Menu Sluiten

Review: Rise of the Ronin

Rise of the Ronin is een gewaagde sprong in het onbekende.

In een gekke wereld zijn alleen de gekke mensen gezond, een krachtige zin uit Akira Kurosawa’s epische samurai-film Ran uit 1985, herinnert ons eraan dat in tijden van chaos onconventionele ideeën vaak wijsheid bevatten. In Rise of the Ronin betoog ik dat Team Ninja deze waanzin omarmt door een open-wereldgame te creëren, ver buiten hun gebruikelijke comfortzone. Helaas, zelfs in een wereld vol chaos, blijkt het moeilijk te zijn om de wijsheid te ontdekken in veel van de beslissingen die hier zijn genomen.

Rise of the Ronin markeert Team Ninja’s eerste poging tot een open-wereldgame, en speelt zich af tegen de achtergrond van het 19e-eeuwse Japan, waar politieke onrust en revolutie de norm zijn. Voor een ontwikkelaar die bekend staat om strak ontworpen niveaus, is de overgang naar een open wereld een gedurfde stap. Helaas blijkt het eindresultaat vrij standaard te zijn, met verspreide inhoud over de kaart die weinig overtuigend is.

Het spel lijdt onder een overvloed aan repetitieve missies en taken, zoals het verzamelen van katten, buitenlandse boeken en foto’s. Deze activiteiten voelen oppervlakkig aan en voegen weinig toe aan de algehele ervaring. Hoewel bedoeld als afleiding, eindigen ze als druk werk dat eerder irriteert dan vermaakt, waardoor de vraag rijst of een open wereld wel de juiste keuze was voor dit spel.

Op het gebied van gameplay maakt Rise of the Ronin indruk met het parry-zware vechtsysteem dat kenmerkend is voor Team Ninja. Hoewel leuk, wordt het spel echter te sterk gefocust op dit ene mechanisme, waardoor de gevechten repetitief aanvoelen. Het beperkte assortiment vijanden draagt ook bij aan de eentonigheid van de gameplay, ondanks pogingen om ze als menselijke tegenstanders te portretteren.

Grafisch gezien biedt Rise of the Ronin prachtige landschappen, maar wordt de onderdompeling soms verbroken door slechte karaktermodellen en simplistische omgevingen. De grafische getrouwheidsmodus van het spel is bijna onspeelbaar vanwege de slechte framerate.

  • Gameplay
  • Graphics
  • Geluid
  • Replay Value
4

Samenvatting

Al met al is Rise of the Ronin geen slecht spel, maar het slaagt er niet in om boven de massa uit te stijgen. Het is een bewijsstuk voor waarom niet alle actiegames tientallen uren moeten duren, of waarom open-wereldontwerpen niet voor elk spel geschikt zijn. Het biedt soms vermaak, maar mist een duidelijke identiteit en richt zich tot een specifiek soort speler. Het is een goede tijd voor even, maar niet voor de lange termijn.

MELD JE AAN VOOR ONZE NIEUWSBRIEF