Review: Like A Dragon: Infinite Wealth

Infinite Wealth is een ambitieuze toevoeging aan de Yakuza-serie, ondanks enkele tekortkomingen.

Na het afronden van Like a Dragon: Infinite Wealth overheerst een gevoel van emotionele uitputting en complexiteit. Dit project van Ryu Ga Gotoku (RGG) is onmiskenbaar hun meest ambitieuze tot op heden. Het spel omarmt een episch verhaal dat zich ontvouwt over meerdere personages en continenten, waarbij het enkele verhaallijnen van bijna twintig jaar oud afrondt. Echter, de ervaring is doorspekt met hoogte- en dieptepunten.

Het verhaal begint enkele jaren na de gebeurtenissen in Yakuza: Like a Dragon en volgt Ichiban Kasuga, voorheen een yakuza-lid dat nu probeert zijn voormalige collega’s te rehabiliteren. De verhaallijn neemt al snel een duistere wending, waarbij Ichiban en zijn werkloze vrienden weer in de greep van de criminele onderwereld belanden. De zoektocht naar Ichibans lang verloren moeder, Akane, leidt hen naar Hawaï, waar ze Kiryu Kazuma ontmoeten, de voormalige ster van de show, die nu een oudere man is met kanker.

De afwisseling tussen Ichiban en Kiryu biedt niet alleen een nieuw perspectief, maar ook ruimte voor de introductie van nieuwe personages. Een opvallend kenmerk van Infinite Wealth is de verschuiving van een aanzienlijk deel van het verhaal naar Hawaï, wat de ontwikkelaar in staat stelt thema’s te verkennen die verder gaan dan de traditionele Japanse context. Het spel neemt scherp stelling tegen de Amerikaanse corrupte politiestaat en onderzoekt actuele kwesties zoals de behandeling van daklozen en sekswerkers.

Ondanks de diepte en meeslependheid van het verhaal zijn er enkele struikelblokken. Met name de verhaallijn rond de religieuze sekte Palekana en het boegbeeld Bryce Fairchild lijken soms lachwekkend of overbodig, en Bryce’s personage mist de diepgang die aan andere antagonisten wel wordt gegeven.

De acteerprestaties variëren, waarbij de Japanse cast indruk maakt, terwijl sommige Engelse stemacteurs moeite lijken te hebben met hun teksten. De gameplay blijft overwegend positief, met het turn-based gevechtssysteem dat voortbouwt op de voorgaande titels.

Het spel biedt een overvloed aan side-content, waaronder subverhalen en minigames, die echter variëren in kwaliteit. Sommige dragen bij aan de algehele ervaring, terwijl andere minder boeiend zijn.

Infinite Wealth balanceert op de grens voor RGG, ondanks enkele struikelblokken slaagt het erin waardevolle thema’s aan te snijden over rehabilitatie, de politiestaat en andere complexe onderwerpen. Het spel is vermoeiend maar bevredigend en maakt me nieuwsgierig naar de toekomstige creaties van RGG. Het biedt een diepgaand inzicht in enkele van de meest urgente maatschappelijke vraagstukken van vandaag, ondanks de vermoeidheid die het kan oproepen.