Blizzard komt met een nieuwe uitbreiding met een spannende verhaallijn, nieuwe klasse en verbeterde gameplay.

Blizzard heeft met Vessel of Hatred, de eerste officiële uitbreiding voor Diablo 4, een indrukwekkend werkstuk afgeleverd. Deze uitbreiding borduurt voort op het verhaal van het hoofdspel, voegt een dynamische nieuwe klasse toe en zorgt voor diverse verbeteringen aan het spel dat inmiddels vijf seizoenen heeft gekend.

Na de release van Diablo 4 en een paar pogingen om vrienden in co-op te krijgen, liet ik Sanctuary achter me. Ondanks goede verhalen over de updates in latere seizoenen, bleef mijn terugkeer naar het spel uit. Maar Vessel of Hatred bracht me direct weer in het verhaal, en gelukkig heeft Blizzard zijn gebruikelijke magie behouden: het is nog steeds ongelooflijk toegankelijk en plezierig vanaf het moment dat je weer inlogt. Nieuwe systemen en content zijn toegevoegd, terwijl oude ballast is verwijderd, waardoor het spel soepel en logisch aanvoelt, zelfs na anderhalf jaar afwezigheid.

Een van de handige toevoegingen is dat je met een nieuw personage kunt beginnen zonder opnieuw door de originele campagne te moeten ploeteren. Dit geeft spelers die het verhaal al kennen de mogelijkheid om direct in de endgame-content te duiken.

De nieuwe campagne in Vessel of Hatred gaat verder waar Diablo 4 stopte. Je jaagt op je voormalige compagnon Neyrelle, die op de vlucht is gegaan met de gevaarlijke soulstone van Mephisto. Ze heeft zich verscholen in Nahantu, een nieuw gebied dat is toegevoegd aan de wereld van Sanctuary. De weelderige jungle van Nahantu biedt een verfrissende nieuwe omgeving, vol prachtige locaties zoals oude tempels en mystieke geestenwerelden.

Hoewel de campagne interessant is en een betekenisvolle voortzetting van het verhaal biedt, voelt het iets korter en minder beslissend aan dan eerdere uitbreidingen zoals Lord of Destruction (Diablo 2) en Reaper of Souls (Diablo 3). Toch zijn de personages goed geschreven, met moeilijke morele keuzes en echte consequenties. Met name Neyrelle en de nieuwe compagnon Eru voelen goed uitgediept aan, in tegenstelling tot de eendimensionale slechterik Urivar, die meer lijkt te dienen als variatie in vijandige troepen.

Een van de grootste trekpleisters van deze uitbreiding is de nieuwe klasse, de Spiritborn. Deze klasse combineert langwerpige wapens zoals lansen en stafwapens met magie gebaseerd op vier jungledieren: de jaguar, gorilla, duizendpoot en adelaar. Je kunt kiezen om je te specialiseren in een van deze dieren, of een combinatie van meerdere gebruiken om synergieën te creëren.

Ik koos ervoor om me te focussen op de adelaar en een bijbehorende spirituele bewaker, wat leidde tot een snelle, bliksemsnelle speelstijl waarin ik rondrolde en uit de lucht stortte, bliksem afvuurde en de kracht van mijn adelaar gebruikte. De mobiliteit van deze klasse is indrukwekkend en overtreft zelfs die van de rogue. Elke dierlijke kracht voelt uniek aan en biedt volop mogelijkheden voor karakterprogressie.

Vessel of Hatred introduceert ook het huurlingensysteem, waarbij je tijdens je avontuur verschillende huurlingen kunt rekruteren die je tijdens gevechten kunnen helpen. Je hebt twee slots: een permanente metgezel die je overal volgt, en een tweede huurling die je kunt oproepen met een cooldown of als reactie op bepaalde acties. Deze nieuwe dynamiek voegt een strategische laag toe aan het spel en maakt het gevechtssysteem veelzijdiger.

De endgame-content biedt een breed scala aan uitdagingen. Met nieuwe dungeons zoals de Kurast Undercity, waar je wordt gedwongen om dungeons binnen een strikte tijdslimiet te voltooien, en de nieuwe Dark Citadel co-op modus, is er meer dan genoeg te doen voor zowel solo- als co-op-spelers. De nieuwe party finder maakt het bovendien makkelijk om een groep te vinden, zelfs als je geen vrienden online hebt.

Blizzard heeft het lootsysteem verbeterd en er zijn tal van opties om de moeilijkheidsgraad op te voeren, wat zorgt voor betere beloningen en een uitdagendere ervaring. Het systeem voelt eerlijker aan, zonder de frustraties die soms in het originele spel voorkwamen. Grafisch blijft Diablo 4 een hoogvlieger, met prachtige HDR-presentaties en geweldige prestaties op zowel pc als console.

Hoewel er nog steeds wat kleine bugs zijn, zoals missende vijandennamen of niet-verschijnende NPC’s, is dit de meest gepolijste versie van Diablo 4 tot nu toe.