Review: MediEvil

Sir Daniel Fortesque, de hoofdrolspeler van MediEvil die stierf in de strijd om Gallowmere te redden van de kwaadaardige tovenaar Zarok, staat al lang bekend als een held. In werkelijkheid was de dood van Sir Dan minder dan heroïsch toen hij stierf aan het eerste schot en meteen een pijl in de ogen nam. Nu krijgt Dan een tweede kans om de heldhaftige ridder te worden en eindelijk zijn legende waar te maken, dankzij de MediEvil-remake van Other Ocean Interactive.

MediEvil werd voor het eerst uitgebracht voor de PlayStation 1 in 1998 en werd ontwikkeld door SCE Cambridge Studio. Het hack-en-slash, actie-avontuur werd al snel een cultklassieker die een vervolg en de PlayStation Portable-port, MediEvil Resurrection, voortbracht. Daarna gingen de lichten uit voor de Franchise en vroegen fans zich af of we ooit een derde game in de geliefde serie zouden zien.

MediEvil begint honderd jaar na The Battle Of Gallowmere met Zarok uit zijn schuilplaats en sterker dan voorheen. Hij betovert zijn leven en brengt zijn ondode leger weer tot leven. Dit wekt onbedoeld zijn nemesis Daniel Fortesque op, die nu de kans krijgt om zijn eer te te herstellen als hij Zarok eindelijk kan verslaan. Dit zal geen gemakkelijke taak zijn, aangezien Dan nu slechts een eenogige skelet is, waarvan de onderkaak ontbreekt.

Sony en Other Ocean beloofden een remake die geschikt was voor de huidige generatie, met de broncode van het origineel in acht genomen. Voor zo graag als ik dit wilde, was ik een beetje ongerust toen ik MediEvil voor het eerst op mijn PlayStation 4 Pro opstartte. Misschien hebben ze deze opgepoetste nieuwe versie van het spel waar ik zoveel van hield helemaal afgeslacht, of misschien hield mijn gevoel van nostalgie gewoon vast aan iets uit mijn verleden dat niet geschikt was voor deze generatie.

Gevechten blijven vrijwel hetzelfde als in het origineel, het is een beetje gebrekkig, maar dat maakt het nogal kostbaar en vertederend. Dan is geen gracieuze moordmachine, hij is een beetje zullen we zeggen, onhandig. Soms mist hij sprongen en verliest hij zijn evenwicht, maar na een tijdje wen je aan zijn kleine tekortkomingen. Gelukkig zijn er een hele reeks wapens van zowel melee- als ranged-variëteiten, evenals schilden die je aan het einde van elk level uit de Hall of Heroes kunt krijgen.

De wapens en uitrusting zullen niet altijd aan je worden gegeven omdat je alleen maar op een niveau speelt. Je verdient een bezoek aan de Hall of Heroes alleen aan het einde van een fase als je genoeg zielen hebt gevangen door vijanden te verslaan, maar verlaat het level niet zonder de verborgen kelk op te pakken die je nodig hebt om ze te vervoeren, of er is geen bezoek naar de Hall of Heroes voor jou. Enkele van de coolste spullen, zoals de magische kippendrumsticks die van vijanden een geroosterde kip maken die je kunt eten of de drakenpantser die je de kracht van vuurademhaling geeft, kunnen alleen worden verkregen door nevenmissies te doen, en zijn dus zeker de moeite waard om te doen.

Wat opvallen aan MediEvil is, is dat er geen controlepunten zijn! Als je begint met een level dat je een half uur kostte om te voltooien en sterft vlak voordat je het groene lampje ziet dat de uitweg aangeeft en het level beëindigt, is het terug naar het begin. Geen van de levels zijn groot, maar toch, het is een uitdagende game, en bovendien vind je vaak dingen die je tijdens je tweede of dertiende keer spelen hebt gemist.

Dan’s gezondheid regenerate niet, maar er zijn groene flesjes en speciale plekken die het aanvullen. Naast zijn gezondheidsbalkje kan Dan ook levensflessen meenemen die in feite een ander leven zijn dat zijn gezondheid aanvult. Deze kunnen ook worden aangevuld met de flesjes en pools die over het spel zijn verspreid. Als je je kaarten goed speelt, kun je eindigen met negen levensflessen wanneer je de laatste eindbaasstrijd aangaat.

Al deze glorieuze gameplay is gekoppeld aan een van de beste muzikale hoogstandjes om een ​​videogame te verfraaien. De gevierde soundtrack van MediEvil is gecomponeerd door Bob and Barn, die niet alleen de muziek opnieuw hebben opgenomen, maar ook een paar nieuwe composities hebben toegevoegd voor deze remake.

De replay-waarde in MediEvil was altijd hoog, maar nu dankzij Lost Souls, het is door het dak! Als je je afvraagt ​​wat zijn deze Lost Souls waar ik het over heb, het zijn kleine quests die op elk level te vinden zijn, maar speel ergens anders in het spel dat je moet bepalen met slechts een paar cryptische aanwijzingen. Deze zijn volledig nieuw en verschenen niet in MediEvil of MediEvil Resurrection.

Hoewel ik het geheim van deze Lost Souls niet helemaal wil weggeven, zal ik zeggen dat er een zeer goede reden is om ze alle twintig te voltooien. Als je dat doet, zal het een bonusontgrendeling activeren die zo episch is, dat het zeker fans van de oude MediEvil zal verbazen.

MediEvil is bijna een perfect spel dat ongelooflijk goed heeft standgehouden dankzij de robuuste inhoud, vakkundig ontworpen levels en superleuke gameplay. Dat gezegd hebbende, zie ik dat sommige nieuwkomers in de serie enigszins gefrustreerd raken door de soms verwarde camerahoeken, het gebrek aan controlepunten en de onhandige maar klassieke vechtstijl van Dan. Wat het echter aan precisie mist, is gemakkelijk verzonnen in charme en oneerbiedig humor.