Star Wars: Outlaws is een levensechte Star Wars-ervaring.

Er is een opvallende trend zichtbaar in de meeste recente Star Wars-games sinds Disney en EA de touwtjes in handen namen. Deze titels zijn allemaal grootschalige blockbusters met indrukwekkende setpieces, ingebed in het Star Wars-universum. Ze breiden deze wereld zelfs verder uit, maar bieden de speler zelden de mogelijkheid om echt in dit iconische universum te leven.

Dit is overigens geen kritiek – Jedi Survivor was tenslotte een van mijn favoriete games van vorig jaar – maar toen Ubisoft en Massive Entertainment hun belofte van een open wereld en een reputatiesysteem in Star Wars: Outlaws onthulden, werd ik direct geïntrigeerd. De kans om echt deel te nemen aan dit universum, in plaats van het enkel te aanschouwen door de ogen van een buitenstaander of in oorlogsgebieden zoals in Battlefront II, voelde verfrissend.

In Outlaws speel je als Kay Vess, een kleine crimineel die zich door het leven slaat vanuit een zolderkamertje in Canto Bight. Na een mislukte klus moet ze vluchten van de planeet met een flinke premie op haar hoofd. Wat volgt is een wervelend avontuur waarin Kay vrienden maakt, neerstort op onbekende planeten, en verwikkeld raakt in een gigantische overval in een poging om degene die haar op de hitlijst heeft gezet te ruïneren en haar vrijheid te herwinnen. Kay reist door de Outer Rim, verzamelt een crew en manoeuvreert tussen de vier grote criminele facties die strijden om de macht, terwijl het Rijk een opkomende rebellie probeert neer te slaan.

Het verhaal speelt zich af tussen The Empire Strikes Back en Return of the Jedi, maar je moet geen overvloed aan bekende gezichten verwachten. Kay is aanvankelijk een schurk die vooral voor zichzelf zorgt en weinig vrienden maakt onder de Rebellen. Toch zijn er genoeg minder heroïsche personages die als potentiële bondgenoten kunnen dienen. Fans van de boeken zullen enkele castleden herkennen, en ik raad zelfs aan om Chuck Wendig’s Aftermath te lezen, aangezien de planeet Akiva daar voor het eerst verscheen. Dit is een van de belangrijkste verkenbare locaties in Outlaws.

Als een echte Ubisoft Open World Game, een genre op zich, zal het grootste deel van je tijd worden besteed aan verkennen. Twee planeten – Kijimi en Cantonica – bevatten voornamelijk lineaire verhaallijnen met beperkte verkenningselementen. Maar de andere drie locaties, Akiva, Toshara en Tattooine, zijn gigantische zones vol geheimen om te ontdekken. Hoewel de game weinig snelreisopties biedt, maakt de speeder bike dit grotendeels goed. Dit voertuig voelt bevredigend aan, vooral met de integratie van DualSense, en maakt het verkennen van de uitgestrekte omgevingen een plezier.

Tattooine en Toshara zijn gigantische, open gebieden waar je met hoge snelheid doorheen kunt racen. De besturing van de hoverbike is eenvoudig, maar voelt ook belonend aan. Hoewel de fysica soms wat stijf kan aanvoelen, blijft het maken van coole sprongen leuk genoeg om dit te compenseren.

Een klein minpunt is het kompas van de game, dat overdag moeilijk te lezen is zonder de camera naar de grond te richten. Er is een toegankelijkheidsoptie die dit oplost, maar die plaatst een zwarte balk achter het kompas, wat niet erg elegant oogt.

De werelden zijn rijk gevuld met nederzettingen, verborgen locaties, en bolwerken van facties of bandieten. Elke planeet huisvest twee van de vier facties in de game, en, met uitzondering van Kijimi, ook een Galactische Keizerlijke aanwezigheid. De meeste verzamelobjecten zijn cosmetische items, maar het Intel-systeem van de game helpt bij het vinden van geheimen en pickups, waardoor elke locatie aanvoelt als een mini-quest.

De game bevat ook ruimtegevechten en open zones in de ruimte waar je meer geheimen kunt ontdekken. De gevechten in de ruimte zijn bevredigend genoeg, met Kay’s gestolen schip, de Trailblazer, als je enige beschikbare voertuig. Hoewel de lasers van het schip naar mijn smaak iets te snel oververhit raken, voldoet het geheel toch aan wat je zou verwachten van een Star Wars-ruimtegevecht.

Het factie- en reputatiesysteem is een van de belangrijkste verkoopargumenten van Outlaws. Vier criminele organisaties staan centraal: de Crimson Dawn, Hutt Cartel, Pyke Syndicate en Ashiga Clan (nieuw in deze game). Kay heeft een reputatiemeter voor elke factie, en haar relatie met deze groepen verandert afhankelijk van haar acties. Dit systeem is leuk en biedt veel speelruimte, hoewel het soms wat gemakkelijk kan worden uitgebuit. Uiteindelijk is het mogelijk om bij alle facties in de gunst te staan, maar het is aan de speler om te beslissen of dit de moeite waard is.

De zwakste kant van Star Wars: Outlaws is het verhaal, met name de karakterisering van Kay. Hoewel een game over de schimmige kant van Star Wars noodzakelijkerwijs een minder sympathieke hoofdpersoon heeft, zijn Kay’s karakterontwikkeling en haar interacties met anderen inconsistent. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat veel van de game in willekeurige volgorde kan worden gespeeld, waardoor er geen duidelijk moment is waarop Kay een persoonlijke groei doormaakt.

Kay begint als een egoïstische en koppige persoon, wat past bij haar rol als een pechvogel, maar het is moeilijk om een natuurlijke progressie te zien in haar karakter. Mocht de game ooit worden omgezet in een roman, dan vermoed ik dat haar ontwikkeling daar beter tot zijn recht zal komen.

Het verhaal als geheel is niet slecht, en veel van de andere personages zijn goed uitgewerkt, maar het voelt soms minder impactvol. Het zou interessanter zijn geweest als de game zich had afgespeeld tijdens de Clone Wars, de First Order Era, of zelfs de High Republic, wat meer ruimte had geboden voor grote momenten en minder bekende verhalen.