Of het nu solo of multiplayer is, Outriders is een leuke, snelle shooter boordevol geweldige momenten.

Outriders, van People Can Fly en Square-Enix is ​​een looter-shooter-RPG die zo sterk leunt op zijn kernconcepten dat al het andere gewoon een ondersteunende balk wordt die alles tegenhoudt. Het verhaal is te vergelijken met de verhalen van Anthem en Destiny, maar met vloeken. Maar uiteindelijk is Outriders een spel over hoe je vijanden moet vermoorden totdat ze loot droppen in een verscheidenheid aan steeds meer wenselijke kleuren en dan je nieuwe broek en shotgun omdoen en het keer op keer doen. En dat is eerlijk gezegd geweldig.

Er is iets heel bescheiden aan Outriders. De eenvoudig genoeg plot ziet de mensheid de aarde verlaten op zoek naar een nieuwe wereld om te koloniseren en Henoch te ontmoeten, een geografisch diverse wereld met ademende lucht, een groot aantal buitenaardse wezens en The Anomaly, een enorme wereldwijde energiestorm die ofwel verdampt of gedwongen evolueert. elk levend wezen waarmee het in contact komt. Het maakt dieren groot en boos, en in de meeste gevallen grotesk, terwijl het de mensen niet reduceert tot squishy atomaire deeltjes die het verbetert. Deze mensen worden veranderd en zijn in staat om verschillende natuurlijke en onnatuurlijke krachten te manipuleren om in wezen ruimtemagie te doen.

Gelukkig is je hoofdrolspeler zo iemand. Ze werden kort na de landing getroffen door The Anomaly, waarna ze gewond raakten en dertig jaar lang in cryostasis werden gedwongen voordat ze opdoken in een wereld die letterlijk in de war is geraakt. De mensen van Henoch zijn daar gestrand, zie je, bij gebrek aan voldoende technologie om te communiceren met of om de Flores te bereiken, het kolonieschip dat al drie decennia in een baan om de aarde zweeft. In deze tijd, in plaats van samen te werken en te proberen tegenspoed te overwinnen en te worstelen om een ​​nieuwe kolonie te stichten met behulp van de overvloedige natuurlijke hulpbronnen die zo’n weelderige wereld hun biedt, hebben ze in plaats daarvan besloten om te factionaliseren en een bloedige, woeste oorlog tegen elkaar te voeren, compleet met loopgraven en tanks en niet al te subtiele motieven uit de Tweede Wereldoorlog.

Het is tegenwoordig moeilijk om te bedenken dat een groot deel van het plot van Outriders vrij sterk afhankelijk is van het feit dat de hoofdrolspeler zijn handen niet wast, maar hier zijn we, knallend en exploderend ons een weg door een verhaal dat afhangt van een frequentie die op hen afkomt hand met een Sharpee waardoor ze eindelijk contact kunnen maken met de Flores. In de tussentijd zul je, als zij, verschillende schermutselingen en missies in vijandige landen aangaan om VIP’s te redden, locaties van strategisch belang te bevrijden, zakken van vijandelijk verzet te verslaan en in het algemeen talloze gaten op het platteland te blazen in naam van het overleven. Oh en er is een covermechanic, maar eerlijk gezegd voelt het alsof hoe meer je dekking gebruikt dan een plek om op adem te komen en te herladen, hoe meer je ervoor wordt gestraft. Vijanden zullen zich vervelen als ze wachten tot je kogels in hun gezicht schiet en naar je toe komt.

Als Altered krijg je de keuze uit vier lessen zodra je de proloog hebt doorlopen. Devastator, een tankachtige klasse die te maken heeft met zware schade en overlevingskansen; de Pyromancer, die niet verrassend graag dingen verbrandt; de Technomancer, die vijanden giftige schade kan toebrengen en torentjes en gadgets kan oproepen om hen te helpen in een gevecht; en de Trickster, die kan spelen met tijd en ruimte om vijanden te vertragen, schade te ontwijken en over het slagveld te teleporteren. Elke klasse kan op elk moment drie vaardigheden uitrusten, die je tijdens het spelen ontgrendelt, en veel van de loot die je verzamelt, is ontworpen om met deze vaardigheden samen te werken om krachtige builds te maken.

In feite is de loot zelf een van de grootste troeven van Outriders. People Can Fly heeft het onmogelijke gedaan en een plunderaar gelanceerd die geen eindeloze patches nodig heeft om logisch te zijn. Hoewel er elementen van onbalans zijn, zijn deze meestal scheef in het voordeel van de speler en aangezien er geen PvP is, is dit geen probleem. Als de vreemde vaardigheid of het vreemde wapen een beetje overweldigd is, het zij maar, het “World Tier”-systeem van Outriders bestaat, zodat je de moeilijkheidsgraad op elk moment kunt verhogen als je denkt dat je een beetje te krachtig bent voor een bepaalde missie.

Net als bij Diablo kun je met het moeilijkheidsgraadsysteem van Outriders dezelfde inhoud keer op keer spelen, maar met hardere vijanden en tegelijkertijd betere beloningen. Hoe moeilijker je het maakt, hoe beter de drops zijn en hoe sterker je kunt worden. Je kunt het wereldniveau ook op elk moment terugzetten, wat het een beetje gemakkelijker maakt, maar voorkomt dat je voortgang boekt naar de volgende.

Er is ook een sterk element van karaktervoortgang, aangezien je XP verdient om nieuwe vaardigheden te ontgrendelen, betere uitrusting te dragen, sterkere wapens te hanteren en er steeds stoerder uit te zien naarmate het spel vordert. Cruciaal is dat hoe meer tijd je investeert in het laten groeien van je personage, hoe meer bouwopties je ontgrendelt en loot terwijl je naar het endgame gaat. Dit duurt voor de meeste mensen ongeveer 12 tot 15 uur, waarna de sleur voor betere loot en uitdaging de primaire focus wordt.

De grootste problemen die ik tot nu toe ben tegengekomen, zijn allemaal prestatiegerelateerd. Gamely PCF heeft geluisterd naar feedback van de demo-periode van een maand en de optie toegevoegd om de overmatige bewegingsonscherpte te verwijderen, en je kunt ook de misselijkheid-opwekkende camerabewegingen tijdens tussenfilmpjes verminderen, maar je kunt deze niet helemaal uitschakelen. In plaats daarvan verankert de optie de camera op zijn plaats als een stuk roestige ketting op een autokerkhof Doberman en het zal blijven proberen los te komen, wat leidt tot plotselinge schokkende schommelingen, vreemde trillingen, schermstoringen en vreemde camerahoeken. Ook is de filmische richting overal vrij slecht. De meeste scènes eindigen met een behoorlijk zware fade-to-black die altijd misplaatst aanvoelt en zelfs een deel van de dialoog afsnijdt.

Outriders is niet foutloos, van grafische storingen tot balancering, en het wordt geplaagd door frustrerende serverproblemen vanaf de lancering tot het moment van schrijven, en toch wegen de sterke punten ruimschoots op tegen de zwakke punten. Voor elke animatie die niet op zijn plaats is of onhandig overgeleverde dialogen, is er een nieuw pistool of een nieuwe kracht die je kunt gebruiken om de glimlach weer op je gezicht te toveren. Met vrienden of vreemden op een missie springen via de matchmaking-stations voegt een ander element aan de actie toe, waardoor je bepaalde vaardigheden en capaciteiten kunt combineren terwijl je het opneemt tegen taaiere en talrijkere vijanden en bazen die dezelfde vaardigheden kunnen gebruiken als jij. Gear is er in overvloed, en er zijn zoveel verschillende ontwerpen en kleuren dat je zelden twee karakters ziet die er hetzelfde uitzien.

Afgezien van misschien een of twee games die ik zou kunnen noemen, is Outriders het leukste dat ik het afgelopen half jaar heb gehad, en zeker een van de meest veelbelovende nieuwe IP’s die ik in een tijdje heb gespeeld. Als People Can Fly doorgaat met het gladstrijken van de knikken en nieuwe elementen in de game introduceren via DLC en updates in de komende maanden, zou Outriders wel eens een game kunnen zijn die naast Diablo, Destiny en Monster Hunter een van de mijn vaste loot-grind go-tos voor de rest van het jaar en daarna. Er zit zeker een kleine grap in de tank, maar wat hier is, is een hoop plezier voor fans van plunderaars, RPG’s en het opblazen van dingen met vrienden.