Fallout 76 verschilt niet zo veel met zijn voorgangers als sommigen willen doen geloven. Veel van zijn systemen en keyelementen keren terug, hier en daar met een paar tweaks en niet zonder de kenmerkende onhandigheid van de Fallout-serie. Maar met de toevoeging van online multiplayer en “softcore survival”, vervalt de singleplayer-ervaring en zul je dus geen NPC’s vinden om je gezelschap te houden.

Fallout 76 brengt de nucleaire woestenij online en als je vrienden hebt om mee te spelen, kan het een geweldige tijd zijn. Als je een gebalanceerde singleplayer-ervaring verwacht, denk dan nog eens goed na. Er zijn duidelijke voordelen aan groepen die openbare evenementen organiseren, workshops claimen, middelen verzamelen, camps bouwen en al het andere. Alles is leuker samen met vrienden.

Door solo te spelen, plaats je snel het gewicht van Appalachia en alles wat erin gebeurt op je schouders. Je zult van zoektocht naar zoektocht springen, per ongeluk naar een publiek evenement toe lopen, bestraalde vijanden afweren, een mutatie ontwikkelen of verwoed op zoek zijn naar voedsel en water.

Het is gewoon veel om alleen te doen en hoewel het spel alleen voor meerdere spelers is, zul je niet vaak vreemden tegenkomen. Andere spelers in je sessie staan ​​op je kaart, dus je kunt proberen vrienden te maken als je wilt, maar deze geïmproviseerde partijen duren zelden.

Als je echter vrienden hebt waarmee je de game kunt spelen, zul je merken dat het uitzonderlijke aantal systemen ervoor zorgt dat er geen tekort is aan dingen die je kunt doen. Als je met een groep speelt, kun je XP, Perk-kaarten, poolresources en doelstellingen met de grootst mogelijke efficiëntie delen.

Een reserve wapen, eten of water nodig? Nodig een vriend uit om te ruilen. In de val gelopen door een menigte van de Scorched? Roep je vrienden om ze te helpen uitschakelen. Groepen kunnen gemakkelijker grotere en betere schuilplaatsen bouwen en zullen minder moeite hebben om de meest exotische en krachtige uitrusting van de game te behouden, inclusief de felbegeerde Power Armour.

Fallout 76 is echt op zijn best wanneer je voordeel haalt uit al zijn overlevingssystemen en coöperatief spel. Er is echt plezier te vinden in het uitzetten van je claim op je hoekje van post-apocalyps West Virginia.

Voor een game die missies en evenementen benadrukt, is er toch nog iets te wensen over de manier waarop Fallout 76 met ze omgaat. Hoofd-, zij- en dagelijkse missies stijgen snel op terwijl je de uitgestrekte woestenij verkent en een grote hoeveelheid onroerend goed aan de zijkant van het scherm inneemt. Als je ze uitschakelt, moet je de kaart openen, naar het doel zoeken en de tracking van elk ervan handmatig stoppen. Je kunt ook het tabblad Data in je Pip-Boy openen en ze inactief zetten.

Het is een gedateerde benadering van questmanagement die iets uit de nieuwste Assassin’s Creed-games zou kunnen leren, die je vragen om nieuw geopende doelen te volgen. Fallout-games hebben al lang moeite met interface-problemen, maar met de vele andere open-world games die een meer gestroomlijnde ervaring bieden, is het moeilijk om degene te kiezen die iets zo essentieel verstomt.

Het probleem is op zijn slechtst op PC. Hoewel het richten eenvoudiger is door de precisie van een muis, voelt al het anders aan met een controller in gedachten. De Pip-Boy is een echte overlast. Je zult merken dat je constant het verkeerde menu activeert, zelfs na uren spelen.

De positie van de HUD is soms verwarrend, de kompas-, honger- en dorst-indicatoren zijn langs de onderkant van het scherm geplaatst. Ik heb nooit onthouden om water te drinken of voedsel te eten totdat mijn karakter uitgehongerd was. Het kompas maakt ook geen onderscheid tussen zoekmarkeringen, dus je moet altijd de kaart openen om te zien welke markering je moet volgen. Wanneer je met vrienden praat en de game speelt, kun je gemakkelijk de verkeerde marker volgen. Dat kan tot grote back-tracking leiden als je eindelijk beseft dat je de laatste vijf minuten bent misleid.