Review: Bleach: Rebirth of Souls

In een tijdperk vóór anime wereldwijd mainstream werd, spraken die-hard fans over The Big Three: Naruto, One Piece en Bleach.

Terwijl de eerste twee titels inmiddels een indrukwekkend portfolio aan games hebben opgebouwd, bleef Bleach opvallend achter. Tot nu. Bleach: Rebirth of Souls voelt als de langverwachte wedergeboorte van deze geliefde serie – een stijlvol eerbetoon aan het verleden én een gedurfde sprong richting de toekomst. Het is zonder twijfel de meest creatieve anime arena fighter in jaren.

In plaats van mee te liften op het momentum van de recentelijk verfilmde Thousand-Year Blood War-arc, kiest Rebirth of Souls ervoor om terug te keren naar waar alles begon: de allereerste scène uit aflevering één. Dat maakt de verhaalmodus verrassend verfrissend. In plaats van het snelle overzicht dat veel animegames bieden, krijg je hier een traag opgebouwde en gedetailleerde kennismaking met Ichigo Kurosaki, zijn eerste ontmoeting met Soul Reaper Rukia, en de complexe wereld van zielen, gevechten en verantwoordelijkheden waarin hij verstrikt raakt.

Toch is deze aanpak niet zonder kanttekeningen. De verhaalvertelling is duidelijk bedoeld voor fans: animaties zijn soms houterig, de dialoog mist hier en daar ritme, en zonder voorkennis kunnen de emoties minder krachtig overkomen. Voor nieuwkomers is het dus geen volwaardig alternatief voor de manga of anime, maar voor liefhebbers is het een nostalgische trip met prachtige character models en oog voor detail.

Waar de verhaalmodus soms wankelt, schittert de presentatie. De soundtrack, gecomponeerd door niemand minder dan de maker van The World Ends With You, zorgt voor kippenvelmomenten. Elke climax in de gevechten of het verhaal wordt ondersteund door knallende tracks vol stijl en karakter – een unieke mix van Bleach’s oorspronkelijke sfeer met moderne invloeden. Het menu, de UI, de overgangen: alles ademt futuristische flair en respect voor het bronmateriaal.

De ware kracht van Rebirth of Souls ligt echter in het vechtsysteem. De game introduceert een tweelaags gezondheidssysteem, waarbij de ‘Reishi’-balk tijdelijk je schild vormt, totdat je kwetsbaar wordt voor een Soul Break – een spectaculaire aanval die levenspunten aftrekt van je hoofd-‘Konpaku’-meter. Dit systeem doet denken aan Dissidia Final Fantasy, maar voelt volledig eigen in uitvoering en tempo.

Wat echt indruk maakt, is hoe trouw de unieke vaardigheden van het Bleach-universum zijn vertaald naar gameplay. Aizen kan midden in een vijandelijke superaanval zijn illusietechniek activeren en die aanval simpelweg wissen. Shunsui dwingt je om willekeurige mini-games te spelen terwijl je vecht – chaotisch, maar briljant. Elk personage voelt anders aan en speelt met een knipoog naar hun verhaalachtergrond.

De Awakening-mechaniek, die personages transformeert na genoeg schade, voegt een extra strategische laag toe. In plaats van een simpele comebackknop zoals in andere fighters, zorgt deze krachttoename voor complexe, nieuwe spelpatronen. Het is een geniale manier om het ‘wie wint, wie verliest’-gevoel uit de anime na te bootsen, zonder oneerlijk aan te voelen.

Bleach: Rebirth of Souls is gemaakt met hart en ziel. Alles ademt liefde voor de franchise – van de kleine details tot de grootse gevechten. Het spel combineert klassieke Bleach-energie met moderne flair en levert een arena fighter af die niet alleen uniek is, maar ook een standaard zet voor toekomstige animegames.