Review: Decktamer

Sommige games proberen genres te combineren en raken daarbij de weg kwijt. Decktamer doet precies dat, maar dan op de juiste manier. Deze turn-based roguelike weet het strategische plezier van een deckbuilder te mengen met de verslavende charme van monster catching. Het resultaat is een duister, uitdagend en intrigerend avontuur dat je steeds dieper de afgrond in trekt.

In Decktamer draait alles om keuzes. Elke vijand die je tegenkomt, kan worden verslagen of getemd, en die beslissing bepaalt niet alleen je deck, maar ook je overlevingskansen. Elke kaart vertegenwoordigt een wezen dat je aan je zijde kunt krijgen, mits je het weet te bedwingen.

Wat deze formule fris maakt, is dat kaarten niet zomaar beloningen zijn; je moet ze verdienen. Elke strijd is een risico, want wanneer een van je wezens sterft, verdwijnt de bijbehorende kaart voorgoed. De game dwingt je zo tot strategisch denken en emotionele betrokkenheid bij je team.

Het voelt soms bijna wreed: verliezen betekent letterlijk een stuk van je deck verliezen. En toch is dat precies wat de spanning zo tastbaar maakt.

De gevechten verlopen beurtelings, maar alles draait om planning en synergie. Iedere beurt mag elk wezen een actie uitvoeren, wat leidt tot een schaakachtig ritme van aanval, verdediging en opbouw. Je moet vooruitdenken, tegenaanvallen inschatten en je eigen combo’s slim timen.

Wanneer alles goed samenvalt, een perfect geplande beurt waarin aanvallen elkaar versterken en mutaties extra kracht toevoegen, voelt Decktamer briljant aan. Eén fout daarentegen kan een sneeuwbaleffect veroorzaken dat je hele team kost.

Het verhaal speelt zich af in de Abyss, een mysterieuze krater vol mutante wezens en onbekende krachten. Naarmate je dieper afdaalt, worden de vijanden vreemder, gevaarlijker en minder voorspelbaar. De wereld is niet alleen visueel intrigerend, maar ook thematisch sterk: elke laag van de afgrond vertelt iets over overleving, corruptie en evolutie.

De sfeer is beklemmend, maar nooit deprimerend. Er hangt een voortdurende nieuwsgierigheid, wat schuilt er nog verder beneden?

Een van de sterkste aspecten van Decktamer is het mutatiesysteem. Met zogeheten mutagens kun je vaardigheden overdragen van het ene wezen naar het andere, waardoor unieke combinaties ontstaan. Een insect met vuuraanvallen? Een steenmonster met genezende krachten? Alles is mogelijk.

Deze mechanic nodigt uit tot experimenteren en maakt elke run anders. Sommige combinaties zijn ronduit overpowered, andere zorgen juist voor onverwachte rampen. Maar precies dat maakt de ontdekkingstocht door de afgrond zo verslavend.

De artstijl van Decktamer is ingetogen, met donkere tinten en subtiele animaties die perfect passen bij de mysterieuze sfeer. Elk wezen is uniek ontworpen. Soms grotesk, soms fascinerend mooi, en de soundtrack versterkt het gevoel van dreiging en ontdekking.

Het is een game die niet schreeuwt, maar fluistert. En juist daardoor blijft hij onder je huid kruipen.

Decktamer is een slimme, sfeervolle en diepgaande roguelike die het beste van twee werelden combineert. De mix van deckbuilding, monster catching en mutatie-experimenten zorgt voor eindeloze strategische mogelijkheden. De moeilijkheidsgraad is genadeloos, maar de beloning is groot: elke overwinning voelt verdiend, elke nederlaag leerzaam.