Menu Sluiten

Review: Days Gone (PC)

Days Gone biedt vooral een mooi, sfeervol verhaal. Het ontwerp heeft gebreken, maar als je ze over het hoofd ziet, zul je genieten van een gedetailleerde wereld en leuke actiegameplay.

Days Gone, oorspronkelijk exclusief uitgebracht voor PlayStation 4 in 2019, is een open-wereld actie-overlevingsspel dat zich afspeelt in de hooggelegen woestijn van de Pacific Northwest, twee jaar nadat een mysterieuze wereldwijde pandemie de wereld heeft veroverd, de meesten heeft gedood maar miljoenen heeft veranderd in hersenloze, wilde wezens. Dit overlevingsverhaal, ontwikkeld door Bend Studio en uitgegeven door Sony Interactive, plaatst spelers in een wereld waar middelen schaars zijn, geweld en moord gebruikelijk zijn en Freakers (de in-game naam voor zombies) wachtend door de wildernis zwerven. Nu heeft Days Gone  zijn weg gevonden naar PC via Steam, en om eerlijk te zijn, het is de aankoop zeker waard.

In Days Gone speel je als Deacon St. John, Deek voor de mensen die hem kennen. In deze nieuwe wereld geteisterd door een plaag, is Deacon een premiejager en zwerver die in de wetteloze wildernis buiten de burgerkampen leeft. Deacon overleeft door vaardigheden te gebruiken die hij had geleerd voordat de wereld eindigde, rijdend voor de Mongrels MC, een verboden motorclub, waar geweld en chaos deel uitmaakten van het rijden op de openbare weg.

Als een verhaal betreedt Days Gone geen nieuwe weg. In feite is het zo’n beetje Daryl van The Walking Dead als hij vóór de uitbraak een gezonde relatie had met mensen om hem heen. Maar dat is niet erg. Door een pad te bewandelen dat al voor hen lag, konden de ontwikkelaars achter Days Gone-elementen verbeteren en problemen met plotpantser omzeilen door ze in de mechanics van het spel te rollen. Plus, met de basis die al is gelegd voor het publiek om in het verhaal te springen, krijgen we te zien wat echt de kern is van Days Gone: verdriet, vriendschappen, liefde, wraak en totale en totale wanhoop. In het begin werk je als Deacon door de bewegingen van het speltype: verzamel dingen, maak dingen, vecht tegen dingen en herhaal. Dat gezegd hebbende, met elke verzamelde premie en elke voltooide Trust-missie, ga je dieper in een verhaal dat rekening houdt met de manier waarop gemeenschappen worden gevormd en de mensen binnen hen beschermen.

Vooral voor Deacon is het een strijd om ervoor te zorgen dat hij zich vastklampt aan de hoop die hij nog heeft nadat hij degenen heeft verloren die hij dicht bij zich heeft. Zonder spoilers leidt het schrijven van de hoofdverhaalscenario’s in Days Gone je door de wereld op een manier die je op de proef stelt. Deacon doet zijn uiterste best om hoop te krijgen. Hij verkent gewoonlijk controleposten van de National Emergency Restoration Organization (NERO) die al lang verlaten zijn in de hoop zijn vrouw Sarah te vinden die verdwaald was toen alles uit elkaar viel. En nu hij haar kwijt is, houdt hij zijn beste vriend Boozer zo hard als hij kan vast. Zelfs als de gezondheid van Boozer achteruitgaat, is zijn vriendschap de stuwende kracht achter het verhaal. In feite is Days Gone een verhaal van een geheime organisatie die de mensheid absoluut heeft gekwetst en heeft verborgen hoe en waarom. Dat gezegd hebbende, is de intrige van NERO, hoewel belangrijk voor het verhaal van de game, gebaseerd op een verhaal dat wordt voortgedreven door relaties en daarom werkt de game als een geheel.

Deacon voelt zich een man die dingen met hem laat gebeuren versus een kracht in zijn eigen verhaal. Het is een kleine kritiek, maar eerlijk gezegd zijn de vocale uitvoeringen van Sam Witwer op sommige van de hardere momenten van het spel zo goed gedaan dat ik zou willen dat ik zijn persoonlijkheid ook in andere elementen van het spel voelde doorkomen. Bovendien is de wereld groot. Het is veel om in je op te nemen en prachtig gemaakt met een dynamisch weersysteem en een dag-nachtcyclus die van invloed is op hoe je de wereld kunt doorkruisen. Hoewel dit systeem goed is uitgevoerd met hoe de Freakers handelen (traag in de dag en snel en agressief ’s nachts), zijn er enkele schokkende momenten in het spel waar ik ’s nachts een gebied binnenging en toen veranderde het snel in dag zonder overgang toen ik kwam in een filmscène terecht.

Nu heeft Days Gone een goed verhaal, maar bij de eerste lancering waren het de buggy-mechanics die de woede van fans opleverden. Gelukkig werkt de PC-port van de game na verloop van tijd goed met weinig tot geen bugs, laad- of opslagproblemen, en is hij zichtbaar mooier met zijn ontgrendelde framerates en verbeterde graphics. Bovendien, als je ultrawide monitoren in je opstelling gebruikt, ondersteunt deze versie van de game die ook.

Nu, als het op mechanics aankomt, zijn er meer dan een paar die in het spel komen. Er zijn eenvoudige stealth-technieken die je ten goede komen wanneer je grote hordes, NERO-onderzoekers tegenkomt, of wanneer je gewoon niet over de benodigdheden beschikt om een ​​volledige aanval uit te voeren. Dan is er een wapensysteem voor zowel lange als korteafstandsgevechten met gen-kluizen die beschikbaar zijn op verschillende locaties om je wapenkeuzes te vergemakkelijken. In survivalgame-mode is de duurzaamheid van wapens, vooral voor je melee- en korteafstandswapens, een groot probleem. Hoewel je meestal meerdere wapens in een gebied kunt vinden, variëren ze in de schade-output – een 2 × 4 slaat absoluut niet zo hard als een bijl en een bijl is zeker duurzamer dan een geïmproviseerde machete uit een grasmaaier blad.

Hoewel duurzaamheid belangrijk is voor je close-combat-wapens (behalve je vertrouwde mes), vereisen langeafstandswapens een focus op munitiebeheer. Terwijl je kunt vullen met wat je kunt dragen terwijl je in kampen en op je basis bent, in de open lucht, moet je vertrouwen op wat je ophaalt van dode lichamen (de menselijke vijanden in het spel) en wat je vindt in gebouwen of politie auto’s. Maar het gaat niet alleen om het beheren van je munitie, je moet ook je middelen beheren als het gaat om ingrediënten voor het maken van gezondheidshulpmiddelen en molotov-cocktails – noodzakelijk om Freaker-nesten te verbranden en gewoon het gemakkelijkst te maken terwijl je onderweg bent.

Dan heb je de motor. Als het niet duidelijk was dat hij nog steeds in MC-kleuren vliegt, is Deacon’s belangrijkste transportvoertuig een motor die kan worden aangepast met onderdelen om de snelheid, duurzaamheid of wendbaarheid te verbeteren, naast andere parameters, terwijl je vertrouwen wint bij verschillende kampen. Maar hoewel dat kan worden gedaan, is de kern van het doorkruisen van de kaart het beheren van de brandstof en het onderhoud van je motor. Als je iets raakt, loopt je fiets schade op. Als je van te hoog springt, en je motor loopt schade op. Of wanneer je jouw motor gebruikt terwijl je iemand achtervolgt, is ook de schade een probleem. Dit betekent dat je je motor goed in de gaten moet houden en zoveel mogelijk schroot moet opruimen. Bovendien kun je niet eindeloos blijven rondrijden, wat het traversen wat lastiger maakt. Hoewel het vinden van benzine gemakkelijk genoeg is als je eenmaal een sleepwagen hebt gevonden, is het heel gemakkelijk om in een groef te komen en volledig te vergeten dat benzine iets is dat je moet stoppen en halen.

Hoewel alle mechanics werken om een ​​interessant en boeiend spel te maken, is het enige grote probleem dat ik met het spel heb dat niet alle bewegingsbesturingen zijn geoptimaliseerd voor toetsenbordspel. Dit is nergens duidelijker dan tijdens het rijden. Hoewel ik het rijden een beetje onder de knie had, zijn toetscombinaties om te accelereren met lachgas, of zelfs alleen schokken te absorberen bij het landen, moeilijk te beheren terwijl ik ook de standaard WASD-toetsen gebruik. Dat gezegd hebbende, zit je niet vast aan het spelen met een DualShock-controller als je ervoor kiest om met een controller te spelen. Dit is de beste functie omdat ik hier absoluut geen toetsenbord voor aanraad.

Een van de andere problemen die ik tijdens mijn playthrough had, was het gebruik van het wapen en het craftingsysteem. In plaats van het omhoog te trekken en op acties erin te kunnen klikken, moet je op de bijbehorende toetsen drukken, wat tijdens het spelen contra-intuïtief lijkt. Bovendien had ik nogal wat moeite met het draaien van Deacon met behulp van de toetsen om in de rij te staan ​​voor specifieke acties, meestal proberen om items en dergelijke te openen. Hoewel dit niet helemaal is opgelost met een controller, is het niet game-breaking.

Over het algemeen is Days Gone op de PC een geweldige ervaring die een geweldige upgrade biedt voor grafische afbeeldingen die volledig profiteren van het dynamische weersysteem. En met een veel soepelere rit dan op de console, is dit de aankoop zeker waard voor PC-spelers die op zoek zijn naar zombie-actie. Met meer dan 40 uur aan gameplay kan de game zelf zo lang duren als je hem maakt, en met een wereld die zo groot is, is het de aankoop zeker waard.

  • Gameplay
  • Graphics
  • Geluid
  • Replay Value
4

Samenvatting

Days Gone op de PC is een geweldige ervaring die een geweldige upgrade met zich meebrengt voor graphics die volledig profiteren van het dynamische weersysteem. En met een veel soepelere rit dan op de console, is dit de aankoop zeker waard voor PC-spelers die op zoek zijn naar zombie-actie. Hoewel het zeker beter speelt op de controller, is de ervaring nog steeds geweldig.

MELD JE AAN VOOR ONZE NIEUWSBRIEF