Menu Sluiten

Review: World of Warcraft: Shadowlands

Blizzard redt hun langlopende MMO van de rand van de dood met een van hun beste uitbreidingen tot nu toe.

In vergelijking met de levensduur van de meeste games, is World of Warcraft oud, maar het gaat mee met de tijd. Zelfs vandaag de dag blijft de MMORPG van Blizzard de content uitbreiden voor zowel oude als nieuwe spelers. Shadowlands is de achtste uitbreiding en deze reis door het hiernamaals wordt geleverd met nieuwe functies naast systemen die de veteranen van het spel zeer vertrouwd zullen zijn. In de kern slaagt Shadowlands erin met krachtige fantasievolle werelden, de identiteit van de speler en gewaagde gameplay-elementen.

Het uitgangspunt van Shadowlands is eenvoudig en duidelijk. Je valt de vele rijken van het hiernamaals binnen om de plannen van een mysterieuze aartsvijand genaamd de Jailer te dwarsbomen. Hij is op dit moment uitzonderlijk saai als een slechterik en neemt een achterbank in de richting van de echte all-stars van het hiernamaals: de vier verschillende facties die de speler verkent en waar ze uiteindelijk op aansluiten als ze de level cap bereiken. De keuze maken om de kant van een van de rijken te kiezen, komt met een hoop smaak en persoonlijkheid.

Ik sloot me aan bij de verpletterde aristocratie van Revendreth. De gotische horror-attributen, magische spiegels en gigantische vleermuizen gaven me een ander perspectief op de wereld dan spelers die de kant van andere facties kozen. Ik mocht zelfs VIP-feesten organiseren om te proberen edelen op te zuigen om grote uitbetalingen te krijgen. Een natuurliefhebber zou sneller hebben gekozen voor de prachtige etherische bossen van Ardenweald, waar ze toneelstukken opvoerden in het bos en tuinen onderhouden. Wat je beslissing ook is, het voelt meer alsof je deel gaat uitmaken van deze zielsverenigingen en niet alleen maar springt op een loopband voor de voortgang van het eindspel. Er zit smaak achter de functionaliteit, en het telt voor veel, zelfs als je nog steeds van zone naar zone zwiert om wereldmissies te voltooien. Elke dungeon heeft elementen waarmee ook vanuit een factiestandpunt kan worden gereageerd.

Elke zone in het hiernamaals is prachtig gebouwd en verkoopt de fantasie goed. Terwijl de heilige velden van Bastion en zijn engelachtige krijgers me verveelden, is het een noodzakelijk rijk om als een folie te dienen voor de duisternis van Revendreth. Alle zones zijn indrukwekkend om van bovenaf te bekijken, en ze zien er ongelooflijk uit gezien hoe oud de kern van World of Warcraft is. Elke zone is duidelijk verschillend van de andere in termen van esthetiek, persoonlijkheid en gevoel. Blizzard profiteert van de mogelijkheid om helden en schurken van vervlogen tijden aan te boren; aangezien dit het hiernamaals is, is het een geweldige kans om de grootste hits uit de hele World of Warcraft-geschiedenis onder de aandacht te brengen. Er is veel aandacht besteed aan het naar voren brengen van hoofdpersonages, obscure single-quest-referenties van tien jaar geleden en populaire nieuwkomers zoals Battle for Azeroth’s Bwonsamdi.

Shadowlands serveert veel content van wat nu als de norm wordt beschouwd. Hoewel world quests, dungeons, war tables en andere endgame-progressiefuncties allemaal nog steeds aanwezig zijn met een sprankelende laag van factiesmaak, veranderen ze eigenlijk niets fundamenteels. Veel van de speurtochten op weg naar de levelcap voelen aan als een muffe en vermoeide vuller, zoals het verzamelen van eikels of het doden van vijftien sekteleden, met een aantal interessante grootschalige beats erin verspreid. Nieuwe systemen binnen een ongelooflijk gevaarlijke zone, The Maw, en een roguelike run-ervaring bekend als Torghast zorgen ervoor dat Shadowlands opvalt.

The Maw is een ongelooflijk gevaarlijk rijk dat een evenwicht tussen risico en beloning biedt terwijl je rondhangt in de achtertuin van de Jailer en vecht tegen dodelijke monsters zonder een echt vangnet om over te spreken. Je moet misschien zelfs teruglopen naar waar je sterft om wat verloren bronnen terug te krijgen. The Maw voegt wat druk en uitdaging toe aan een open-zone-omgeving, wat absoluut verfrissend is in een game waarin het maar al te gemakkelijk is om tijdens het kijken naar Netflix in de autopilot World Quest-modus te belanden. Deelnemen aan Maw-activiteiten wekt de woede van de gevangenbewaarder op, die zich op jou concentreert zoals het oog van Sauron in Mordor terwijl je zijn duivels doodt. Hoewel het functioneel gewoon een andere manier is om te bepalen hoeveel je elke dag in The Maw kunt doen, is het opnieuw de kleurrijke verpakking die hier het verschil maakt.

Het hoogtepunt van Shadowlands-inhoud is Torghast. Neem de variantie en onvoorspelbaarheid van roguelike runs en doe ze op je personage, alleen of met vrienden, in een verdomde dungeon die elke keer anders is. Na tien jaar dungeon runs te hebben gedaan die nooit veranderen, is Torghast een meer dan welkome aanvulling. Zelfs de grootste samengestelde dungeons verliezen hun glans nadat ze een tiental keer zijn voltooid, dus het vooruitzicht van elke duik op iets nieuws is verleidelijk. Elke run is een nieuwe kans om verschillende builds en strategieën uit te proberen, aangezien je power-ups en situaties constant veranderen. Eén run kan je veranderen in een overweldigde god die meerdere schaalbare bronnen van schade opstapelt om alles in zicht te vernietigen of genoeg regeneratie verzamelt om iets aan te kunnen. Voltooi puzzels om caches te openen, red enkele metgezellen die je mee kunt nemen naar je schuilplaats, kom een ​​mimic tegen, of dood een zeldzame minibaas die speciale krachten verleent. De Torghast-klim is erg leuk en behoorlijk herspeelbaar – ik merkte dat ik terugging, zelfs nadat ik mijn beloningen voor de week had afgetopt, alleen maar om te verkennen, te experimenteren en te genieten.

Het is de moeite waard te vermelden dat de nieuwe nivelleringservaring die met Shadowlands is uitgerold uitstekend is, waardoor je een personage in een fractie van de tijd die het eerder zou hebben gekost, kunt levelen, aanpassen en in de nieuwe inhoud kunt krijgen, dus je hebt tijd om je klasse gemakkelijk voordat je de Shadowlands raakt. Dit stelt spelers in staat om in een hoog tempo door een van de oude uitbreidingen van WoW heen te komen, waardoor avonturiers worden verleid om van de oude inhoud te genieten terwijl deze relevant blijft in een nieuw tijdperk. Ik heb voor de lol verschillende personages geëgaliseerd om de oude uitbreidingen te verkennen, en het voelde geweldig om nog een paar opties in mijn stal te hebben om Shadowlands mee te verkennen.

Shadowlands speelt op safe met talloze takes op gevestigde systemen en structuren, maar laat spelers genieten van die functies met een overvloed aan persoonlijkheid via de covenant-facties en themazones. Het neemt ook kansen met een dodelijke zone die teamwerk en zorgvuldig spel bevordert, naast een fantastische roguelike-toren vol verrassingen. Als gevolg hiervan is Shadowlands een bevredigende toevoeging aan World of Warcraft, en met een robuuste en vernieuwde level-ervaring die ermee wordt uitgerold, is het een goed moment om terug te keren naar de MMORPG die het genre mainstream heeft gemaakt.

  • Gameplay
  • Graphics
  • Geluid
  • Replay Value
4

Samenvatting

Shadowlands blaast nieuw leven in World of Warcraft. Het is een welkome verrassing voor zowel oude als nieuwe spelers. Het biedt nieuwe content waardoor de game weer frist aanvoelt. De level cap is nu aangepast wat ervoor zorgt dat er weer genoeg tijd in de game gestoken kan worden. Het is in veel opzichten een passende uitbreiding, maar tussen verdiensten en nieuwigheden valt een meesterlijke uitbreiding op en een plezier dat de gouden dagen weer terugbrengt naar de game.

MELD JE AAN VOOR ONZE NIEUWSBRIEF