Gamen heeft en moet altijd een fatsoenlijke vorm van entertainment en escapisme zijn. Het vermogen om dingen te doen die we normaal niet kunnen en die niet de gevolgen van falen hebben, biedt veel vreugde en enthousiasme. Als er een game wordt gespeeld waarbij je iemand omdraait terwijl je ze beschiet met twee UZI’s voordat je op een skateboard landt en het in een andere vijand gooit, weet je dat je piek escapisme hebt bereikt.

Pedro ziet je wakker worden in een steegje dat je geheugen kwijt is, alleen om te worden begroet door een drijvende banaan die zichzelf Pedro noemt. We gaan goed van start, toch? Pedro begeleidt je vervolgens door verschillende niveaus terwijl je om onbekende redenen kogels op vijanden regent, je ertoe aanzet meer en meer mensen te vermoorden en je een paar nuttige tips te geven. Pedro is je gelukkige vriend. Pedro is liefde.

Stel je voor dat je het geschutsstuk van Max Payne en het score / combo-systeem van Tony Hawk’s Pro Skater hebt gemengd en het tot elf hebt opgevoerd. Je kunt heel gemakkelijk een reeks doden uitvoeren van begin tot eind, een gigantische score verdienen en je er verdomd goed bij voelen. De linker joystick regelt je beweging op een 2D-vlak, terwijl de rechter je doel bepaalt. Fotograferen is een eenvoudige aanslag op de rechtertrigger, terwijl je met links de knop vastzet op één doel terwijl je nog steeds met de rechter joystick richt. Dit is allemaal goed en wel, maar de echte MVP klikt op de linker joystick om te vertragen. Nu wordt het echt interessant.

Als je John Wick eerder hebt gezien, zie je Keanu ongeveer tien schurken vermoorden in enkele seconden zonder zweet te breken en met waanzinnige precisie. My Friend Pedro geeft je een aardig idee van hoe het is om meneer Wick te zijn, met de tijd vertragend tot een crawl, waardoor je ruim de tijd hebt om iedereen in de kamer neer te schieten. Sterker nog, wanneer je een vijand doodt, wordt de balk met langzame tijden aangevuld, zodat je nog meer gekke stunts kunt afleggen.

Dit past heel goed in het combo-systeem, want aan het einde van elk level krijg je een waardering van Pedro, van het niet zo geweldige ‘C voor Coconut’ tot ‘S voor Silky Smooth’ als je echt hele grote combo’s krijgt . Wanneer je een vijand doodt, telt een timer onderaan het scherm af tot je je volgende kill krijgt, dus als je op zoek bent naar volledige combinaties, is het belangrijk om tijd en ruimte te besteden aan je moorden.

Pedro, je zwevende bananenvriend, wil dat je plezier hebt terwijl je vermoordt. Van begin tot einde is het geweldig om te beginnen, maar waar zouden we zijn zonder coole dingen om te doen tijdens levels? Er zijn in totaal zes zones, elk met verschillende mechanica en puzzels om dingen fris te houden. Old Town is de eerste en eenvoudigste van het stel, waardoor je gewend bent aan het spel en eindigt met een uitstekende fiets achtervolging. Later, in Pedro’s World, krijg je een nieuw item dat je in wezen verandert in een menselijke helikopter. Het is gek en wonderbaarlijk, maar niet zo verbluffend als het proberen om puzzels op te lossen in latere levels, terwijl je niet doodgaat en probeert ook een enorme combo te krijgen.

Je zult merken dat je van nature inventief wordt en dat is de schoonheid van Mijn Vriend Pedro. Er zijn genoeg landschappen, obstakels en items die elke run anders laten lijken, en dit maakt dit een van de meest GIF-compatibele games die er zijn. Ik bedoel, waar anders kun je een koekenpan in de lucht schieten, alleen om kogels in de bovenstaande kamer af te ketsen om vijf mannen te vermoorden? Het enige andere spel dat in stijl dichtbij kwam, was Total Overdose in 2005. Ik ben blij te kunnen melden dat dit een beter resultaat oplevert.