneerbiedige als serieuze momenten.