Review: Hogwarts Legacy

Hogwarts Legacy heeft de hoop en dromen van Harry Potter-fans werkelijkheid gemaakt.

Fans vragen al jaren om een ​​open wereld Harry Potter-game. Een die de speler volledige vrijheid geeft om Hogwarts te verkennen, op een bezem te rijden, magie te gebruiken en alle andere geneugten die een tovenaar te bieden heeft. Het heeft misschien wat tijd gekost, maar Hogwarts Legacy vervult die wens, maar het doet dit op zo’n complete en boeiende manier dat er een constante aanvoer is van nieuwe mechanics en ideeën die allemaal een doel dienen. Als er enige twijfel bestond dat dit niet zou lukken, kan ik gerust zeggen dat die zorgen stevig terzijde kunnen worden geschoven.

Je speelt als een zelfgemaakt personage, een vijfdejaars student, iemand met een kracht die zo belangrijk is dat de veiligheid van de hele wereld op het spel staat. Niet alleen dat, maar je maakt gebruik van een uniek soort oude magie, iets wat je zelden eerder hebt gezien. Met een koboldenopstand en duistere tovenaars die je op de hielen zitten, is elke dag op Hogwarts allesbehalve saai. Het verhaal is boeiend genoeg en leunt niet op eerdere boeken om op te leunen, en biedt een nieuw en opwindend verhaal dat aan het einde van de negentiende eeuw werd verteld. Het is hoe Avalanche het dagelijkse leven van student zijn, karakterontwikkeling, vriendschappen en avontuur heeft verweven tot zo’n beknopt en opwindend wandtapijt dat je constant door de bliksem wordt getroffen.

Er is geen specifieke tijdcyclus of klok waar je op tijd in de lessen moet zijn of terug in je studentenhuis moet zijn voor een avondklok of bedtijd. In plaats daarvan kunnen je quests op elk moment van de dag plaatsvinden, en de stroom van voortgang beperkt je niet om taken op een bepaald moment te voltooien. Als je naar de toverdrankklas van professor Sharp moet, ga je daar gewoon heen en de tijd verstrijkt automatisch als je te vroeg of te laat bent. Opdrachten vormen het leukste deel van je dag, aangezien verschillende docenten je zullen belasten met het voltooien van een hele reeks lesdoelen om een ​​nieuwe spreuk of vaardigheid te ontgrendelen.

Dit is waar de leskant van Hogwarts Legacy zich afspeelt. Er worden korte tussenfilmpjes gespeeld waarin leerlingen spelen met mandrakes in de kruidenkundeles of maankalveren strelen in de beestenklas, gevolgd door een gesprek met de leraar om een ​​opdracht te krijgen of in te leveren. Ze zijn belangrijk als je alle spreuken wilt ontgrendelen (nou ja, bijna allemaal), maar geeft je ook nog veel meer dingen te doen als je niet verdwaalt in de vele vleugels van Hogwarts of de geheimen van oude magie ontdekt. Side-quests kunnen ook worden opgepikt door studenten die door de gangen dwalen of door andere NPC’s in de omliggende dorpen, bossen of gebieden rond Hogwarts. Dan is er nog de overvloed aan andere activiteiten om je bezig te houden.

Merlin’s Trials zijn korte puzzels waarbij je spreuken moet gebruiken voor milieuoplossingen; In beestenholen kun je je slaapzak gebruiken om wezens over de hele wereld te vangen en terug te brengen naar je terrarium in de Room of Requirement; grotten en kerkers zijn rijp voor het verkennen en verzamelen van middelen en uitrusting; kamers opgesloten achter wiskundige vergelijkingen, kisten en spiegelpuzzels vullen Hogwarts samen met tal van andere korte omgevingspuzzels; en Field Guide-pagina’s zijn overal verborgen, waardoor je genoeg redenen hebt om elk hoekje en gaatje te verkennen. Deze activiteiten zijn alles behalve een fractie van de dingen die te doen zijn in Hogwarts Legacy. Er zijn zoveel andere redenen om te spelen en te ontdekken, die je allemaal helpen om XP te verdienen en nieuwe uitrusting en decoratieve voorwerpen voor je eigen privévertrekken te vinden.

Een van de coolste functies van Hogwarts Legacy is hoe je je eigen privéruimte in de Room of Requirement kunt inrichten en upgraden. Van de tapijten en meubels tot het opzetten van je eigen toverdrank- en plantkundestations, je kunt een spreuk uitspreken om het precies aan te passen zoals je wilt. Naarmate je meer speelt, komen er nieuwe gebieden en items beschikbaar, zodat je het er precies zo uit kunt laten zien als jij wilt. Wat aanpassingen betreft, vind je ook heel veel uitrusting verspreid over het spel, van nieuwe brillen en handschoenen tot gewaden en outfits. Elk biedt een kans om je aanval en verdediging te verbeteren, en het is verfrissend om de dingen in dit opzicht zo simpel te houden. Als je het uiterlijk van een nieuwe hoed niet leuk vindt, ondanks dat hij fantastische statistieken heeft, kun je het uiterlijk veranderen in dat van een eerder item. Het aanpassingsniveau is fantastisch.

Het verbaasde me hoeveel er te doen is buiten de quests van het hoofdverhaal, en ook hoe slim ze allemaal zijn ontworpen. Niets voelt willekeurig en alles heeft een doel, van de kleinste puzzel tot de meer ingewikkelde side-quests. Het helpt dat alles er prachtig uitziet, van de grootsheid van de architectuur van Hogwarts tot het weelderige groen van de Schotse hooglanden. Studenten gaan door met hun dagelijkse bezigheden, dieren dwalen zo natuurlijk door de bossen, velden en meren, en kleine maar belangrijke details, van de manier waarop boeken door de bibliotheek zweven tot het uitbundige reilen en zeilen in Honeydukes, dragen allemaal bij aan de aantrekkingskracht.

Het wordt nooit oud om naar Zweinsveld te reizen en de Drie Bezemstelen te bezoeken of over het Zwerkbalveld te vliegen en door de Grote Zaal te lopen. De wereld komt op zo’n levende en ademende manier tot leven, en ik was constant onder de indruk van hoe magie echt levend aanvoelt in de wereld. Over magie gesproken, je ontgrendelt een heleboel spreuken die zowel in gevechten kunnen worden gebruikt als om puzzels op te lossen en paden te ontgrendelen. Accio en Wingardium Leviosa trekken en verplaatsen platforms en objecten; Lumos verlicht de weg; Reparo repareert bruggen en kapotte mechanismen; en Revelo onthult geheimen in de duisternis.

In de strijd werkt alle magie die je tot je beschikking hebt op zo’n geweldige manier dat je nooit een manier hebt om magische schilden op vijanden af ​​te breken en tonnen schade aan te richten. Bombarda vuurt een woeste ontploffing af; Incendio lanceert vlammen naar vijanden; Glacius bevriest ze; en Confringo laat dingen ontploffen. Dit zijn slechts een fractie van de spreuken die worden gebruikt om schade aan te richten, maar er zijn er ook die vijanden in de verte lanceren, vertragen, tegen de grond slaan en meer. Alsof dit nog niet genoeg is, krijg je ook de kans om de kracht van Dark Arts te benutten, zoals Crucio en Imperio, en dit zorgt voor een ongekende spanning, ervan uitgaande dat je je comfortabel genoeg voelt om zo’n gemene en kwaadaardige vaardigheden.

Vijanden zijn er in veel verschillende vormen, en ze hebben allemaal hun eigen specifieke vaardigheden die je nodig hebt om te pareren en tegen te gaan. Talenten zijn extra vaardigheden die worden toegevoegd aan je spreuken en vaardigheden die kunnen worden ontgrendeld wanneer je een hoger niveau bereikt, waardoor je een extra talentpunt krijgt. Sommige hiervan zijn gamechangers als het gaat om beweging en schade, en je krijgt alle vrijheid om ze aan te passen aan je speelstijl. Zoals bij de meeste games, hoe hoger je niveau, hoe beter je bent uitgerust om met vijanden om te gaan, maar in Hogwarts Legacy voelt elke nieuwe vaardigheid, spreuk en vaardigheid belangrijk.

Je kunt ook drankjes maken om te helpen met alles, van onzichtbaarheid tot donderschade, en planten kweken zoals de mandrake om vijanden te beschadigen, allemaal gemakkelijk uitgerust. Buiten gevechten ontgrendel je de mogelijkheid om op je eigen bezemsteel te vliegen, die kan worden geüpgraded om sneller te worden. Er kunnen ook vliegende rijdieren zoals de Hippogriff worden aangeschaft, waarmee je sneller en stijlvoller van punt A naar B kunt komen. Er is niets waar Avalanche niet aan heeft gedacht, zowel wanneer je je een weg baant door het spel als wanneer je je verplaatst.

Als er iets is dat Hogwarts Legacy in de steek laat, is het een hele manier van dialoog die veel te vaak wordt herhaald. Elke keer dat ik in Hogsmeade aankwam, zei mijn personage bijna altijd “alle wegen leiden naar Hogsmeade”. Tijdens bepaalde quests hoorde ik karakters bijna direct nadat ze het gezegd hadden dezelfde regel herhalen, en zelfs als ik door Hogwarts dwaalde, gaf ik commentaar op quests die nog herhaaldelijk moesten worden voltooid. In het algemeen is dit geen enorm pijnpunt, maar het werd wel repetitief. Er zijn ook enkele glitches die ik tegenkwam, zoals het knallen van texturen en het stotteren van personages in tussenfilmpjes, maar die waren er maar heel weinig tussen, en iets waarvan ik me kan voorstellen dat het gemakkelijk te patchen is.

Wat Hogwarts Legacy doet, is de volledige studentenervaring bieden om een ​​heks of tovenaar te zijn. Het laat je versteld staan ​​bij elke nieuwe mechaniek, spreuk en locatie, en houdt je gegrepen door zowel hoe het speelt als waar het verhaal je naartoe brengt. Het scala aan personages is divers in zowel ras als geslacht, iets dat in de huidige tijd zeer lovenswaardig is. De ontwikkelaars hebben er veel zorg en aandacht aan besteed om er een spel voor iedereen van te maken. Het is inherent Brits, door hoe het eruit ziet en de gebruikte volkstaal, waardoor fans van de boeken en films een gezellig gevoel van vertrouwdheid en warmte krijgen.