Ys: Memories of Celceta biedt leuke en uitdagende gameplay, aangevuld met een zeer bevredigende verkenning die je interesse blijft wekken.

Ys: Memories of Celceta is de PlayStation 4-port van de eerder uitgebrachte Vita-versie en is ook een nieuwe versie van Ys: IV , die in de jaren negentig voor het eerst werd uitgebracht voor de Super Famicom. Memories of Celceta wordt nu beschouwd als het vierde canonieke spel in de serie, omdat de eerdere afleveringen in de jaren 90 werden uitbesteed aan andere ontwikkelingsbedrijven.

Je begint het spel als een jonge man genaamd Adol Christin, die helaas ten prooi is gevallen aan de val van menig JRPG-held: geheugenverlies. Nadat hij door de stad is gestruikeld, ontmoet hij uiteindelijk een man genaamd Duran die beweert hem te kennen en onthult dat Adol eerder was vertrokken om het gevaarlijke Grote Woud te verkennen.

Kort daarna verschijnen monsters in de lokale mijnschacht en vangen ze verschillende mijnwerkers op. Omdat Adol in feite een JRPG-hoofdrolspeler is en daarom een ​​intrinsiek instinct heeft om anderen te helpen, hoewel hij geen herinneringen heeft, rent hij weg om de genoemde mijnwerkers te helpen. Duran voegt zich bij hem en ze evacueren met succes de arbeiders terwijl ze de monsters in de schacht verslaan. Daarna biedt de generaal hen een deal om hetzelfde bos te verkennen waar Adol vandaan kwam, wat het spel officieel start.

Het belangrijkste doel van Ys: Memories of Celceta is om het Great Forest volledig te verkennen en al zijn geheimen te ontdekken terwijl je de kaart volledig vult. Naarmate u vooruitgang boekt in dit doel, ontvangt u prijzen op basis van de procentuele waarde. Er zijn in totaal tien levels en je moet zich melden bij generaal Griselda om beloningen te ontvangen.

Naarmate je verder komt in het spel, kunnen bepaalde personages communiceren met objecten op het veld. Met deze objecten kan dat corresponderende personage een unieke actie uitvoeren die het verhaal beïnvloedt. Als Adol bijvoorbeeld een mysterieuze blauwe bol aanraakt, krijgt hij een deel van zijn geheugen terug. Als Duren een afgesloten kist tegenkomt, kan hij die openbreken.

Gevechten zijn eenvoudig en actiegericht in plaats van gedraaid, vergelijkbaar met de recente Trials of Mana. Je kunt een geladen aanval aanvallen, ontwijken, bewaken of gebruiken die SP herwint. Vijanden zijn echter bestand tegen bepaalde soorten fysieke schade, dus spelers moeten leren wisselen tussen teamgenoten die de juiste schade aanrichten. Je hierbij helpen is de mogelijkheid om op elk moment te scannen om de zwakte en het niveau van een vijand te bekijken.

Wanneer personages vaardigheden leren nadat ze een level omhoog zijn gegaan, kunnen ze worden uitgerust via het hoofdmenu en vervolgens worden losgelaten in gevechten met behulp van de snelkoppeling die automatisch aan hen is toegewezen. De extra meter vult zich wanneer een vaardigheid een vijand raakt, met vaardigheden die meer SP gebruiken, vult de meter sneller op zijn beurt. Zodra de meter vol is, kun je een extra vaardigheid gebruiken. Over het algemeen laat de strijd je normale aanvallen en vaardigheden gebruiken, opgeladen aanvallen om SP aan te vullen en extra vaardigheden te ontketenen wanneer de meter is gevuld. Het klinkt eenvoudig genoeg, maar om dat patroon uit te voeren terwijl je aanvallen ontwijkt en blokkeert, is enige vaardigheid en veel oefening vereist.

Er zijn ook meer geavanceerde technieken zoals Flash Guard en Flash Move, die in wezen werken als een perfecte versie van de basismechanics. Als je een ontwijking of bewaker op het juiste moment timed, krijg je een aantal handige voordelen zoals onoverwinnelijkheid, meer beloningen, kritieke treffers, SP-herstel, enz. Aanvalsbonussen worden ook gebruikt om een ​​speler te belonen voor het strategisch vechten.

Je ontmoet en vecht tegen vijanden op hetzelfde veld als waarin ze verschijnen, waarbij de omgeving een grote rol speelt in hoe goed je ze kunt bestrijden. Je menselijke personages doen het natuurlijk het beste op vlakke vlaktes met veel bewegingsruimte, maar er zijn tal van andere omgevingen waarin ze kunnen strijden, zoals strakke, rotsachtige hellingen of in water. Ys: Memories of Celceta neemt eigenlijk het gebrek aan mobiliteit op dat de mensen zouden ervaren als ze ooit buiten hun meest geschikte domein zouden zijn.

Bosses en sterke vijanden zorgen ook voor interessante, strategische veldslagen. Zelfs de eerste baas, hoewel simplistisch in zijn patronen, vereist dat je onmiddellijk wat je hebt geleerd over aanvallen, SP-regeneratie en vaardigheden effectief toepast om het te verslaan zonder al te veel schade op te lopen. Ondertussen vereisen de sub-bazen die je op het veld tegenkomt dat spelers een voorzichtig oordeel vellen, aangezien je letterlijk kunt tegenkomen dat je hele gezelschap in een paar hits kan decimeren.

Een ander gebied Ys: Memories of Celceta mist in de zijmissies . De NPC’s die de verschillende dorpen bevolken die je tegenkomt terwijl je meer van het bos verkent, zijn levendig en vol leven, dus je zou je voorstellen dat de zijmissies net zo uniek moeten zijn om doorheen te spelen. En hoewel de gesprekken voor en na het voltooien van de zoektocht vermakelijk kunnen zijn, zijn speurtochten zelf pijnlijk gemakkelijk. Erger nog, ze zijn spaarzaam verspreid, zodat je er nooit genoeg van krijgt.