Harvestella combineert JRPG- en life-sim-elementen en doet dit voortreffelijk.

Harvestella is een JRPG. Dit lijkt misschien een ongelooflijk voor de hand liggend ding om te zeggen over een rollenspel van Square Enix, maar het is het belangrijkste om te weten als je naar binnen gaat. Gefactureerd als een life-sim-RPG en met een titel die landbouwaspecten oproept, zou je een game verwachten van iets in de trant van Harvest Moon of Stardew Valley. In plaats daarvan zit Harvestella stevig in het questenhoekje, ​​waarbij je avontuur wordt ondersteund door je landbouw activiteiten.

Iedereen die een prachtig paradijs wil bouwen, zal zwaar teleurgesteld zijn, aangezien de landbouwelementen enigszins rudimentair zijn. Zelfs om je eigendom een ​​boerderij te noemen, is een beetje een opgave. Zelfs na een paar upgrades is mijn perceel meer een grote tuin, misschien een volkstuin, als ik genereus ben.

Als het noemen van je perceel een boerderij te veel is, is de aanvankelijke beschrijving van uw woning als schuur precies het tegenovergestelde. Het is een mooi huisje waarvan ik vrij zeker weet dat het meer vierkante meters heeft dan mijn huis met twee slaapkamers. Het nadeel is dat er, net als bij de boerderij, geen maatwerk is. Hoewel er tijdens het spel een aantal nieuwe meubels opduiken, zoals een keuken die je vroeg moet ontgrendelen en een indrukwekkend groot boekdeel dat je verschillende landbouw- en vechtprestaties bijhoudt, is het allemaal behoorlijk statisch. Karakteraanpassing is ook beperkt. Je kunt je geslachtspresentatie kiezen, evenals uw oog-, haar- en huidskleur, maar dat is alles. Op een leuke manier kies je je voornaamwoorden, stem en lichaam afzonderlijk, hoewel de laatste tussen androgyn en meisje in zit.

Dat wil niet zeggen dat de landbouw- en handwerkkant van dingen niet goed geïntegreerd zijn met het avontuur. Je staminabalk regenereert alleen als je gevoed bent. Eten en drinken bieden alle genezende, genezende en polijstende eigenschappen die je zou verwachten van drankjes en dergelijke in een typische fantasie-RPG. Je maakt ook gereedschappen zoals reparatiesets en bommen, die worden gebruikt om verborgen gebieden en snelkoppelingen te openen terwijl je dungeons uitgraaft. Overtollige producten kunnen worden verkocht voor contant geld, en een van de meest betrouwbare bronnen van inkomsten is het koken van verschillende gerechten voor de herbergen in elke stad.

Het belangrijkste is dat de life-sim-kant van de dingen een solide basis vormt voor je avonturen. Je begint de dag, geeft water en oogst je gewassen en verzamelt de producten van je dieren, een proces dat maar een paar minuten duurt, dankzij een aantal goed gepositioneerde kristallen dingen voor snel reizen/opslaan. Na elke herplanting ga je op weg naar elke zoektocht of missie die op de agenda staat tot 22.00 uur wanneer je personage moe wordt en hun statistieken dalen. Daarna ga je naar huis om te slapen en begin je helemaal opnieuw. De klok pauzeert wanneer je in een filmpje of een gesprek zit, dus als je veel nevenmissies doet, kan een dag lang duren. Anders kost het slechts 10-15 minuten realtime om een ​​hele dag door te komen. Dit geeft een aangenaam ritme aan de procedure.

Constant in en uit dungeons springen vanwege deze tijdsdruk kan frustrerend zijn, maar ze zijn slim gestructureerd om met het ritme te werken. Dungeons zijn er in twee soorten: het zijn ofwel wildernisgebieden die je probeert te doorkruisen, waarna je er gewoon doorheen kunt lopen op de wereldkaart, ofwel het zijn locaties met doelen en een grote eindbaas. In beide gevallen zijn ze gevuld met snelkoppelingen die je kunt ontgrendelen naarmate je verder komt, waardoor het de volgende keer sneller en gemakkelijker wordt om hetzelfde punt te bereiken.

De gevechten zelf zijn goed. Het is een eenvoudig realtime tarief met een enkele aanvalsknop, ontwijken en maximaal vier verschillende speciale vaardigheden op cooldown-timers. Het zijn meestal grote aanvallen, maar er zijn ook enkele buff- en debuff-vaardigheden. Het wordt enigszins opgefleurd door een jobsysteenm, waar ik altijd een fan van ben. Elke keer dat een nieuw personage deelneemt aan het feest, ontgrendelt het hun klasse als een taak voor de hoofdrolspeler. Je kunt er maximaal drie tegelijk hebben en er tijdens gevechten tussen wisselen, hoewel er een korte cooldown nodig is. Vijanden hebben elementaire zwakheden en weerstanden, en de weinige diepte die er is, komt van het matchen van je partij en banen om de verspreiding van vijanden in een bepaalde kerker aan te pakken. Bazen kunnen middels een Break meer schade krijgen door genoeg schade aan te richten van een type waar ze zwak voor zijn. Door een Double Break te behalen, kun je de speciale beweging van een vriend ontketenen. Net als de agrarische kant is het allemaal vrij eenvoudig, maar het past goed bij elkaar.

Ik heb enorm van de game genoten. Zoals ik misschien al zei, is Harvestella echt een JRPG, wat betekent dat het vol zit met over-ontworpen outfits en charmant mooie steden, en het eerste uur of twee irritant handvast is. Het is ook absoluut waanzinnig en ik ben een sukkel voor een over-the-top anime-achtige achtbaan van een verhaal. Het spel begint met je hoofdpersoon met geheugenverlies die opduikt buiten het dorp Lethe niet lang voordat een groot kristallen ding met een meisje uit de toekomst uit de lucht valt. Voordat je het weet, ga je de wereld redden door nog grotere kristallen genaamd Seaslights te repareren en dat is voordat het begint te graven in lichte, donzige onderwerpen zoals de betekenis van leven en dood,

Side quests grond dingen en laten je kennismaken met de bende buitenbeentjes die je onderweg verzamelt. Veel van deze gaan rechtstreeks naar het goedkope melodrama en lieten me rechtstreeks naar de weefsels grijpen. Ze hebben een weeshuis in de tweede stad, mensen, de tweede verdomde stad. Harvestella gaat recht op hartzeer af, zo nodig door je ribbenkast.

Over het algemeen is de presentatie prachtig, vooral de muziek, maar het is heel duidelijk dat het een Switch-game is. De beperkingen van de hardware waarvoor het is ontworpen, zijn duidelijk en er zijn weinig grafische opties om aan te passen. Het is echter niet helemaal negatief, want het voelde als een spel dat goed geschikt was om met een handheld op de bank te kruipen.