Review: Skull and Bones

Na vele malen van uitstel, is Skull en Bones eindelijk hier.

Skull and Bones, hoewel veel later dan verwacht gelanceerd en onderweg problemen ondervonden, heeft me toch verrast met de breedte van de wereld, de rijkdom van de handelssimulatie en een toegankelijk en lonend zeegevechtssysteem.

Als een levend spel dat is opgebouwd rond seizoensgebonden inhoud en een groeiend universum, heeft het potentieel om op zijn best te zijn, maar de basis van een kwaliteitservaring is aanwezig.

Het spel plaatst je in de rol van een piraat die de Indische Oceaan doorkruist, op zoek naar schatten, kustplaatsen plundert en zeeslagen aangaat met andere schepen. De focus ligt volledig op het water, waar je je schip ontwikkelt met een indrukwekkend scala aan upgrades en wapens.

De verkenning en beweging op zee worden doelbewust uitgevoerd, met regelmatige onderbrekingen van spannende zeeslagen. Vooral in de vroege uren wordt de speler gefascineerd door de prachtige omgevingen en geluiden van de zee. De wereld is groot en prachtig vormgegeven, met open wateren en smalle rivierwegen.

Het zeegevechtssysteem is net complex genoeg om vermakelijk te blijven, en het aanpassen van je schip als een motor van vernietiging biedt veel voldoening. Het spel biedt een verscheidenheid aan scheepsconstructies en gevechtsbenaderingen, waardoor spelers voortdurend geïnteresseerd blijven in het nastreven van upgrades.

Het grootste deel van het spel bestaat uit PvE-ontmoetingen tegen kapers, kooplieden en bedrijfsschepen, hoewel spelers ook kunnen deelnemen aan PvP-gevechten. Het handelssysteem is robuust en biedt spelers de mogelijkheid om te kiezen hoeveel ze willen deelnemen aan illegale activiteiten.

Hoewel het spel in de vroege uren leuk is, worden latere missies repetitief en beginnen lange reizen hun charme te verliezen. Het gebrek aan persoonlijkheid bij de personages en het ontbreken van diepgaande verhalen zijn ook minpunten.