Tactics Ogre: Reborn is een meer dan waardige heruitgave van een van de meest invloedrijke en misschien wel de beste tactische RPG aller tijden.

Tactics Ogre: Reborn is een terugkeer naar het gouden tijdperk van isometrische strategische RPG’s, die het heeft helpen creëren. Voortbouwend op de rotsvaste basis van de Super Nintendo-release Tactics Ogre: Let Us Cling Together uit 1995 en de gelijknamige PSP-remake uit 2011, maakt Reborn op zijn beurt alles wat oud is nieuw. Met prachtige beelden, gestroomlijnde kwaliteit van leven-verbeteringen en andere algemene verbeteringen, is dit de ultieme Tactics Ogre-ervaring waar fans op hebben gewacht.

Tactics Ogre: Reborn speelt zich af in het met bloed doordrenkte koninkrijk Valeria en vertelt een verhaal over een burgeroorlog, boordevol verraad, geneuzel en achterkamertjespolitiek. Ooit verenigd onder dynastieke koning Dorgulua, werd het koninkrijk Valeria na zijn dood in drie afzonderlijke groepen verdeeld: de aristocratische Bakram, de dichter bevolkte Galgastani en Walister, de onmiskenbaar underdog-factie van onze held. Spelers zullen merken dat buitenlandse superkrachten zoals het Holy Lodissian Empire erbij betrokken raken, twee verschillende jongens genaamd Lanselot die in hun eigen voordeel werken, en onenigheid onder hun eigen gelederen om mee om te gaan – en dat is alleen in de openingsuren.

De game volgt hoofdrolspeler Denam, zijn zus Catiua en hun jeugdvriend Vyce, door de woede en de vlammen van de revolutie, terwijl ze de wapens opnemen om te vechten voor een betere toekomst. Tactics Ogre neemt de setting uiterst serieus en gooit spelers in het diepe, wat soms overweldigend kan zijn. Maar hoewel het soms compact en overspannen kan zijn, zul je, als je volhoudt, waarschijnlijk een van de meest doordachte en volwassen verhaallijnen vinden die er zijn.

Het verhaal dat voorhanden is, is uitstekend en het is schokkend hoe diep het konijnenhol gaat. Het bevat vertakkende verhaallijnen en zinvolle beslissingen die zowel verhalende als mechanische gevolgen hebben, afhankelijk van of je ervoor kiest om wet, chaos of neutraliteit naar het land te brengen. Zelfs de stereotiepe good guy-playthrough zal de speler moreel grijze, tot nadenken stemmende situaties opleveren, wat, eerlijk gezegd, de meeste moderne RPG’s te schande maakt, ook al zijn de beslissingen zelf vaak binair.

Wees bereid om van een langdradige monoloog over de aard van het imperialisme naar gespannen strategische gevechten te gaan, zo snel dat je waarschijnlijk een digitale zweepslag krijgt, met personages die de hele tijd praten en scherts uitwisselen tussen zwaardslagen. Spelers zullen het grootste deel van hun speeltijd op het slagveld doorbrengen, en gevechten zijn een turn-based tactische aangelegenheid van de beste vintage, uitgerust met moderne timesavers die de ervaring naar een hoger niveau tillen. Net als Final Fantasy Tactics richt het zich op een systeem van classes, elk met zijn eigen sterke en zwakke punten en rol op het slagveld.

Het uitrusten van je ridders en boogschutters is nog maar het begin; het duurt niet lang of je zult debatteren over wat statistisch superieur is, de Rune Fencer of Valkyrie, en je zorgen maken over elk uitrustingsslot. Naarmate je verder komt in het spel, verdien je “classmarks”, waarmee je de roeping van een personage kunt veranderen, waardoor ze toegang krijgen tot verschillende uitrustingen en je kleine leger meer tactische flexibiliteit krijgt. In de meeste gevechten kun je maximaal tien eenheden inzetten, en de vijand kan er vaak meer inzetten, waardoor latere gevechten een verrassend epische aangelegenheid worden.

Wat als terugkerende speler vooral fascinerend is, zijn de manieren waarop Tactics Ogre: Reborn verschilt van Let Us Cling Together. Het was al een steenkoude klassieker en het was een riskante onderneming om met de game te knoeien die puristen waarschijnlijk nerveus zou maken, maar we zijn blij te kunnen melden dat Square Enix het het beste weet. Veranderingen, zoals het stroomlijnen van uitrustingsvereisten, de toevoeging van nieuwe vaardigheden en items, optionele gevechtsdoelen en het verwijderen van willekeurige ontmoetingen, zijn allemaal bedoeld om het spel te verbeteren, de ervaring smakelijker te maken en een deel van de ruige randen.

We veronderstellen dat de enige verandering die controversieel kan blijken te zijn, de toevoeging is van een level cap, die ogenschijnlijk is toegevoegd om de noodzaak om te grinden voor gevechten te verminderen, en die het maximale level bepaalt dat een eenheid kan bereiken achter de voortgang van het verhaal. Tactics Ogre: Reborn blijft een moeilijk spel, vrees niet, maar zonder enkele van de meer flagrante moeilijkheidspieken in eerdere incarnaties. Toch was voor een bepaald soort beschadigd individu (inclusief wijzelf) de sleur een deel van het plezier, en trainingsgevechten konden worden geautomatiseerd, wat betekent dat het desgewenst op de achtergrond kon worden gedaan. Uw kilometerstand kan variëren op deze specifieke klacht.

Het gaat echter niet allemaal van een leien dakje. Hoewel er veel is gedaan om de ervaring in termen van bruikbaarheid te verbeteren, voelt de gebruikersinterface zeker als een overblijfsel uit vervlogen tijden. Het uitrusten van je krijgsbende, die kan aanzwellen tot tientallen man sterk als je dat wilt, kan een verveling zijn. Aangezien je waarschijnlijk ongeveer een kwart van je totale speeltijd doorbrengt in menu’s die elk laatste item vergelijken, contrasteren, kopen en uitrusten, zouden we willen dat dit aspect op de een of andere manier geautomatiseerd had kunnen worden. Nogmaals, dit kan een kwestie van persoonlijke smaak zijn, aangezien we er zeker van zijn dat er een type speler bestaat dat graag elk laatste statistisch voordeel uithaalt, en we wensen hen meer macht toe.

Voor niet-ingewijden of degenen onder ons van een jongere leeftijd zal Tactics Ogre: Reborn waarschijnlijk aanvoelen als een openbaring, met een mate van complexiteit en diepgang die overweldigend kan zijn, vooral in het begin. Het vraagt ​​vooraf veel van je, maar zal je waarschijnlijk bekeren tot de kerk van de SRPG als je nog geen aanhanger was.

Maar voor terugkerende spelers zal de ervaring aanvoelen als een langverwachte thuiskomst die het wachten meer dan waard was. De nostalgie die je voelde voor eerdere incarnaties zal in kracht terugkeren en je zult worden herinnerd aan die gouden eeuw van gamen van zo lang geleden. Maar in tegenstelling tot de herinneringen aan die halcyon-dagen, onvolmaakt en half herinnerd, is Tactics Ogre: Reborn een tastbare ervaring, hier en nu, en het is beter dan je je herinnerde.