World of Warcraft is ongetwijfeld de meest succesvolle MMORPG ooit gemaakt, en blijft twintig jaar na de oorspronkelijke release nog steeds populair.

Gedurende deze twee decennia heeft het spel talrijke veranderingen ondergaan, van kleine aanpassingen tot complete herzieningen van gameplay-systemen, afhankelijk van de uitbreiding die werd geïntroduceerd.

Blizzard bracht in 2019 World of Warcraft Classic uit, een versie van het spel die het oorspronkelijke, meer ontspannen speeltempo terugbracht, als reactie op de wens van veel spelers. Dit bleek een succes en leidde tot de release van de Classic-versies van de uitbreidingen The Burning Crusade en Wrath of the Lich King. Veel spelers beschouwen de tweede uitbreiding, Wrath of the Lich King, als het keerpunt waarna World of Warcraft begon te veranderen naar het moderne spel dat we vandaag kennen.

De release van World of Warcraft: Cataclysm Classic is bijzonder interessant. Cataclysm, oorspronkelijk uitgebracht in 2010, bracht een volledige herziening van de nivelleringszones van het basisspel, stroomlijnde het proces om de limiet van niveau 85 te bereiken, en introduceerde verschillende herontwerpen van kerkers en de talentenboom. Dit maakt het starten van een nieuw personage in Cataclysm Classic een vreemde ervaring, omdat het spel veel sneller speelt dan eerdere Classic-versies en tal van nieuwe kwaliteitsverbeteringen bevat, zoals in-game kaarten voor kerkers en buittabellen voor bazen. Hierdoor voelt Cataclysm Classic minder “klassiek” aan dan zijn voorgangers.

Cataclysm introduceerde belangrijke tools zoals de Dungeon Finder en later de Raid Finder, die spelers in staat stelden om gemakkelijk groepen te vormen voor kerkers en invallen. Hoewel deze functies handig zijn, verminderden ze ook het gemeenschapsgevoel binnen het spel, omdat de noodzaak om actief deel te nemen aan de zoektocht naar groepgenoten werd geëlimineerd. Dit bracht een verschuiving teweeg in hoe spelers met elkaar omgingen en samenwerkten.

Een van de grootste successen van Cataclysm Classic is het herinneren aan hoe drastisch de verandering was die de nivelleringservaring teweegbracht. Questlijnen werden natuurlijker en zones vloeiender, wat een meer samenhangende verhaallijn opleverde. Dit verbeterde de algemene spelervaring aanzienlijk.

Daarnaast verhoogde Cataclysm de acties per minuut voor verschillende specialisaties, waardoor eindspelgevechten intensiever werden. Spelers moesten nu regelmatig hun schaderotaties beheren en krachtige cooldown-vaardigheden gebruiken, wat zorgde voor een actievere en dynamischere gameplay.

Ondanks de verbeteringen bracht Cataclysm ook veranderingen met zich mee die sommige spelers als verlies van de klassieke charme beschouwen. Bijvoorbeeld, de verwijdering van wapenvaardigheden en elementaire weerstanden, evenals het afschaffen van pijlen als verbruiksartikel, vereenvoudigden het spel en namen enkele nostalgische elementen weg die spelers waardeerden in de oorspronkelijke versies.

Cataclysm’s focus op kleinschalige verhalen via zoektochtketens had grote gevolgen voor het algemene verhaal van World of Warcraft. De uitbreiding legde bijvoorbeeld de basis voor de karakterontwikkeling van Garrosh Hellscream, die uiteindelijk een belangrijk antagonist zou worden. Daarnaast biedt Cataclysm Classic sterke eindspelcontent, zoals de Firelands-raid, die nog steeds als een van de beste raid-ervaringen wordt beschouwd. De uitrusting die spelers hier kunnen verkrijgen, blijft visueel indrukwekkend.