Drova: Forsaken Kin is een pixel-art RPG vol verkenning en Gothic-geïnspireerde uitdagingen.

Toen ik hoorde dat Drova: Forsaken Kin werd omschreven als een “Gothic-geïnspireerde pixel art RPG”, vroeg ik me af hoe goed die stijl zou werken in een top-down avonturenspel. Het eindresultaat heeft me echter aangenaam verrast.

Drova weet de sfeer van Gothic op meerdere manieren te vangen, met name door een compacte, maar verrassend volle wereld te creëren. Wanneer ik zeg “compact”, bedoel ik niet dat de wereld klein is, maar dat deze niet procedureel gegenereerd is en geen eindeloos uitgestrekte gebieden bevat. De wereld van Drova nodigt uit om opnieuw verkend te worden, omdat jouw acties de omgeving en de bewoners beïnvloeden. De keuzes die je maakt, blijven niet zonder gevolgen.

Het verhaal speelt zich af in een vaag Keltisch-Slavische setting, waar elke dag een strijd is om te overleven. Na getuige te zijn geweest van de druïden uit je dorp die een magisch rood kristal stelen, besluit je om de held van het verhaal te worden en volg je hen het duistere woud in. Al snel gaan de zaken mis, en eindig je met het kristal in handen, opgesloten in het magische land van Drova. Je enige doel is om het kristal naar de stad Nemeton te brengen, in de hoop dat je dan naar huis kunt… misschien.

Drova: Forsaken Kin omarmt oude school design in meerdere opzichten. Het meest opvallend is de afwezigheid van duidelijke aanwijzingen. De kaart die je krijgt, is opzettelijk slecht, en als je markeringen of interessante locaties wilt aanduiden, moet je daarvoor inkt kopen bij een handelaar. De verhaallijn is gedeeltelijk aanpasbaar, en de acties die je onderneemt of de missies die je volbrengt voor verschillende facties beïnvloeden subtiel hoe NPC’s op je reageren en wat je in bepaalde gebieden tegenkomt. Zoals in Gothic moet je speciale NPC’s vinden om nieuwe vaardigheden te leren, en het kiezen van de verkeerde kant bij een factie kan deze mogelijkheden blokkeren.

Wat Drova goed doet, is het benutten van elke hoek van de spelwereld. Als je ergens kunt komen, is daar vrijwel altijd een reden voor. Of het nu gaat om lijken, kisten, zakken of losse voorwerpen op de grond, er is altijd iets te vinden. Dankzij het robuuste crafting-systeem wil je alles oppakken, van vlees en bessen tot andere materialen die je bij kampvuren kunt koken.

Vaardigheden en ervaringspunten zijn grotendeels gekoppeld aan gevechten. Naarmate je vaker een bepaald wapen gebruikt, ontwikkel je er een soort behendigheid in en ontgrendel je nieuwe vaardigheden. Spellen en vaardigheden hebben vaak een meter die je moet vullen door vijanden aan te vallen, terwijl andere vaardigheden een cooldown hebben. Voor boogschieten moet je bijvoorbeeld de pees van de boog spannen door twee lijnen op elkaar af te stemmen voordat je schiet.

Melee-gevechten zijn directer, maar zeker niet eenvoudig. Vijanden delen harde klappen uit en aangezien je vrij kunt schakelen tussen twee wapenuitrustingen, is het verstandig om voorbereid te zijn op elk gevecht. Vijanden tonen geen levels, dus je weet niet of een vijand sterker is dan jij totdat je ontdekt dat je ineens zijn lunch bent geworden. Het gevecht is grotendeels gebaseerd op timing; je hebt een dodge roll om aanvallen te ontwijken, maar moet goed timen om je eigen slagen te laten raken. Het gevechtssysteem voelt zwaar en responsief aan, maar is ongelooflijk pittig. Gelukkig word je niet streng gestraft voor verlies, want je respawnt gewoon bij het laatste veilige punt.

Ondanks het gebrek aan gesproken dialoog en een eenvoudige character creator, zit Drova: Forsaken Kin boordevol sfeer. De sombere, grimdark pixel art en de ijzingwekkende muziek dragen bij aan het gevoel van verlatenheid in een vijandige wereld. Dit creëert een gedenkwaardige RPG-ervaring die zowel fris aanvoelt als een eerbetoon brengt aan klassieke games zoals Gothic.

Hoewel de afwezigheid van duidelijke kaarten en missiemarkers sommige spelers kan afschrikken (zelf heb ik ze op sommige momenten gemist), moedigt dit je wel aan om de tijd te nemen en de wereld op te zuigen. De spelmechanieken lijken soms eenvoudig, maar je krijgt eruit wat je erin stopt. Hoe meer je investeert in de wereld en het verkennen ervan, hoe meer het je teruggeeft. Afhankelijk van hoeveel je wilt ontdekken, biedt Drova een diepgaande ervaring van tussen de 30 en 40 uur, of je nu slechts een uurtje speelt of vijf achter elkaar.