Menu Sluiten

Preview: Call of Duty: Black Ops 4

Onder leiding van Activision nemen ontwikkelaars Treyarch en Sledgehammer gezamenlijk de ontwikkeling van de Call of Duty-franchise waar, waarbij de een de ander afwisselt. Dit jaar is het de beurt aan Treyarch met Call of Duty: Black Ops 4. Een langverwachte sequel die het succes van World War 2 moet voortzetten. De periode van de verschillende bèta’s zijn aangebroken en ik ben vol in de allereerste gesloten bèta gepowerslide. Weet de serie er ook in toekomstige setting gunstig uit te komen? Je leest het in deze preview.

Call of Duty: Black Ops 4 speelt zich af vóór deeltje 3, te merken aan het simpele feit dat de gameplay meer neigt naar Black Ops 2 dan diens opvolger. Wie alle delen in de serie heeft gespeeld, heeft waarschijnlijk warme gevoelens bij Black Ops 2, dat Treyarch met zijn memorabele maps en tactische actie – met name in de zeer competitieve League Play-modus – bij veel fans de status ‘beste huidige Call of Duty-ontwikkelaar’ bezorgde.

De gesloten bèta bestond een handjevol modi (helaas nog geen Blackout), een aantal nieuwe wapens en zes kersverse maps. Ook konden we aan de slag met de hoofdrolspelers van deze Call of Duty, de specialists. In totaal waren het er tien die stuk voor stuk iets unieks wisten toe te voegen en echt een eigen smoel aan de game wisten te geven. Zo hoor je ze gedurende het spelen mompelen en schreeuwen wat er al snel voor zorgt dat je al snel een voorliefde voor een bepaalde specialist krijgt. De specialists hebben allemaal een eigen skillset. Zo is Ruin bijvoorbeeld voorzien van een grapplehook waardoor hij razendsnel van de ene kant naar de andere kant vliegt. Bij hem gaat het dus voornamelijk om mobiliteit, maar andere specialists beschikken weer over cluster granaten, barbed wire of trip mines. Alle skills zijn voorzien van een cool down om het spammen te voorkomen. Daarbij heeft ook iedere specialist een unieke aanval die pas te gebruiken is wanneer je een x aantal punten hebt verzameld. Zie het als een soort van killstreak bonus die je toegang geeft tot een krachtige eigen aanval. Zo kreeg mijn favoriet, Nomad, de beschikking over een K9-unit die getraind is om je recht in je kruis te pakken.

Black Ops 4 speelt aanzienlijk sneller dan diens voorganger, WWII. De specialists bewegen snel, glijden met de snelheid van het licht over de grond en schieten met wapens die kogels door de geluidsbarrière doen knallen. Hierdoor ligt het tempo van een match veel hoger. De ouderwetse wapens maken plaats voor volautomatische krachtpatsers die zoals gewoonlijk weer geheel eigen zijn te maken. Per class krijg je tien punten om in te zetten. Waaraan je die uitgeeft bepaal je helemaal zelf. Je primaire wapen heeft bijvoorbeeld drie extra slots om op te vullen met dingen zoals rapid fire, een stock of een langere loop, maar gebruik je de primary fighter Wildcard, dan is deze te verhogen naar vier extra slots. Dat kost je echter weer twee punten. Het is dus geven en nemen in het wereldje van de Black Ops 4.

Een nieuwe map is altijd leuk. Het ontwerp moet erg goed zijn en de balans moet altijd in evenwicht blijven voor een goede multiplayer. Een zijde mag bijvoorbeeld niet dominant zijn aangezien dat voordeel aan team kan geven. In veel gevallen is Treyarch geslaagd wat betreft de ontwikkeling van solide locaties. Het strijdtoneel bestond ditmaal uit zes locaties, bestaande uit: Seaside, Gridlock, Payload, Frequency, Contraband en Hacienda. Iedere map is weer anders van opzet, maar ze hebben allen één ding gemeen. Het gevaar komt letterlijk uit alle hoeken. Zo bestaat Contraband uit strand-, jungle- en onderwater secties Gridlock is prachtig van opzet met zijn drukke Japanse binnenstad die geheel naar zijn grootje is geknald en Seaside voelt absurd vredig aan ondanks alle tanks in het Spaanse kustplaatsje. Hacienda speelt zich af in een klein Spaans stadje waar de maffia goed aanwezig is. Frequency is een map waar het gevaar komt van boven, onder, opzij en uit de verte. Uiterste waakzaamheid heeft geen zin, dood ga je toch wel.

Alle zes de maps bezitten een eigen charme en eigenlijk vind ik geen enkele map echt slecht. Contraband kan wellicht wat frustreren aangezien tegenstanders moeilijk te zien kunnen tegen de achtergrond, maar dat is het eigenlijk wel. Wel moet gezegd worden dat Black Ops 4 erg veel van de oudere PlayStation 4 eist. Laden duurt redelijk lang en menig texture popt na een flink aantal seconden pas op. De gameplay was prima, van lag was vrijwel geen sprake en de matchmaking werkte uitstekend, maar er was op dit moment te veel pop-in om te negeren. Ook viel het op dat er af en toe technisch iets niet lekker ging. Zo verschenen de zones die ik moest veroveren plotseling niet meer op de minimap of liep de meter van een zone vast om pas te resetten bij een nieuwe ronde. Qua performance is er dus nog wel wat te sleutelen.

MELD JE AAN VOOR ONZE NIEUWSBRIEF