Sugardew Island is een knusse, maar gebrekkige farming-sim.

Ik ben dol op cozy games. Het dagelijks leven kan behoorlijk stressvol zijn, en als een game mij de kans biedt om lekker onder een dekentje op de bank te kruipen en even helemaal op te gaan in een ontspannen wereld? Dan ben ik verkocht. Voeg daar wat farming-elementen en schattige dieren aan toe, en mijn interesse is helemaal gewekt.

Toen Sugardew Island op mijn pad kwam, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Op het eerste gezicht leek het de perfecte game voor mij. Maar wist het spel die verwachting ook waar te maken?

Bij aanvang van het spel wordt de speler geïntroduceerd in de wereld en het verhaal. Je belandt op een vrijwel verlaten eiland, dat is overwoekerd door bomen, onkruid en stenen. Hier ontmoet je Tomate, de handelaar en je belangrijkste bondgenoot. Hij vertelt je over de geschiedenis van het eiland en de reden waarom het verlaten is: de Harmonieboom, de bron van evenwicht op het eiland, is overwoekerd met doorns. De enige manier om het eiland te herstellen is door harmonie terug te brengen naar de boom. Dit doe je door gewassen te verbouwen en deze te verkopen in je winkel. Een wat vergezochte verhaallijn, maar het vormt een leuke kapstok voor de gameplay.

De eerste uren in Sugardew Island waren voor mij even zoeken. De spelmechanieken voelen in het begin wat onhandig aan: wisselen tussen gereedschappen en het vinden van zaadjes was niet altijd even intuïtief. Ondanks de uitgebreide introductie over het eiland en de Harmonieboom, had ik graag meer uitleg gekregen over de daadwerkelijke gameplay. Gelukkig begon ik na enige tijd mijn draai te vinden en werd het allemaal een stuk soepeler.

Als speler wissel je tussen verschillende activiteiten die typisch zijn voor dit genre: je verbouwt gewassen, maakt land vrij, verzamelt grondstoffen en runt een winkel om je producten te verkopen. Naarmate de dagen in de game verstreken, vond ik steeds beter mijn ritme. Rond dag vijf had ik een goede routine, en tegen dag vijftien had ik een strategie ontwikkeld.

Eén van de grootste uitdagingen in Sugardew Island is het beheer van je energie. De tijd verloopt niet in realtime, maar wordt bepaald door wanneer je de winkel opent en sluit. In theorie betekent dit dat je de winkel direct kunt openen, verkopen, en vervolgens de rest van de dag kunt besteden aan het opruimen van het eiland. Maar hier schuilt een valkuil: je energie raakt snel op bij het opruimen van land, en de enige manier om deze aan te vullen is door een dure energiereep van Tomate te kopen. Zeker in het begin is dit een flinke investering voor een relatief kleine beloning. Dit maakte het lastig om efficiënt te werken en vroeg om een slimme planning.

De game heeft zeker zijn charme. De kleurrijke en speelse visuele stijl is prachtig en de geleidelijke introductie van nieuwe gewassen en dieren zorgt ervoor dat je niet meteen wordt overweldigd. Het feit dat je onkruid kunt gebruiken om mest te maken, waardoor je gewassen minder vaak water nodig hebben, is een leuke en nuttige toevoeging. Ook de algehele sfeer en thematiek van het spel zijn rustgevend en gezellig.

Toch zijn er ook minpunten. Het gebrek aan een duidelijke tutorial was frustrerend. Een voorbeeld: de game vertelde me dat ik de dieren moest voeren, maar niet hoe ik dat moest doen. Gelukkig hebben mijn dieren het overleefd, maar dit soort onduidelijkheden hadden makkelijk voorkomen kunnen worden. Daarnaast vond ik het quest-systeem verwarrend. De quests bevinden zich op verschillende “eilanden”, waardoor ik aanvankelijk dacht dat ik fysiek moest verhuizen of de eilanden één voor één moest voltooien. Ook het onderhandelingssysteem met klanten voelde soms onnodig ingewikkeld en het kostte tijd om door te krijgen welke personages ik moest omkopen met producten om vriendschappen op te bouwen.

Het grootste probleem van Sugardew Island is zonder twijfel de technische instabiliteit. De game bevroor meerdere keren volledig, en dat leidde uiteindelijk tot het moment waarop ik besloot te stoppen met spelen. De crashes vonden steeds plaats op een kritiek moment: net nadat ik een nieuwe quest had voltooid en mijn beloning wilde ophalen bij de Harmonieboom. Het eerste verlies van voortgang was nog te overzien, maar toen ik later een quest met 150 en vervolgens zelfs 250 harmoniepunten verloor, werd het simpelweg te frustrerend. Het was duidelijk dat dit geen eenmalig incident was, maar een structureel probleem.