Review: DEVOUR

Er zijn horrorgames die je laten schrikken, en er zijn horrorgames die je laten gillen. DEVOUR behoort zonder twijfel tot die laatste categorie. Deze indiehit van Straight Back Games weet met beperkte middelen en maximale intensiteit iets unieks te creëren: een coöperatieve nachtmerrie waarin teamwork je enige redding is, of juist je ondergang.

De opzet van DEVOUR is bedrieglijk eenvoudig. Jij en maximaal drie andere spelers zijn voormalige sekteleden die proberen te voorkomen dat hun medevolgers volledig bezeten raken door de demon Azazel. Op elke map moet je rituele objecten vinden: geiten, poppen, spinnen, of iets nog verontrustenders, om de uitdrijving te voltooien voordat het te laat is.

Wat begint als een rustige verkenning, mondt al snel uit in panische chaos. De bezetenen worden woester naarmate het ritueel vordert, deuren slaan dicht, en de demon komt steeds dichterbij. Wanneer je voor het eerst hoort hoe Azazel krijsend over de gang stormt, besef je één ding: verstoppen helpt niet meer.

Het kloppende hart van DEVOUR is samenwerking. Communicatie is essentieel: wie pakt de sleutels, wie offert, wie houdt de UV-zaklamp klaar om de demon op afstand te houden? Eén fout, één verkeerde bocht en het hele team ligt op de grond.

De game werkt het best met vrienden. Dankzij de ingebouwde voice chat voel je elke trilling van paniek in de stem van je medespelers. Er ontstaat een heerlijke spanning tussen lachen en gillen, precies wat coöperatieve horror zo leuk maakt.

Voor de dapperen is er ook een singleplayer-modus. Alleen spelen is een ander beest: het tempo ligt hoger, de fouten zijn dodelijker, en de stilte wordt ondraaglijk. DEVOUR solo spelen is als een nachtmerrie zonder uitweg, niets voor zwakke zenuwen.

Wat DEVOUR onderscheidt, is hoe dynamisch het kwaad zich gedraagt. De demonische vijand reageert op je voortgang: hoe verder je komt, hoe agressiever en sneller hij wordt. De enige bescherming is je UV-zaklamp, een fragiel stukje hoop in een overrompelende duisternis.

Daarbij zorgt de willekeurige plaatsing van sleutels, rituele voorwerpen en vijanden ervoor dat geen enkele sessie hetzelfde is. Elk potje voelt anders, wat de herspeelbaarheid hoog houdt. Voeg daar nog spelerprogressie, ontgrendelbare voordelen en de gevreesde Nachtmerrie-modus aan toe, en je hebt een game die eindeloos blijft uitdagen.

De nieuwste map, The Carnival, is wellicht de gruwelijkste tot nu toe. Hier maak je kennis met Kai Rewiti, een clown die tijdens een waanzinnige uitbarsting bezoekers van zijn circus verminkte en hun lichamen gebruikte om Azazel op te roepen. Het resultaat is pure nachtmerrie-materie.

In deze map verzamel je menselijke ogen die in bezeten poppen zijn gestopt, terwijl Kai’s demonische versie je opjaagt met een ziekelijke glimlach. Het geluid van rinkelende circusklokken en vervormde lachbandjes zorgt voor een sfeer die tegelijk macaber en absurd is.

De ontwikkelaars laten hier hun gevoel voor zwarte humor zien. The Carnival is niet alleen angstaanjagend, maar ook bizar vermakelijk, een zeldzame balans tussen gruwel en grijns. De handgemaakte details, dynamische geluidseffecten en slimme AI maken dit tot een hoogtepunt binnen de reeks.

Met het jaarlijkse Halloween Event dat loopt tot 3 november 2025, voegt DEVOUR extra uitdagingen en cosmetische verrassingen toe. Het is een feest van angst dat laat zien hoe actief en betrokken de community blijft, en hoe goed de game blijft evolueren.

DEVOUR is een meesterlijke mix van teamwork en terreur. Een game die je laat lachen, schreeuwen en zweten, vaak allemaal tegelijk. En als The Carnival iets bewijst, is het dit: zelfs de hel heeft gevoel voor humor.