Monster Hunter Wilds biedt de meest toegankelijke en indrukwekkende jacht tot Nu toe.

Gehuld in harnasstukken gemaakt van talloze gevallen monsters, bereikt Monster Hunter Wilds, net als zijn voorgangers, een punt waarop je bijna medelijden krijgt met de wezens die je bevecht. Je vaardigheden en uitrusting zijn zo geëvolueerd dat de zwakkere monsters nauwelijks nog een uitdaging vormen. Ondertussen vraag je je af of jij niet de werkelijke slechterik bent in dit verhaal. Maar dan trek je er weer op uit, keer op keer, en de jacht begint opnieuw.

Dit is de onveranderlijke cyclus van Monster Hunter: je jaagt op monsters, verslaat of vangt ze, gebruikt hun lichaamsdelen om betere uitrusting te maken en trekt er dan weer op uit om je volgende prooi te vinden. Monster Hunter Wilds vormt de nieuwste en meest verfijnde versie van deze verslavende formule.

Waar eerdere Monster Hunter-games bekend stonden om hun ingewikkelde besturing en steile leercurve, heeft de serie in recente jaren enorme sprongen vooruit gemaakt. Monster Hunter World maakte de franchise toegankelijker voor een breder publiek, en Monster Hunter Rise voegde enkele innovatieve gameplay-elementen toe. Wilds bouwt hierop voort en neemt het beste van beide werelden mee.

Een van de meest opvallende verbeteringen is de manier waarop het verhaal wordt verteld. Waar eerdere games zich vooral beperkten tot simpele verhaallijnen over monsters die zich in verkeerde habitats bevinden of ziektes verspreiden, voelt het narratief in Wilds veel beter uitgewerkt. Je eigen jager heeft een volledige stem, wat de cutscenes dynamischer maakt. Ook de cast van personages is memorabel en volledig ingesproken, zowel in het Japans als in het Engels. De enige misser? Je trouwe Palico met een volledige stemacteur in plaats van schattige kattengeluiden. Gelukkig kun je dit in de instellingen aanpassen.

Het verhaal begint met de ontdekking van een jonge jongen genaamd Nata aan de rand van de Verboden Landen. Dit gebied werd lang als onbewoond beschouwd, maar al snel blijkt het te wemelen van nieuwe monsters, dorpen en stammen.

Een van de grootste veranderingen in Monster Hunter Wilds is hoe de spelwereld aanvoelt. In plaats van aparte zones die worden gescheiden door laadschermen, zijn de meeste gebieden nu met elkaar verbonden, waardoor de wereld een veel natuurlijker geheel vormt. Hoewel sommige tunnels en gangen duidelijk worden gebruikt om laadtijden te verbergen, voelt de overgang tussen biomen naadloos aan. Bovendien hoef je niet langer na elke jacht terug te keren naar je basis; je kunt meteen verder jagen zonder onderbreking. Dit maakt het speltempo veel vloeiender.

Om je door deze enorme wereld te verplaatsen, introduceert Wilds de Seikret, een gevleugelde rijdier dat de Palamute uit Rise vervangt. De Seikret kan je automatisch naar je bestemming brengen, of dat nu een monster is dat je moet verslaan of grondstoffen die je nodig hebt. Dit bespaart enorm veel tijd en maakt de jachtervaring veel gestroomlijnder.

Monster Hunter Wilds introduceert een indrukwekkende reeks nieuwe monsters, terwijl het tegelijkertijd enkele iconische wezens uit eerdere games terugbrengt. De ster van de show is de Arkveld, een monster dat een angstaanjagende mix is van een Vikinghelm, kettingen en een draak. Andere memorabele nieuwkomers zijn onder andere Lala Barina, een spinachtig wezen met een gigantische rode bloem op zijn rug die verlammende sporen verspreidt, en Nu Udra, een achtpotig wezen dat zich voortbeweegt door een olieachtig landschap en zichzelf in brand kan steken.

Toch rijst de vraag of het verslaan van deze monsters niet te gemakkelijk is geworden. De moeilijkheidsgraad voelt lager aan dan in eerdere delen, en het spel heeft me zelden tot het uiterste gedreven. Dit zou een bewuste keuze kunnen zijn om spelers aan te moedigen verschillende wapens uit te proberen, aangezien je nu twee wapens mee het veld in kunt nemen en eenvoudig tussen ze kunt wisselen.

Net als Monster Hunter World en Rise voelt Wilds aan als een eerste stap, met een grotere uitdaging en uitgebreidere content in het verschiet. Het is vrijwel zeker dat er binnen anderhalf jaar een grote uitbreiding komt, vergelijkbaar met Iceborne of Sunbreak, die een Master Rank en extra content toevoegt. Voor nieuwkomers zal dit weinig uitmaken, maar ervaren spelers weten dat hun huidige uitrusting uiteindelijk vervangen zal moeten worden door krachtigere versies.

Monster Hunter Wilds komt het best tot zijn recht wanneer je het met anderen speelt. De moeilijkheidsgraad schaalt mee met het aantal spelers, en dankzij crossplay kun je samen spelen met vrienden op andere platforms. De nieuwe Link Party-functie zorgt ervoor dat je automatisch wordt verbonden met je vrienden wanneer een missie start, wat het samenspelen nog makkelijker maakt.

Daarnaast zijn er enkele kleine maar significante verbeteringen. Zo hoef je niet langer voor elke missie een maaltijd te nuttigen in de hub; je kunt nu overal je BBQ-spit tevoorschijn halen en een maaltijd bereiden, zelfs midden in een gevecht. Hoewel dit praktisch is, haalt het wel wat charme weg uit de klassieke eetmomenten met vrienden in de hub.

Na twintig jaar monsterjagen blijft Monster Hunter Wilds een indrukwekkende stap vooruit voor de franchise. Het biedt het beste verhaal, de mooiste graphics en enkele revolutionaire veranderingen in de gameplay. Tegelijkertijd voelt de moeilijkheidsgraad iets toegankelijker aan, waardoor hardcore fans mogelijk pas in een latere uitbreiding echt op de proef worden gesteld.